بوپره نورفین در سال 2002 برای درمان هروئین مورد تأیید FDA قرار گرفت. اهمیت بوپره نورفین امروزه با انتقاداتی که از وابستگی آوری متادون مطرح می شود و پیشنهاد جایگزینی آن دو چندان شده است. امروزه در کلینیک های ترک اعتیاد سراسر کشور سم زدایی مواد افیونی با این دارو صورت می گیرد. لذا سودمندی ها و معایب آن باید دقیق تر بررسی شود.
گرانی دارو در مقایسه با ارزانی فوق العاده متادون یک محدودیت برای بیماران خیابانی و فقیر است. از طرف دیگر بوپره نورفین نیز چون متادون و لوومتادیل باید بالقوه وابستگی آور در نظر گرفته شود. گزارش هایی ازسوء مصرف و مصرف غیر قانونی وجود دارد و ما خود درگیر وابستگی به نوع تزریقی خیابانی دارو با نام پاکستانی ((تمزیجک)) بوده ایم. لذا استفاده از نوع تزریقی در افرادی که سابقه وابستگی به مواد دارند، به هیچ وجه توصیه نمی شود.
اما از طرفی برای کاستن از این عیب از ترکیب بوپره نورفین-نالوکسان ¼ و2/8 استفاده می شود و ثانیاً سودمندی دارو در مطالعات مختلف و در طی تجربه سی ساله به اثبات رسیده است. حتی در مقایسه بوپره نورفین را بهترو موثرتر از متادون دانسته اند و نیز درمان دراز مدت را موثرتر از کوتاه مدت ذکر کرده اند.
داروی بوپره نورفین در مقایسه با کلونیدین، ویار به ماده را از بنی می بقرد، افت فشار خون بوجود نمی آوردو در رفع آثار ذهنی و فیزیولوژیک ترک برتر از کلونیدین است به عنوان ضد درد نیز به کار رفته است.
عوارض بوپره نورفین عبارت است از تسکین اولیه، گیجی، یبوست و دیگر عوارض رایج آگونیست های مو. جالب اینکه بر خلاف مورفین، عوارض تنفسی حتی در دوز های بالاتر و یا شکل وریدی دیده نمی شود. مرگ در مصرف توأم با سایر داروها (بنزودیازپین ها) گزارش شده است.
مصرف بلند مدت بوپره نورفین باعث وابستگی و اعتیاد می شود.
زنان باردار قبل از استفاده از این دارو باید با پزشک مشورت کنند و اطلاعات لازم درباره ی مزایا و خطرات این دارو را داشته باشند.
در صورتی که در دوران بارداری از این دارو استفاده شود ممکن است خطرات نقایص مادرزادی رخ بدهد.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود و با خوردن نوزاد از شیر مادر به نوزاد منتقل شده و باعث بروز علائم نامطلوب در نوزاد می شود(مشکلات تغذیه، مشکلات تنفسی، خواب آلودگی غیرطبیعی)
در نتیجه اگر از این دارو مصرف می کنید و در دوران شیردهی هستید قبل از شیر دهی با پزشک مشورت کنید.
داروی بوپره نورفین به شکل قرص های زیرزبانی 2-4-8 میلی گرمی در دسترس است. شروع روزانه 2-4 میلی گرم و افزایش پس از 48 ساعت به 16-12 میلی گرم توصیه شده است. دوز حداکثر 32 میلی گرم می باشد.
افرادی که قبلاً در برنامه متادون نگهدارنده بوده اند کاندیدای خوبی برای بوپره نورفین نیستند. اما اگر بخواهیم به این بیماران بوپرنورفین تجویز کنیم باید با استفاده از دارو های کمکی نظیر اگزازپام و کلونیدین دوز متادون را تا 30 میلی گرم پائین آورد و پس از 24 ساعت بوپره نورفین را شروع کرد. اینکه چرا ما از نوع توأم با نالوکسان دارو استفاده نمی کنیم و چرا از بوپره نورفین (اگر آنرا سالم تر می دانیم) فقط در سم زدایی مواد استفاده می کنیم، بر من نامعلوم است.
قبل از مصرف بوپره نورفین اگر به این دارو آلرژی دارید و یا حساسیت خاص دیگری دارید حتماٌ با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
قبل از مصرف این دارو باید پزشک یا داروساز خود را از سوابق پزشکی خود(اختلالات مغزی، اختلالات روانی، مشکلات تنفسی، مشکلات روده و معده) مطلع سازید.
افراد سالمند نسبت به عوارض جانبی این دارو بسیار حساس تر می باشند(سردرگمی، خواب آلودگی، سرگیجه، تنفس آهسته)
درصورت بروز آسیب های کبدی مانند: تهوع و استفراغ، ادرار تیره، کم شدن اشتها، زرد شدن رنگ پوست، درد معده و شکم،سریعاٌ به پزشک مراجعه کنید و تحت مراقبت های ویژه قرار بگیرید.
در صورت بروز واکنش های آلرژیک مانند: سرگیجه، مشکلات تنفسی، بثورات، تورم و خارش صورت، گلو و زبان فوراً به پزشک مراجعه کنید.
در صورتی که بیمار به مصرف بوپره نورفین اعتیاد داشته باشد می بایست به پزشک متخصص مراجعه کرده و اقدام به ترک بوپرنورفین نماید. مصرف و ترک خودسرانه این دارو می تواند باعث ایجاد عوارض جبران ناپذیری در فرد مصرف کننده شود.
برای ترک بوپره نورفین با شماره ٧٥۳٥٤-۰۲۱ تماس بگیرید
