بحران اپیدمی مواد افیونی که به عنوان بحران مواد افیونی نیز شناخته می‌شود، به موضوعی داغ تبدیل شده است. با این حال، بسیاری از مردم ممکن است ندانند که این بحران دقیقاً چیست. اپیدمی مواد افیونی به افزایش مرگ و میر و بستری شدن در بیمارستان ناشی از مصرف مواد افیونی، از جمله داروهای تجویزی و غیرقانونی اشاره دارد.
در سال‌های اخیر، نرخ مرگ و میر ناشی از این داروها به اوج خود رسیده است. در حال حاضر، مصرف بیش از حد مواد مخدر علت اصلی مرگ و میر تصادفی در ایالات متحده است که عمدتاً به دلیل اپیدمی مواد افیونی است. این بحران در حدود سال ۲۰۱۰ شناخته شد، اما عوامل آن از چندین سال قبل شروع شده بودند.
مواد افیونی دسته‌ای از مواد هستند که از تریاک مشتق شده یا به صورت مصنوعی برای تقلید از آن ساخته می‌شوند. مورفین، که به طور طبیعی در تریاک یافت می‌شود، سال‌ها برای تسکین درد استفاده می‌شد.
با پیشرفت‌های پزشکی، دانشمندان توانستند اثرات مورفین را تکرار کنند و داروهایی با قدرت‌های مختلف تولید کنند. برخی از مواد افیونی مانند متادون به دلیل کمبود مورفین ساخته شدند، در حالی که برخی دیگر مانند هروئین با هدف کاهش اعتیادآوری تولید شدند. امروزه، مواد افیونی به عنوان مسکن‌های درد شناخته می‌شوند. نمونه‌های رایج مواد افیونی شامل موارد زیر است:
بسیاری این موضوع را به اواخر دهه ۱۹۹۰ نسبت می‌دهند. شرکت‌های داروسازی که به دنبال مسکن‌های جدید بودند، شروع به ارائه مواد افیونی مصنوعی و نیمه‌مصنوعی به پزشکان کردند. این شرکت‌ها ادعا می‌کردند که این داروها در مقایسه با مورفین کمتر اعتیادآور یا غیراعتیادآور هستند و هیچ عارضه جانبی خطرناکی ندارند.
پزشکان نیز این داروها را تجویز می‌کردند، زیرا هیچ عواقب منفی برای بیماران مشاهده نمی‌کردند. این رشد در تجارت مواد افیونی تجویزی، توزیع این داروها را به سطوح بالایی رساند که تا به امروز ادامه دارد و به اپیدمی فعلی کمک کرده است.
بسیاری از افرادی که به مواد افیونی معتاد می‌شوند، پس از دریافت نسخه اولیه این داروها به این وضعیت دچار می‌شوند. ماهیت بسیار اعتیادآور این مسکن‌ها باعث می‌شود که مغز انسان به راحتی به آن‌ها وابسته شود.
پس از پایان نسخه، بسیاری از کاربران متوجه می‌شوند که برای عملکرد طبیعی به اثرات مواد افیونی نیاز دارند. در این مرحله، آن‌ها یا باید ترک کنند و درد ناشی از علائم ترک را تحمل کنند یا به دنبال راه دیگری برای رسیدن به حالت سرخوشی باشند. این معمولاً زمانی است که افراد به مواد مخدر غیرقانونی روی می‌آورند.
از آنجایی که اپیوئیدهای تجویزی بسیار گران هستند، کاربران ممکن است به جای آن به هروئین روی بیاورند. هروئین اغلب ارزان‌تر، قوی‌تر و دسترسی به آن آسان‌تر از داروهای تجویزی است. در واقع، حدود ۸۰ درصد از افرادی که هروئین مصرف می‌کنند، ابتدا با نسخه‌ای از مواد افیونی دیگر شروع کرده‌اند. پس از مصرف هروئین، ۲۳ درصد از افراد به اعتیاد به مواد افیونی مبتلا می‌شوند.
تعداد افرادی که به دلیل مصرف بیش از حد مواد افیونی به طور تصادفی جان خود را از دست می‌دهند، بیشتر از مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد هر داروی دیگری است، به همین دلیل اصطلاح اپیدمی مواد افیونی به وجود آمده است.
بخش نگران‌کننده این است که بسیاری از این مرگ و میرها ناشی از داروهای تجویزی است. در واقع، بسیاری از قربانیان، افرادی هستند که داروهایی را که از یک متخصص پزشکی دریافت کرده‌اند مصرف می‌کنند، نه کسانی که هروئین یا مواد مخدر غیرقانونی مصرف می‌کنند.
اپیدمی مواد افیونی بر افراد از هر گروه سنی و طبقه اجتماعی، از جمله نوجوانان و سالمندان تأثیر می‌گذارد. حتی افرادی که از مواد افیونی استفاده نمی‌کنند یا سوءاستفاده نمی‌کنند، اگر این بحران در منطقه‌شان شایع باشد یا عزیزانی با مشکلات اعتیاد داشته باشند، می‌توانند تأثیرات آن را احساس کنند. بار اقتصادی و عاطفی ناشی از سوءمصرف مواد افیونی بر خانواده‌های معتادان بسیار ویرانگر بوده است.
اپیدمی مواد افیونی یک بحران جمعی است که همه باید برای غلبه بر آن تلاش کنند. آگاهی از خطرات، علائم و نشانه‌های سوءمصرف مواد افیونی می‌تواند جان افراد را نجات دهد. با عزیزانتان به صورت صریح درباره اعتیاد صحبت کنید و تلاش کنید تا ننگ اعتیاد را از بین ببرید.
اعتیاد به مواد افیونی چیزی نیست که تنها برای افراد ضعیف اتفاق بیفتد، بلکه یک واکنش بیولوژیکی است که ممکن است برای هر کسی رخ دهد، خواه از آن مطلع باشند یا نه.
سوءمصرف مواد افیونی می‌تواند تمام جنبه‌های زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، از سلامت جسمی و روانی گرفته تا روابط اجتماعی و وضعیت اقتصادی. افراد ممکن است به دلایل مختلفی مانند مدیریت درد، فشارهای اجتماعی یا مشکلات روانی به مصرف این مواد روی بیاورند. اما به دلیل خواص قوی اعتیادآور، بدن و مغز به سرعت به این مواد وابسته می‌شوند.
اقدامات پیشگیرانه باید شامل آموزش عمومی درباره خطرات سوءمصرف مواد افیونی، فراهم‌سازی دسترسی به درمان‌های مناسب و حمایت از افراد درگیر با اعتیاد باشد. تقویت ارتباطات خانوادگی و اجتماعی و ایجاد فضایی امن برای گفتگو درباره این مسائل می‌تواند به کاهش ننگ و ترس از درخواست کمک منجر شود. همکاری و حمایت همه‌جانبه از جوامع، سیستم‌های بهداشتی و دولت‌ها برای مقابله با این بحران ضروری است.
اعتیاد به مواد مخدر یا الکل می‌تواند تأثیرات چشمگیری بر زندگی فرد داشته باشد، اما با حمایت و درمان مناسب، امکان بازگشت به یک زندگی سالم و معنادار وجود دارد. متأسفانه، بسیاری از افراد به دلیل ترس از ننگ اجتماعی یا عدم آگاهی از گزینه‌های درمانی موجود، به دنبال کمک نمی‌روند.
باید توجه داشت که اعتیاد یک بیماری است و نیاز به درمان حرفه‌ای دارد. خدمات درمانی می‌توانند شامل مشاوره، دارودرمانی و برنامه‌های توانبخشی باشند که به فرد کمک می‌کنند تا بر وابستگی‌های خود غلبه کند و به زندگی عادی بازگردد.
اعتیاد نباید به معنای پایان زندگی باشد، می‌تواند تنها یک انحراف از مسیر باشد. اگر فکر می‌کنید که شما یا یکی از عزیزانتان علائم اعتیاد را نشان می‌دهید و به درمان علاقه‌مند هستید، همین امروز به یک ارائه‌دهنده درمان مراجعه کنید.
