بوپروپیون بازجذب نوراپی نفرین و احتمالاً دوپامین را مهار می کند که این امر سبب بروز نیمرخ عوارضی می شود که مشخصه آن خطر پایین رخوت زایی یا کژکاری جنسی، همراه با کاهش وزن مختصر در حین درمان حاد و بلند مدت است. قطع بوپروپیون با هیچ گونه سندرم ترک (محرومیت) همراه نیست.
بوپروپیون تنها دارویی است که از سوی اداره دارو و غذای ایالات متحده برای پیشگیری از دوره های افسردگی فصلی در بیماران دچار اختلال عاطفی فصلی تأیید شده است. هر چند موارد کاربرد این دارو به عنوان خط اول تک دارویی رو به افزایش است، اما در درصد قابل توجهی از موارد، بوپروپیون به عنوان درمان کمکی در کنار سایر ضد افسردگی ها تجویز می شود. بوپروپیون همچنین تحت نام تجاری زیبان در درمان ترک سیگار به کار می رود.
سه شکل بوپروپیون موجود است: روزی سه بار مصرف می شود، روزی دوبار و روزی یکبار.
انواع مختلف دارو جزء فعال یکسانی دارند، اما از نظر خصوصیات دارویی و دفعات مصرف با هم تفاوت دارند. تعادل زیستی فرآورده های تجاری و ژنریک گوناگون بوپروپیون در گزارش های مختلف یکسان نبوده است.
مکانیسم اثر ضد افسردگی بوپروپیون شناخته شده نیست. هر چند احتمالاً این دارو از طریق مهار بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین عمل می کند. بوپروپیون به ناقل دوپامین در مغز متصل می شود.اثربخشی درمانی بوپروپیون در افسردگی هم در بیماران بستری و هم در بیماران سرپایی به اثبات رسیده است. بوپروپیون در بیماران دچار اختلال عاطفی فصلی در پیشگیری از بروز دوره های افسردگی اساسی فصلی مؤثر بوده است.
بوپروپیون تحت نام تجاری Zyban (زیبان) و ولبان همراه با برنامه های تعدیل رفتار در ترک سیگار به کار می رود. این دارو در بیمارانی به کار می رود که انگیزه بالایی داشته و از یک حمایت رفتاری ساختار یافته برخوردارند. اثر بخشی بوپروپیون در صورتی که با جایگزین های نیکوتین تجویز شود، افزایش می یابد.
بوپروپیون در افراد دچار اختلال دوقطبی نوع یک کمتر از سه حلقه ای ها مانیا ایجاد می کند، هر چند این احتمال به کلی منتفی نیست. علاوه بر این احتمال تشدید یا ایجاد اختلال دو قطبی نوع دو تندچرخی بر اثر این دارو کمتر از سایر داروهای ضد افسردگی است. اما شواهد مربوط به مصرف بوپروپیون در بیماران دچار اختلال دوقطبی محدود است.
بوپروپیون در افرادی که به طور همزمان دچار اختلال کم توجهی / بیش فعالی و افسردگی هستند یا کسانی که به طور همزمان مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی، اختلال سلوک یا سوء مصرف مواد مخدر هستند گزینه مناسبی است. این دارو را می توان در بیمارانی که با مصرف محرک های روانی دچار تیک می شوند نیز مدنظر قرار داد.
بوپروپیون ممکن است با اثرات سرخوشی آور همراه باشد؛ به همین دلیل مصرف آن در افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد ممنوع است، اما بوپروپیون به دلیل اثرات دوپامینرژیک به عنوان درمان کاهش میل به مصرف کوکائین در افرادی که این ماده را ترک کرده اند مورد بررسی قرار گرفته است.
بوپروپیون اغلب به داروهای دیگر افزوده می شود تا عوارض جنسی آنها را خنثی کند و ممکن است در افراد غیر افسرده دچار اختلال کمبود میل جنسی مؤثر باشد. بوپروپیون ممکن است سبب بهبود انگیختگی جنسی، تکمیل ارگاسم و رضایت جنسی شود.
شایع ترین عوارض بوپروپیون، سردرد، بی خوابی، شکایات مربوط به دستگاه تنفسی فوقانی، و تهوع است. بی قراری، سراسیمگی، و تحریک پذیری نیز ممکن است پیدا شود. در بیماران دچار اضطراب شدید یا اختلال وحشت زدگی بوپروپیون نباید شروع شود.
در برخی موارد بوپروپیون علایم روان پریشانه مثل توهم، هذیان و نیز دلیریوم ایجاد می کند و این بیش از همه به خاطر اثر تقویت کننده ای است که این دارو بر انتقال عصبی دوپامینرژیک می گذارد. قابل توجه ترین نکته در مورد بوپروپیون این است که سبب افت وضعیتی فشارخون، افزایش وزن، خواب آلودگی در طول روز نمی شود؛ فقط برخی از بیماران ممکن است خشکی دهان یا یبوست و کاهش وزن پیدا کنند. فشارخون بالا در برخی بیماران دیده شده است، اما بوپروپیون هیچ تغییر چشمگیری در وضعیت قلب و عروق یا آزمایشهای بالینی ایجاد نمی کند.
به دنبال بیش مصرف بوپروپیون موارد معدودی مرگ گزارش شده است. فرجام نامساعد به دنبال بیش مصرف مربوط به موارد مقادیر بسیار زیاد و بیش مصرف چند دارو بوده است. حدوداً در یک سوم موارد بیش مصرف تشنج بروز می کند و این عارضه وابسته به دوز است. آنهایی که دچار تشنج شده اند به طور متوسط دوز به مراتب بالاتری را مصرف کرده اند.
تشنج غیر قابل کنترل، برادیکاردی سینوسی و ایست قلبی. علایم مسمومیت اغلب با موارد زیر است: تشنج، علایم گوارشی، توهم و سرآسیمگی. با این حال در مجموع بیش مصرف بوپروپیون از سایر داروهای ضد افسردگی خطر کمتری دارد.
