درمان شما به شرایط شخصی شما و آن چه که به آن معتاد هستید بستگی دارد. درمانگران برای درمان مناسب برای شما برنامه ریزی خواهند کرد. برنامه درمانی شما ممکن است شامل تعدادی درمان و استراتژی های مختلف باشد.
گفتار درمانی، به شما کمک می کند تا ببینید افکار و احساسات شما چگونه بر رفتار شما تأثیر می گذارد.
اگر به هروئین یا مواد افیونی دیگری وابسته هستید، ممکن است یک داروی جایگزین مانند متادون به شما پیشنهاد شود. این بدان معناست که شما می توانید بدون نگرانی در مورد ترک یا خرید داروهای خیابانی به درمان خود ادامه دهید.
سم زدایی مواد مخدر برای افرادی است که می خواهند مصرف مواد افیونی مانند هروئین را به طور کامل متوقف کنند. سم زدایی به شما کمک می کند تا با علائم ترک اعتیاد کنار بیایید.
برخی از افراد گروه های حمایتی مانند معتادان گمنام را مفید می دانند. درمانگران در این رابطه شما را راهنمای می کنند.
پزشک متخصص در کلینیک ترک اعتیاد به کاهش خطرات مرتبط با مصرف دارو کمک خواهد کرد.
ممکن است درمان خود را کلینیک ترک اعتیاد، کمپ های ترک اعتیاد یا در بیمارستان انجام دهید. اگر مشکلات مربوط به مواد مخدر شما شدید یا پیچیده باشد، ممکن است به بستری شدن در کلینیک ترک اعتیاد نیاز داشته باشید.
هدف از درمان مصرف مواد مخدر برای کمک به افراد معتاد است که از جستجو و مصرف اجباری مواد مخدر جلوگیری کنند. درمان اعتیاد می‌تواند در شرایط مختلف اتفاق بیفتد، شکل‌های مختلفی داشته باشد و برای مدت‌های مختلف ادامه یابد. از آن جایی که اعتیاد به مواد مخدر معمولاً یک اختلال مزمن است که با عودهای گاه به گاه مشخص می شود، درمان کوتاه مدت و یکباره معمولاً کافی نیست. برای بسیاری، درمان یک فرآیند طولانی مدت است که شامل مداخلات متعدد و نظارت منظم است.
رویکردهای مبتنی بر شواهد مختلفی برای درمان اعتیاد وجود دارد. درمان دارویی می تواند شامل رفتار درمانی (مانند درمان شناختی، رفتاری یا مدیریت احتمالی)، داروها یا ترکیب آن ها باشد. نوع خاص درمان یا ترکیبی از درمان ها بسته به نیازهای فردی بیمار و اغلب به انواع داروهایی که استفاده می کنند متفاوت است.
داروهای درمانی مانند متادون، بوپرنورفین و نالترکسون (شامل فرمولاسیون طولانی اثر جدید) برای افراد معتاد به مواد افیونی در دسترس هستند، در حالی که داروهای نیکوتینی (پچ، آدامس، قرص‌ها و اسپری بینی) و داروهای وارنیکلین و بوپروپیون هستند. در دسترس افراد معتاد به دخانیات دی سولفیرام، آکامپروسات و نالترکسون داروهایی هستند که برای درمان وابستگی به الکل در دسترس هستند، که معمولاً با سایر اعتیاد به مواد مخدر از جمله اعتیاد به داروهای تجویزی همراه است.
درمان سوء مصرف داروهای تجویزی مشابه درمان داروهای غیرقانونی است که بر همان سیستم های مغزی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، بوپرنورفین، که برای درمان اعتیاد به هروئین استفاده می‌شود، می‌تواند برای درمان اعتیاد به داروهای مسکن نیز استفاده شود. اعتیاد به محرک‌های تجویزی، که بر سیستم‌های مغزی مشابه محرک‌های غیرقانونی مانند کوکائین تأثیر می‌گذارد، می‌تواند با درمان‌های رفتاری درمان شود، زیرا هنوز دارویی برای درمان اعتیاد به این نوع داروها وجود ندارد.
