متادون یک ماده مخدر صنعتی (شبه افیونی) است که از راه خوراکی قابل مصرف است و می توان آن را جانشین هروئین نمود. متادون به جای داروی مورد مصرف معتادین به آن ها داده شده و موجب فرونشینی علائم ترک می شود. دوز روزانه 20 تا 80 میلی گرم آن، وضعیت بیمار را تثبیت می کند.
ضعف، اضطراب، بی اشتهایی، بی خوابی، ناراحتی معده، سر درد، تعریق و گر گرفتگی و بر افروختگی سر.
علائم ترک اعتیاد معمولاً پس از دو هفته برطرف می شوند اما سندرم پرهیز طول کشیده متادون شامل بی قراری و بی خوابی ممکن است بروز کند.
علائم ترک لوومتادیل و بوپرنورفین مشابه متادون است. اما شدت کمتری دارند. به خصوص بوپرنورفین گاهی برای سهولت گزار از متادون به مصرف آنتاگونیست های گیرنده مواد شبه افیونی یا پرهیز کامل به کار می رود، زیرا واکنش های ترک ناشی از قطع بوپرنورفین نسبتاً خفیف است.
بوپرنورفین به شکل محلول 3 درصد میلی گرم در آمپول های یک میلی لیتری برای تسکین درد به کار می رود. قرص های زیر زبانی بوپرنورفین که در برنامه های درمان نگهدارنده شبه افیون ها به کار می رود حاوی بوپرنورفین تنها و یا بوپرنورفین همراه با نالوکسون با نسبت چهار به یک برای درمان نگهدارنده مواد شبه افیونی به کار می رود. بوپرنورفین در سم زدایی کوتاه مدت شبه افیون ها کاربردی ندارد. دوز نگهدارنده آن 8 تا 16 میلی گرم 3 بار در روز است.
احساس منگی، سرگیجه، رخوت، تهوع، یبوست، استفراغ، تعریق، افزایش وزن، کاهش میل جنسی، مهار اختلالات خواب. آگونیست های گیرنده مواد شبه افیونی تحمل ایجاد می کنند و ممکن است سبب بروز وابستگی جسمی و روانی شوند.
سرگیجه، افسردگی، رخوت زایی، شنگولی، احساس ملال، سراسیمگی و حملات تشنجی. به ندرت دلیریوم و بی خوابی نیز گزارش شده است.
احتباس ادرار، قثورات، درد مفاصل، خشکی دهان، بی اشتهایی، اسپاسم مجرای صفراوی، برادی کاردی، افت فشارخون، کاهش تهویه، سنکوپ، اثرات شبیه هورمون ضد ادراری، خارش، کهیر و اختلالات بینایی. در زنان به خصوص طی شش ماهه نخست مصرف دارو اختلالات قاعدگی شایع است.
ترمور (لرزش)، گریه با صدای زیر، افزایش قوام عضلات و فعالیت نوزاد، اختلال خواب و تغذیه، کبودی لکه لکه، خمیازه، تعریق، پوسته پوسته شدن پوست، همچنین ممکن است حملات تشنجی بروز کنند که به درمان قاطع ضد تشنج نیاز داشته باشد.
علائم ترک متادون ممکن است با تأخیر در نوزاد شروع شوند، و طول بکشند که علت این امر سوخت و ساز تکامل نیافته کبدی نوزادان است. به زنانی که متادون مصرف می کنند گاهی توصیه می شود که برای ترک ملایم نوزاد از وابستگی به متادون به وی شیر بدهند، اما شیردهی در حین مصرف متادون مجاز نیست.
قطع ناگهانی مصرف متادون ظرف سه تا چهار روز سبب بروز علائم ترک می شود که معمولاً در روز ششم شدت آن ها به اوج خود می رسد.
