راه های مختلفی وجود دارد که برای ترک اعتیاد به مواد مخدر امتحان می شود و بعضی از آن ها برای برخی افراد جواب می دهد و برای برخی افراد نه. برای هر فردی که در نبرد با اعتیاد خود پیروز می شود صدها نفر هستند که تا کنون نتوانسته اند اعتیاد خود را به مواد مخدر درمان کنند. تنها چیزی که می توان به طور قطعی گفت این است که مصرف کننده مواد مخدر تنها کسی است که می تواند اعتیاد خود را متوقف کند.
در دایره ای که افراد معتاد در آن گرفتار شده اند، درمان های مختلف، مراکز ترک اعتیاد، کلینیک ها، سازمان ها و غیره فقط می توانند به آن ها در راه رسیدن به هدفشان یعنی ترک اعتیاد کمک کنند. در کنار این کمک ها، خانواده و دوستان بیماران معتاد نیز باید آن ها را درک کنند زیرا آن ها بخش مهمی از روند درمان اعتیاد هستند.
واکنش دولت به معضل اعتیاد به مواد مخدر را اگر بخواهیم به بهترین شکل توصیف کنیم، متاسفانه بیشتر در محدوده پیشگیری و بعد از آن مجازات افراد قانون شکن در حوزه مواد مخدر است و در مورد درمان بیماران و بهبود آن ها در حاشیه قرار دارند و در حد وعده هایی بر روی کاغذ است. بسیاری از مراکزی که برای درمان بیماران معتاد در نظر گرفته شده است کمپ های ترک اعتیاد هستند که نظارت دقیقی بر آن ها وجود ندارد و تقریباً بازخورد مثبتی ندارند بسیاری از این مراکز بودجه دولتی دارند. مشکل مواد مخدر و اعتیاد در جامعه معضل بسیار بزرگی است و بودجه های سنگینی را می طلبد. بیمارانی که به این مراکز مراجعه می کنند در اتاق های همگانی، با امکانات ناکافی و کارکنان غیر متخصص رو به رو می شوند، که نتیجه آن را می توان به راحتی حدس زد.
در بسیاری از موارد پاسخ دولت به این مشکل این بوده است که تمرکز حول به دست آوردن مجدد کنترل جامعه است. گروه های والدین نگران و دیگرانی مانند آن ها به وجود آمدند، زیرا آن ها و فرزندان، دوستان و همسایگانشان در مرکز مشکل بودند. مردم افراد معتاد و مصرف کننده و افراد فروشنده مواد مخدر را به پلیس گزارش می کردند و همه سرزنش عدم اقدام دولت بر گردن سیاستمداران بود. این تنها آن ها نبوده اند که از توجه به آن امتناع کرده اند بلکه هشدارهایی که از سوی متخصصان معدودی، مانند بیمارستان ها و گروه محققین در حوزه مواد مخدر به گوش می رسید و مطمئناً عواقب آن را درک نکردیم که سوء مصرف گسترده مواد مخدر ایجاد می کند. سوال این است که در حال حاضر اوضاع چگونه است.
چه بخواهیم و چه نخواهیم، مواد مخدر یکی از معدود مواردی است که بخش های اشتغال زای اقتصاد ما منافع اقتصادی بسیار فراتر از زورگیران و قاچاقچیان است، حتی اگر چنین باشد آن ها و حامیان ناشناخته آن ها که بیشترین سود را دارند. باید تشخیص داد که یک رشته کامل از مردم بخشی یا تمام زندگی خود را از پشت سر مصرف کنندگان مواد مخدر بسازند و موجبات بدبختی خانواده ها را فراهم می کنند. همه این افراد فقط برای پول یا قدرت با این اعمال درگیر هستند و سود نامرئی از این راه به دست می آورند.
