سابقه خانوادگی بسیاری از معتادان بسیار پیچیده و اغلب آشفته است و به هیچ وجه ثابت نمی ماند و منتظر مداخله و درمان اعتیاد نمی شود. دیگر اعضای خانواده ممکن است با توجه به همین جوانب، مداخله در این وضع را بیشتر آسیب زننده ارزیابی کنند و با توجه به درک ناقص خود از پویائی خانوادگی و نیز وجود نهادهای مأمور انجام چنین کاری از این مهم طفره روند.
لذا یاری خواهی از سایر اعضای خانواده برای این کار هم دشوار است و هم باید با احتیاط انجام گیرد. حداقل این است که مثلاً لازم می آید رقابت معمول بین برادران و خواهران به حق خواهر و برادری که آن ها نسبت به هم بر گردن دارند تغییر یابد تا تمایل به همیاری در این عرصه از دست نرود.
نفی گناه و انتظار و ایجاد تعهد در رسیدگی به مشکلات می تواند خواهران و برادران سالم را به همیاری در این احوال بکشاند. کاهش انزوای اجتماعی و استرس زدایی از روابط از طریق ترمیم روابط خانوادگی و ایجاد شبکه اجتماعی قابل اعتماد می تواند در حفظ خانواده در قبال اعتیاد یا بهبود عضو معتاد بسیار مهم باشد.
اولین مرحله مهم در این فرآیند عبارت از تشخیص مشکلات مالی خانواده برای تأمین شرایط جلوگیری از بیماری اعتیاد عضو یا ترک دادن او پس از اعتیاد به مواد مخدر است. چنین فعالیتی از سوی فرزندان هم به دلیل غیر قانونی بودن و هم به دلیل هزینه های مواد مخدر نامنظم صورت می گیرد و غیرقابل پیش بینی بودن ناگزیرشان مزید بر مشکل خرید و استفاده از آن ها خصوصاً در خفای والدین می شود و کودکان را به مضیقه می افکند.
از آن جا که والدین هم مسئول مراقبت فرزندان و هم در پی حفظ ارتباط با آنان برای مدیریت مشکل مواد مخدرشان هستند، این وظیفه سنگین تر هم می شود، مگر این که عدم توانایی پدر و مادر در این زمینه اثبات شود.
مسئولیت اخلاقی والدین چون با تعهد و دغدغه شان درآمیزد، بیشترین راهگشایی را در زمینه حفظ فرزندان در قبال اعتیاد و یا نجات فرزند معتاد علی رغم همه فشاری به دنبال دارد که آنان از این زخم خوردگی در خود احساس می کنند. اگر والدین بدانند اعتیاد فرزندانشان مشکل کل جامعه است، راحت تر می توانند به جای ارزیابی اخلاقی، به شکل تخصصی با این مسئله مواجه شوند.
در این تعهدپذیری قرار نیست یکی از پدر و مادر به لحاظ دوست داشتن بیشتر فرزندشان برجسته تر شوند یا بیشتر از توانایی شان پاسخ گوی نیازهای آنان شمرده شوند، بلکه قرار است مراقبت از آن ها با ایجاد امنیت خانوادگی پیوند یابد و ایشان نکوشند برای تأمین آرامش خانواده، فضای رفع و ترک اعتیاد چنین فرزندانی را در خانه امن نگه دارند.
اکثر والدین اینجا حتی صرف نظر از هزینه ها و مخاطرات این مهم احساس اجبار می کنند و خود را به دام افتاده می انگارند، زیرا همچون جامعه خود را کسان بدی می شمارند که به واسطه اهمیت ندادن به فرزندانشان زمینه ساز اعتیادشان واقع شده اند و به همین دلیل اگر آن ها را عاق نکنند، اما لااقل می کوشند فراموششان نمایند. مع هذا خصوصاً نزد مادران بین انتخاب این فراموشی و توجه به فرزندان معتاد، این تقریباً همیشه دومی است که پیروز میدان خواهد بود و لااقل این مراقبت مضاعف را کفاره خودخواهی و بی توجهی هایشان می گیرند.
کلینیک روان پزشکی و ترک اعتیاد دی با مجوز درمان بستری سوء مصرف مواد مخدر از وزارت بهداشت، درمان و آموزشی پزشکی آماده ارائه خدمات در زمینه های روان پزشکی و روان شناسی به هموطنان گرامی می باشد.
