در مراحل پیشرفته‌تر بیماری اعتیاد باعث احساس سستی و رخوت، افسردگی، نومیدی و مشکلات حاد جسمی و روانی می‌شود. نکته مهم این است که بعضی از خانواده‌ها ممکن است یک یا ترکیبی از مشکلات فوق را داشته باشند اما در هر صورت این مسئله باعث می‌شود تا در زندگی با مشکلاتی مواجه شده و کارکرد زندگی آن ها مختل گردد و در مراحل پیشرفته‌تر بیماری همبستگی دچار گوشه‌گیری و انزوا، طغیان تفکرات، خودکشی آسیب های جسمی و روانی گردند.
مصرف همزمان داروی متادون با مواد مخدر از مشکلات شایع بیمارانی است که تحت درمان قرار دارند. در چنین شرایطی در اولین فرصت تلاش کنید با او صحبت نموده و در خصوص علل مصرف مواد مخدر توسط بیمارتان اطلاعات لازم را کسب نمایید.
همچنین به مرکز درمانی مراجعه کرده و با کارشناس مربوطه گفتگو نمایید تا مداخلات لازم توسط تیم درمانگر انجام شود. بیمار را طرد نکنید. او را به دلیل بروز اتفاقات فوق سرزنش ننمایید. سعی کنید تا در جلسات مشاوره شرکت نموده و اطلاعات لازم برای مقابله با چنین شرایطی را کسب نمایید. همچنین در خصوص سابقه مشکلات عصبی و روانی و پیامدهای آن اطلاعات لازم را جمع آوری نموده و در اختیار کارشناسان مرکز درمان قرار دهید.
بیماری هم وابستگی باعث بروز مشکلات فراوانی می شود که در بالا به برخی از آن ها اشاره شد. راه رهایی از بیماری هم وابستگی در جدایی از بیماری بیمار و بازگشت به هویت خویشتن است. منظور از جدایی از بیماری، جدا شدن و تنها گذاشتن بیمار نیست بلکه برخورد صحیح با بیمار است.
اعضای خانواده برای همیشه نمی توانند درگیر بیماری بیمارشان باشند. زیرا چنین نیرویی در هیچ شخصی وجود ندارد. لذا باید بیمار را رها نموده و بر خود متمرکز شوند. تا زمانی که خانواده های بیماران خود را از قید و بندهای بیماری رها نکرده و بر خود، علایق، نیازها، تفریحات، کار و فکر خود متمرکز نشوند نخواهند توانست کمک مؤثری به بیمارشان نمایند.
1- در زمان حال زندگی نمایید. به مشکلات گذشته فکر نکنید.
2- مسئولیت کارها را به بیمار واگذار نمایید. شما مسئول پیامدهای کارهای بیمارتان نیستید. او مسئول پیامدهای کارهای خود می باشد.
3- واقع بین باشید و واقعیت های موجود را بپذیرد. شما باید بپذیرید که بیمارتان مصرف‌کننده و یا تحت درمان است. نمی‌توان واقعیت موجود را انکار نمود. انکار وضعیت موجود فقط شرایط را پیچیده و دشوار ساخته و طول بیماری را به تأخیر خواهد انداخت.
4- به حقانیت و اصالت لحظه ها پی ببرید. زمان مهم‌ترین رکن در درمان است. از تک تک لحظه ها به خوبی استفاده نمایید.
5- بی‌طرفانه قضاوت کنید. تعصب و پیشداوری ها را در ارتباط با بیمار کنار گذاشته و به شکل درستی با بیمار رابطه برقرار کنید.
6- به شکل سالمی از بیمار حمایت کنید.
