سه دسته اصلی از داروهای تجویزی وجود دارد. داروهای ضد درد، محرک ها و مسکن ها. علائم سوء استفاده از داروهای تجویزی بسته به نوع دارو یا دسته بندی دارو متفاوت است. در حالی که علائم کلی اعتیاد به تفکیک دسته بندی مواد مخدر از علائم سوء مصرف داروی تجویزی می پردازند.
داروهای افسردگی دارای عوارض جانبی فیزیکی مشخصی هستند. از آن جایی که بنزودیازپین‌ها در این دسته قرار می‌گیرند، برخی از نشانه‌های فیزیکی مصرف داروهای افسردگی شامل قضاوت ضعیف، راه رفتن ناپایدار و حرکات غیر ارادی سریع چشم است.
محرک های تجویزی شامل آمفتامین ها و متیل فنیدات (مانند ریتالین) هستند و رایج ترین داروهای مورد سوء مصرف در این دسته هستند. علاوه بر علائم رفتاری و روانی اعتیاد، علائم فیزیکی سوء مصرف داروهای محرک تجویزی عبارتند از بی خوابی، تحریک پذیری، رفتار تکانشی، ضربان قلب نامنظم، بی قراری، فشار خون بالا و کاهش وزن. مصرف داروهای ضد درد تجویزی به وسعت یک اپیدمی در جهان رسیده است. این داروها معمولاً مواد افیونی هستند، یک ماده مخدر مصنوعی یا نیمه مصنوعی که از نظر ساختار ترکیبی شبیه تریاک است. مسکن‌های دارویی رایج سوء مصرف عبارتند از اکسی کانتین و ویکودین. علائم سوء مصرف داروهای مسکن شامل موارد زیر است:
این نشانه فراتر از خستگی ساده است. فردی که مواد مخدر مصرف می کند ممکن است دارای چشم های افتاده باشد و خواب آلوده به نظر برسد یا در تمام ساعات روز به خواب برود.
این دارو می تواند تفکر را مختل کند و تمرکز مداوم بر مصرف دارو می تواند انجام تعهدات معمول مربوط به کار، مدرسه یا خانواده را دشوار کند.
این می تواند شامل گرفتن نسخه از پزشکان مختلف، پر کردن نسخه در داروخانه های مختلف، درخواست از افرادی که نسخه های قانونی دارند برای به اشتراک گذاشتن یا پیشنهاد خرید قرص از آن ها و خرید در خیابان باشد.
برخی از علائم آشکار عبارتند از مردمک چشم باز (حتی زمانی که نور کم است)، صورت و گردن برافروخته، تکان دادن سر، آرامش غیرطبیعی، تکلم نامفهوم و خارش ناگهانی بازوها، پاها و صورت.
استفاده از اصطلاحات عامیانه یا نام رمز برای مواد مخدر می تواند به پنهان نگه داشتن مصرف کمک کند، همان طور که از نزدیکان خود دوری می کند. شناخت علائم سوء مصرف داروهای تجویزی فقط برای متخصصان آموزش دیده نیست. خانواده و دوستان اولین خط حمله علیه یک مشکل رو به رشد مواد مخدر هستند. یکی از بهترین پاسخ ها برای مشاهده علائم این است که با یک مشاور واجد شرایط در مورد نحوه دریافت کمک صحبت کنید.
بنزودیازپین ها یک داروی تجویزی هستند که برای درمان اضطراب، بی خوابی، تشنج، ترک الکل و سایر شرایط استفاده می شود. این داروها از جمله داروهایی هستند که بسیار تجویز می شوند. بنزودیازپین ها عمدتاً به شکل قرص یا کپسول در دسترس هستند، اگر چه برخی به صورت مایعات تزریقی و شربت تولید می شوند. استفاده کوتاه مدت به طور کلی بی خطر است، اما سوء استفاده می تواند عوارض متعددی ایجاد کند.
بسیاری از برندهای معروف بنزودیازپین ها از جمله زاناکس، دیازپام، والیوم و کلونوپین وجود دارند. این داروها را می توان از راه های متعددی به دست آورد. از آن جایی که بنزودیازپین ها آرام بخش هستند، برخی از عوارض جانبی آن ها با علائم عمومی اعتیاد همپوشانی دارد. افرادی که از بنزودیازپین ها استفاده می کنند ممکن است عوارض جانبی زیر را تجربه کنند، از جمله اختلال در هماهنگی، سرگیجه، گیجی یا خواب آلودگی، لرزیدن، افسردگی، مشکلات بینایی و سردرد.
