اختلالات افسردگی منجر به بروز علائمی می‌شوند که به طور جدی توانایی فرد را برای انجام فعالیت‌های روزمره زندگی کاهش می‌دهند. این فعالیت‌ها می‌توانند از وظایف پیچیده کاری تا کارهای ساده‌ای مانند بلند شدن از رختخواب را شامل شوند.
مبارزات گسترده با اختلال افسردگی اساسی بسیار جدی است و بدون مراقبت و حمایت، برای فردی که نمی‌تواند به تنهایی آن را مدیریت کند، بسیار طاقت‌فرسا می‌شود. این وضعیت اغلب آن‌ها را به جستجوی راه‌هایی برای مدیریت افسردگی خود سوق می‌دهد که معمولاً منجر به ایجاد اختلالات مصرف الکل (AUDs) می‌شود.
افسردگی شایع‌ترین وضعیت سلامت روان است که 63 درصد از افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل (AUD) اختلال افسردگی اساسی را نیز تجربه می‌کنند. مطالعه‌ای از موسسه ملی سوء مصرف الکل و الکلیسم نشان داد که افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل 2.3 برابر بیشتر در سال گذشته علائم افسردگی را تجربه کرده باشند. با توجه به شیوع بالای اختلال مصرف الکل و افسردگی همزمان، آگاهی از علائم و نشانه‌های هر دو اختلال برای جستجوی درمان به موقع بسیار مهم است.
سوء مصرف الکل در هنگام زندگی با شرایط سلامت روان بسیار خطرناک است. استفاده از الکل برای مبارزه با علائم افسردگی نه تنها علائم افسردگی را بدتر می کند، بلکه خطر افکار خودکشی و اقدامات تهدید کننده زندگی را افزایش می دهد.
استفاده از الکل برای مقابله با علائم افسردگی نه تنها این علائم را تشدید می‌کند، بلکه خطر افکار خودکشی و اقدامات تهدیدکننده زندگی را نیز افزایش می‌دهد.
الکل به عنوان یک تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی طبقه بندی می‌شود. هنگامی که الکل مصرف می‌شود، بدن نمی‌تواند وظایف خود را به درستی انجام دهد. این اثرات در دوره‌های مسمومیت قابل مشاهده هستند، زمانی که گفتار، راه رفتن، تفکر و بسیاری از عملکردهای دیگر به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرند. از نظر عصب شناختی، الکل به طور قابل توجهی بر بسیاری از انتقال‌دهنده‌های عصبی (مواد شیمیایی مغز) که بر سلامت عاطفی ما نظارت دارند، تأثیر می‌گذارد.
مصرف الکل به طور قابل توجهی تعادل‌های شیمیایی بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، که می‌تواند منجر به قدرت تصمیم‌گیری ضعیف شود. اگر این اتفاق به ندرت رخ دهد، خطر ایجاد مشکلات طولانی‌مدت نسبتاً کم است. اما در صورت سوء مصرف مزمن الکل، خطرات به طور تصاعدی افزایش می‌یابد و ممکن است به اختلال دائمی در تعادل انتقال‌دهنده‌های عصبی منجر شود. این وضعیت اغلب باعث بروز یا تشدید علائم افسردگی می‌شود.
عبارت احساس افسردگی به یک اصطلاح رایج برای توصیف احساس غمگینی یا احساس افسردگی تبدیل شده است.
این احساسات ممکن است پس از تجربه‌های دشوار زندگی مانند از دست دادن شغل یا جدایی از یک رابطه عاشقانه به وجود آیند. این وقایع زندگی می‌توانند منجر به احساسات مختلفی شوند که غم و اندوه نقش مهمی در آن‌ها دارد.
اگرچه این احساسات و تجربیات جهانی هستند و معمولاً در مدت کوتاهی برطرف می‌شوند، اما تفاوت معناداری بین احساس افسردگی و تجربه یک اختلال افسردگی وجود دارد. این تجارب انسانی و رایج هستند، اما بازنمایی دقیقی از افسردگی واقعی نیستند.
در حالی که علائم و نشانه‌های دقیق ممکن است متفاوت باشند، برخی از علائم رایج که ممکن است در فردی که افسردگی را تجربه می‌کند مشاهده کنید عبارتند از:
طبقه‌‌بندی‌های مختلفی از اختلالات افسردگی وجود دارد زیرا علائم می‌توانند به شکل‌های مختلف بروز کنند و به تشخیص‌ها و گزینه‌های درمانی متفاوتی منجر شوند.
افسردگی واکنشی: افسردگی واکنشی، که به عنوان افسردگی روانی نیز شناخته می‌شود، نمایانگر سنتی از یک دوره افسردگی اساسی است.شدت این علائم می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و معمولاً با یک عامل استرس‌زای اخیر یا شناخته‌شده مرتبط هستند. علل ممکن است شامل از دست دادن، تجربیات آسیب‌زا و محیط‌های ناامن مانند موقعیت‌های توهین‌آمیز باشد.
این وقایع می‌توانند باعث شوند فرد علائم افسردگی را تجربه کند که ممکن است از هفته‌ها تا سال‌ها ادامه یابد. اغلب، افرادی که این رویدادهای استرس‌زا را تجربه می‌کنند، از موادی مانند الکل برای خوددرمانی علائم ناراحت کننده خود استفاده می‌کنند و به طور ناخواسته شدت علائم خود را بدتر می‌کنند.
افسردگی بیولوژیکی: افسردگی بیولوژیکی اغلب به طور ناگهانی و بدون هیچ عامل استرس‌زای مشخصی رخ می‌دهد. این نوع افسردگی می‌تواند ناشی از عملکرد بدن یا اختلال در اندام‌ها باشد که منجر به علائم افسردگی، نوسانات هورمونی، داروها یا سوء مصرف مواد می‌شود.الکل به ویژه به دلیل تأثیرات عصبی آن بر مغز در صورت استفاده مزمن، به عنوان یک علت بالقوه علائم افسردگی بیولوژیکی شناخته می‌شود.
در طول سال‌ها رویکردهای درمانی برای درمان اختلالات افسردگی و اختلالات مصرف الکل به طور قابل توجهی بهبود یافته‌اند.
پزشکان دریافته‌اند که برای درمان مؤثر این بیماری‌ها، باید به طور همزمان به آن‌ها پرداخته شود. درمان افسردگی به تنهایی نمی‌تواند مانع از مصرف الکل در افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل شود، همانطور که درمان اختلال مصرف الکل بدون توجه به افسردگی معمولاً موفقیت‌آمیز نیست.
از آنجایی که این شرایط اغلب همزمان رخ می‌دهند، گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد که شامل روان‌درمانی، مدیریت دارو، فعالیت‌های جامع‌تر و رویکردهای پیشرفته‌تر برای افرادی است که با علائم شدید مواجه هستند.
هدف از روش‌های مورد استفاده در روان‌درمانی این است که به افراد کمک کند تا الگوهای رفتاری و فکری مضر خود را شناسایی و تغییر دهند.
رفتار درمانی شناختی (CBT): CBT یکی از معروف‌ترین روش‌های درمانی است که در درمان علائم افسردگی سابقه موفقی دارد. این روش بر این اصل استوار است که با شناخت و درک بهتر ارتباط بین افکار، احساسات و رفتارها، می‌توان افکار منفی را کاهش داد و تغییرات مثبت در رفتار ایجاد کرد.
این روش شامل استفاده از تمرکز حواس به عنوان یک راهکار برای مدیریت ناراحتی در زمان وقوع آن است است.
درمان بین فردی (IPT): IPT که معمولاً برای حل مشکلات ارتباطی و بهبود درک ارتباط بین خلق و خو و رویدادهای زندگی به کار می‌رود، ابزاری مؤثر برای مدیریت علائم افسردگی از طریق یافتن راه‌های مؤثر برای مواجهه با رویدادهای زندگی است. این روش بر ایجاد شبکه‌های اجتماعی برای حمایت و امنیت فرد تمرکز دارد و همچنین در توسعه راه‌های جدید برای حمایت از ترک مصرف الکل مفید است.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): DBT که بر پایه CBT بنا شده است، از زمان ایجاد اولیه برای درمان افراد با افکار خودکشی و اختلالات شخصیتی، پیشرفت چشمگیری داشته است. این روش درمانی اکنون برای بسیاری از شرایط دیگر از جمله افسردگی و اختلالات مصرف مواد نیز توسعه یافته است.
این روش بر توسعه استراتژی‌های مقابله‌ای ایمن و ایجاد ثبات عاطفی برای مدیریت موقعیت‌های استرس‌زا تمرکز دارد و تلاش می‌کند انگیزه کنترل افکار و احساسات منفی شدید را کاهش دهد. این یک رویکرد شناخته شده است که بسیاری از متخصصان در درمان همزمان افسردگی و مصرف الکل از آن استفاده می‌کنند.
دارو می‌تواند برای کمک به عوارض ذهنی و جسمی افسردگی، حمایت مداومی را ارائه دهد و به بهبود آن‌ها کمک کند.
داروهای ضد افسردگی: داروهای ضدافسردگی با هدف تنظیم گیرنده‌های عصبی دوپامین، سروتونین و نوراپینفرین، تعادل شیمیایی مغز را بهبود می‌بخشند. این داروها ممکن است بین 30 تا 90 روز زمان ببرند تا به اثر کامل خود برسند و درمان با آن‌ها معمولاً حداقل یک سال یا بیشتر، بسته به نیازهای فردی، طول می‌کشد.
محرک‌ها: یکی از روش‌های کمک به درمان کمبود انگیزه و انرژی، استفاده از محرک‌های با دوز پایین است. برخی از داروها و انواع داروهای ضدافسردگی شامل محرک‌هایی هستند که به بازگرداندن فرد به فعالیت‌های روزانه عادی کمک می‌کنند.
داروهای غیر معمول: داروهای غیر معمول که به عنوان آنتی‌سایکوتیک‌های نسل دوم شناخته می‌شوند، به برخی از داروهای تجویز شده برای کمک درمان افسردگی تبدیل شده‌اند. این داروهای ضد روان‌پریشی در دوزهای کم همراه با سایر داروهای ضد افسردگی استفاده می‌شوند تا اثرات داروی اصلی را تقویت کرده و سطح سروتونین را افزایش دهند.
فعالیت‌های مانند مدیتیشین و ورزش، به عنوان یک حمایت تکمیلی در نظر گرفته می‌شوند و نه به عنوان درمان مستقیم افسردگی. با این حال، وقتی با درمان و دارو ترکیب شوند، می‌توانند در مدت زمان کوتاهی تأثیر قابل توجهی داشته باشند.
ذهن‌آگاهی و مدیتیشن: تحقیقات به طور مکرر نشان داده‌اند که افزودن تمرینات روزانه ذهن‌آگاهی به زندگی فرد می‌تواند به درمان طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی، از جمله افسردگی و مصرف الکل، کمک کند.
مدیتیشن روزانه به مدت 10 تا 20 دقیقه می‌تواند به مغز در ایجاد تغییرات پایدار برای بهبود ثبات ذهنی کمک کند. به افرادی که با علائم افسردگی و یا اختلال مصرف الکل مواجه هستند، توصیه می‌شود که هر روز را با تمرینات مدیتیشن آغاز کنند.
ورزش: تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که ورزش بدنی می‌تواند به اندازه داروهای ضد افسردگی مؤثر باشد. ورزش تنها به مدت پنج دقیقه، بدون توجه به شدت، تأثیر مثبتی دارد. فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، دویدن، آهسته دویدن و حتی باغبانی می‌توانند به کاهش شدت علائم افسردگی کمک کنند.
درمان پیشرفته شامل روش‌های غیر معمول اما موثر در درمان افسردگی است. از این روش درمانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
گزینه‌های درمانی متعددی برای افرادی که با افسردگی و اختلال مصرف الکل مواجه هستند وجود دارد. مهم است که به یاد داشته باشیم، اگرچه آگاهی از انواع مختلف درمان‌ها می‌تواند مفید باشد، اما آنچه که اهمیت بیشتری دارد در وهله اول، تصمیم به جستجوی درمان است.
افسردگی و مصرف الکل ترکیب خطرناکی هستند که با کمک متخصصان و حمایت عزیزان بهتر درمان می‌شوند.
کلینیک روانپزشکی و ترک اعتیاد دی با بیش از سه دهه سابقه درخشان در زمینه ترک انواع مواد مخدر، به صورت بیست و چهار ساعته پذیرای بیماران گرامی می‌باشد.
