مورفین یک ماده افیونی است که برای تسکین درد استفاده می‌شود و احساس سرخوشی ایجاد می‌کند که اغلب به عنوان حالتی رویایی توصیف می‌شود. این دارو به صورت قرص، شربت یا تزریقی مصرف می‌شود و در برخی موارد حتی می‌توان آن را دود کرد.
مورفین به دلیل توسعه سریع تحمل، پتانسیل بالایی برای اعتیاد دارد. این دارو به عنوان یک مسکن قوی برای دردهای متوسط، شدید و مزمن توسط فدرال تعیین شده است. همچنین برای تسکین درد پس از جراحی‌های بزرگ، درمان دردهای مرتبط با سرطان و تنگی نفس در پایان عمر بیمار استفاده می‌شود.
با این حال، مورفین به دلیل اثرات لذت‌بخش و دسترسی نسبی، پتانسیل بالایی برای سوءاستفاده دارد. در سال‌های اخیر، قرص‌های مورفین با کدهای بازدارنده سوءاستفاده طراحی شده‌اند تا نتوان آن‌ها را خرد، استنشاق یا تزریق کرد. این اقدام پتانسیل اعتیادآوری مورفین تجویز شده را کاهش داده، اما خطر را به‌طور کامل از بین نبرده و بر مورفین تولید غیرقانونی تأثیری نداشته است.
برخی از نام‌های رایج خیابانی برای مورفین شامل خانم اِما، میمون، رکسانول و چیزهای سفید است. مورفین یک ماده طبیعی است که از گیاه خشخاش یا نی غلیظ خشخاش استخراج می‌شود. ترکیب شیمیایی آن شبیه هروئین است، زیرا هر دو از یک گیاه استخراج می‌شوند.
مورفین به عنوان یک داروی مخدر، اغلب به دلیل اثرات لذت‌بخش آن مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. افرادی که از دردهای مزمن رنج می‌برند، ممکن است از داروهای خود سوءاستفاده داشته باشند، که این امر احتمال ابتلا به اختلال مصرف مواد را افزایش می‌دهد. اثرات رایج مورفین عبارتنداز:
استفاده از مورفین بدون نسخه سوءاستفاده محسوب می‌شود. اگرچه مورفین با تجویز پزشک قانونی است، اما به شدت تحت نظارت قرار دارد. داشتن مورفین بدون نسخه جرم کیفری است و درجه آن بسته به صلاحیت قضایی و مقدار مواد مخدر متفاوت است. افرادی که مورفین را در دوزهای بالا مصرف می‌کنند، در معرض خطر اوردوز قرار دارند. علائم مصرف بیش از حد مورفین عبارتنداز:
این علائم به دلیل تأثیر مورفین بر سیستم عصبی مرکزی رخ می‌دهند. مصرف بیش از حد مورفین می‌تواند منجر به بیهوشی، کما یا کند شدن تنفس تا حد مرگ شود.
اعتیاد به مورفین به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود و اغلب نتیجه سوءمصرف مداوم است. اعتیاد معمولاً با تحمل شروع می‌شود، یعنی نیاز به دوزهای بیشتری از مورفین برای احساس اثرات آن. پس از ایجاد تحمل، کاربران در صورت عدم مصرف مورفین علائم ترک را تجربه می‌کنند که ترک آن را دشوار می‌کند. در بسیاری از موارد، وابستگی روانی به مورفین بلافاصله پس از وابستگی فیزیکی ایجاد می‌شود.
اعتیاد به مورفین مشابه اعتیاد به هروئین است و غلبه بر آن بسیار دشوار است. قطع ناگهانی مورفین می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده و ناخوشایند باشد. بنابراین، سم‌زدایی تحت نظارت پزشکی بهترین راه برای پاکسازی بدن از این ماده است.
مورفین به عنوان یک تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی، در ترکیب با سایر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی بسیار خطرناک است. الکل و بنزودیازپین‌ها دو ماده‌ی تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند که معمولاً مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند و در صورت استفاده با مورفین می‌توانند منجر به آرام‌بخشی شدید، نارسایی تنفسی یا حتی کما شوند.
اگر شما یکی از افراد معتاد به مورفین هستید، تنها نیستید. محققان در حال یافتن راه‌های مؤثرتری برای کمک به مردم هستند. درمان‌های کنونی شامل درمان، گروه‌های حمایتی و داروها برای مدیریت علائم ترک است.
یک رویکرد جامع می‌تواند شانس بهبودی کامل را بهبود بخشد. مؤثرترین شکل درمان، برنامه بستری است که معمولاً حدود 90 روز طول می‌کشد و با سم‌زدایی تحت نظارت پزشکی آغاز می‌شود. این برنامه‌ها به افراد کمک می‌کند بدون فشارهای اجتماعی و حرفه‌ای روی درمان تمرکز کنند.
غلبه بر اعتیاد یک فرآیند مادام‌العمر است و نیاز به تغییر سبک زندگی برای جلوگیری از عود دارد. پاک ماندن نیازمند تغییر سبک زندگی برای جلوگیری از بازگشت اعتیاد است. ایجاد روابط با افرادی که از یک سبک زندگی سالم حمایت می‌کنند، اهمیت دارد.
غلبه بر اعتیاد به مورفین بسیار دشوار است، اما امکان‌پذیر است. مطالعات نشان داده‌اند افرادی که می‌توانند تغییرات چشمگیری در زندگی خود ایجاد کنند، شانس بیشتری برای بهبودی بدون بازگشت دارند.
