برای یک فرآیند سم زدایی موفق، قبل از اقدام به حذف لیبریوم با یک پزشک متخصص مشورت کنید. کار با پزشک یا مرکز درمانی مجاز اغلب بی خطرترین و مؤثرترین راه برای سم زدایی است.
برخی از افراد ممکن است از طریق روش‌های مختلف مانند ترک به روش «قطع آنی» یا کاهش مرتبه ای بدون کمک پزشک، سعی کنند خود به خود سم زدایی کنند. با وجود این که این روش ها امکان موفقیت دارند، باز هم توصیه نمی شوند. علائم متعدد ترک لیبریوم می تواند خطرناک یا تهدید کننده زندگی باشد. شدت علائم همچنین ممکن است فرد را از ادامه سم زدایی بدون کمک و حمایت پزشکی منصرف کند و منجر به عود اعتیاد شود.
بهترین راه برای سم زدایی از لیبریوم در یک مرکز توان‌بخشی حرفه ای است. در یک کلینیک معتبر ترک اعتیاد، بیماران این فرصت را دارند که با پزشکان متخصص که یک برنامه درمانی شخصی بر اساس نیازهای فردی طراحی می کنند، کار کنند. مراکز توان بخشی برنامه‌های مختلفی را برای کمک به بهبودی افراد ارائه می دهند، مانند توان‌بخشی بستری، توان‌بخشی سرپایی و توان‌بخشی سرپایی فشرده.
یکی از راه‌های سم‌زدایی آهسته لیبریوم، از طریق ترک مخروطی لیبریوم است. کاهش مصرف تدریجی فرآیندی است که در آن پزشکان برنامه‌ای برای بیمار خود ایجاد می‌کنند که به آرامی دوز دارو را کاهش می‌دهد تا زمانی که به طور کامل قطع شود. برنامه کلی به مدت زمان مصرف دارو، دوز معمول و شدت اعتیاد بستگی دارد. این روش به بدن اجازه می دهد تا با خیال راحت از شر لیبریوم خلاص شود و به حالت اولیه خود بازگردد.
کاهش مصرف اغلب میزان و شدت علائم ترک اعتیاد را کاهش می دهد. معمولاً در سم زدایی دوز بیست و پنج درصد برای هر هفته کاهش می یابد، اما مقدار دقیق آن برای هر بیمار متفاوت است. تاپرینگ یا روش کاهش مصرف تدریجی فقط باید با نظارت و حمایت پزشکی انجام شود.
فرآیند سم زدایی برای لیبریوم مشابه بسیاری از داروهای دیگر در کلاس خود است، البته طولانی تر. در یک کلینیک ترک اعتیاد، سم زدایی اولین گام در یک تداوم کامل مراقبت است و شامل مراحل زیر است.
پزشک متخصص به علائم فردی و سابقه استفاده از لیبریوم توسط فرد توجه می کند تا بهترین نوع برنامه درمانی را تعیین کند.
فرد مصرف لیبریوم را قطع می کند و بدن به مرور زمان خود را از شر دارو خلاص می کند. این زمانی است که فرد علائم ترک را تجربه می کند. صبر در این مرحله کلیدی است.
توان‌بخشی ترک لیبریوم شامل درمان فشرده برای کشف این موضوع است که چرا فرد در وهله اول به لیبریوم تکیه کرده است. بیماران همچنین مهارت های مقابله ای را برای نحوه زندگی بدون لیبریوم پس از توان‌بخشی می آموزند.
بیماران مهارت‌هایی را که در طول درمان آموخته‌اند، می‌گیرند و آن‌ها را در زندگی در جامعه خود به کار می‌گیرند. در حالی که لیبریوم به طور کامل سیستم را ترک کرده است، ممکن است هنوز یک اصرار روانی برای استفاده از این ماده وجود داشته باشد. بیماران طرح‌های پیشگیری از عود اعتیاد و حمایت مداوم در طول مراقبت‌های بعدی برای تقویت بهبودی دریافت می‌کنند.
