روند اعتیاد به کراک تقریباً به دنبال همان اولین مصرف آغاز می‌شود. ذهن و روان فرد به آهستگی به سمت اعتیاد به این ماده مخدر گرایش یافته و این گرایش رفته رفته قوی تر می‌شود تا زمانی که فرد به این باور می رسد که دیگر نمی تواند بدون وجود کراک به زندگی ادامه دهد و خود را در دام اعتیاد به آن گرفتار می بیند. افراد معتاد به کراک در عین حال که می بینند زندگی آن ها تحت تأثیر این ماده مخدر در حال نابود شدن است و پیامدهای منفی این اعتیاد در کلیه جنبه های زندگی اعم از اجتماعی، خانوادگی، بین فردی، شغلی، تحصیلی، روانی و.... سایه افکنده است، اما بدون توجه به این عواقب منفی همچنان به مصرف کراک ادامه می‌دهند. این سیکل اعتیاد آن قدر ادامه می یابد که فرد معتاد یا در اثر عوارض اعتیادش بمیرد و یا این که تصمیم بگیرد که مصرف آن را برای همیشه کنار بگذارد و در این راه علاوه بر تلاش و تحکیم اراده فردی از کمک متخصصان در این زمینه بهره گیری نماید.
پس از قطع مصرف کراک، افسردگی شدیدی در فرد ایجاد می شود که با احساس ملال، فقدان احساس لذت، خستگی، تحریک پذیری، اضطراب، خواب آلودگی و گاهی بی تابی مشخص است. با مصرف کم تا متوسط کراک این علائم معمولاً ظرف چند روز از بین می روند. اما با مصرف زیاد به گونه ای که فرد به کراک وابسته شده باشد، علائم ترک کراک ممکن است تا یک هفته دوام داشته باشد که پس از دو تا چهار روز به اوج خود می رسند. در برخی افراد این علائم ممکن است هفته ها یا ماه ها دوام داشته باشند. افسردگی دوران ترک کراک ممکن است با افکار مربوط به خودکشی یا آسیب زدن به خود یا دیگران همراه باشد.
در دوران ترک، اشتیاق برای مصرف مجدد کراک، بسیار قوی و نیرومند است چرا که فرد می داند مصرف کراک، این علائم ناراحت کننده را از بین می برد. از آن جایی که اعتیاد به کراک بیش از آن که جنبه جسمی داشته باشد، جنبه روانی- اجتماعی دارد، عوامل بسیاری از جمله عوامل اجتماعی، خانوادگی و محیطی را در بر می‌گیرد. بنابراین درمان اعتیاد به کراک یک درمان پیچیده، چند جانبه و جامع است که باید دامنه وسیعی از مشکلات را در بر بگیرد.
بدین منظور یک درمان حمایتی قوی مورد نیاز است که علاوه بر خود فرد، خانواده و نزدیکان نیز باید برای این منظور تلاش کنند. هر چند مهم‌ترین عنصر در موفقیت درمان اعتیاد به کراک آن است که نخست خود شخص وابسته به کراک قانع شود که به درمان احتیاج دارد و همه انرژی خود را در راه ترک کامل این ماده مخدر به کار بگیرد. با درمان و حمایت کافی، حتی کسانی که مصرف سنگین و مداوم دارند، نیز قادرند که مصرف الکل را کنار بگذارند و زندگی خود را دوباره بنا کنند. پذیرش این واقعیت که برای مشکل مصرف الکل نیازمند کمک هستیم، آسان نیست. چنان چه فرد معتاد به الکل هر چه سریع تر برای دریافت کمک در رفع این مشکل اقدام نماید، شانس موفقیت وی در ترک بیشتر خواهد بود. یکی از علل عمده ای که افراد مشکل سوء مصرف الکل شان را مخفی کرده و یا صحبت در این باره را دشوار می یابند، برداشت های غلط رایجی است که نسبت به افراد الکلی در جامعه وجود دارد.
در جامعه ما مصرف الکل، کاری غیر اخلاقی و حتی بدتر از مصرف هرگونه مواد مخدر است. از این رو ممکن است شرم ناشی از مصرف الکل ما را از رفتن به سوی دریافت کمک باز دارد. اما واقعیت آن است که الکلیسم نیز مانند سایر بیماری ها از جمله افسردگی، نوعی اختلال بوده که نیازمند درمان های خاص خود است و بار ارزشی نباید برای آن قائل شد. در کلینیک ترک اعتیاد و روانپزشکی دی نیز با همین دیدگاه به این اختلال نگریسته می‌شود و قضاوتی متوجه خود فرد نخواهد بود.
