در سال های اخیر، استفاده از مت آمفتامین (مت) به طور فزاینده ای گسترش یافته است. مت آمفتامین نوعی آمفتامین است که می تواند از موادی که به راحتی در دسترس هستند (به عنوان مثال، داروهای حاوی سودوافدرین، ترکیبی که در بسیاری از داروهای بدون نسخه برای سرماخوردگی و آنفولانزا یافت می شود) ساخته شود. علیرغم تغییرات اخیر در قوانین طراحی شده برای دشوارتر کردن دریافت سودوافدرین، مت آمفتامین همچنان یک گزینه دارویی به راحتی در دسترس و نسبتاً ارزان است.
کاربران محرک به دنبال یک اوج سرخوشی هستند. احساس شادی و لذت شدید به ویژه در مصرف کنندگانی که دارو را از طریق تزریق داخل وریدی یا سیگار مصرف می کنند، که معمولاً به عنوان اکستازی شناخته می شود، یک محرک ملایم با اثرات تغییر ادراک است. اکستازی معمولاً به شکل قرص مصرف می شود. مصرف کنندگان اکستازی افزایش انرژی، احساس لذت و گرمای عاطفی را تجربه می کنند. استفاده مکرر از این محرک ها می تواند عواقب نامطلوب قابل توجهی داشته باشد.
مصرف کنندگان اکستازی می توانند علائم فیزیکی مانند حالت تهوع، افزایش فشار خون و افزایش ضربان قلب را تجربه کنند. علاوه بر این، مواد محرک می توانند باعث احساس اضطراب، توهم و پارانویا شوند. عملکرد طبیعی مغز پس از استفاده مکرر از این داروها تغییر می کند. به عنوان مثال، استفاده مکرر از اکستازی می تواند منجر به کاهش کلی انتقال دهنده های عصبی مونوآمین (دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین) و کاهش برخی انتقال دهنده های عصبی می تواند منجر به اختلال خلقی، مشکلات شناختی و عوامل دیگر شود. این امر می‌تواند منجر به استفاده اجباری افراد از محرک‌هایی مانند کوکائین و آمفتامین‌ها شود، تا حدی که برای ایجاد حالت های پایه فیزیکی و روانی قبل از مصرف، از این داروها استفاده می کنند.
کافئین یکی دیگر از داروهای محرک است. در حالی که احتمالاً رایج ترین داروی مورد استفاده در جهان است، قدرت این داروی خاص در مقایسه با سایر داروهای محرک کم رنگ می شود. به طور کلی، افراد از کافئین برای حفظ سطح هوشیاری و برانگیختگی بیشتر استفاده می کنند. کافئین در بسیاری از داروهای رایج (مانند داروهای کاهش وزن)، نوشیدنی ها، غذاها و حتی لوازم آرایشی یافت می شود.
در حالی که کافئین ممکن است برخی اثرات غیرمستقیم را بر انتقال عصبی دوپامین داشته باشد، مکانیسم اصلی اثر آن شامل متضاد کردن فعالیت آدنوزین است.
آدنوزین یک انتقال دهنده عصبی است که خواب را تقویت می کند. کافئین یک آنتاگونیست آدنوزین است، بنابراین کافئین گیرنده های آدنوزین را مهار می کند، بنابراین خواب آلودگی را کاهش می دهد و بیداری را تقویت می کند. به طور کلی یک داروی نسبتاً بی خطر در نظر گرفته می شود، سطوح بالای کافئین خون می تواند منجر به بی خوابی، بی قراری، انقباض عضلات، حالت تهوع، ضربان قلب نامنظم و حتی مرگ شود.
علیرغم شیوع مصرف کافئین و تعداد زیادی از افرادی که اعتراف می کنند که از اعتیاد به کافئین رنج می برند، روزانه آمار تعداد افرادی که به کافئین اعتیاد پیدا می کنند رو به افزایش است.
