اعتیاد به نیکوتین (اعتیاد فیزیکی): اعتیاد شیمیایی که باعث علائم ترک و نیاز به نیکوتین می شود.
محرک های موقعیت: دودی که در موقعیت های خاص یا با افراد خاصی می خواهید.
محرک های عاطفی: دودی که در هنگام ناراحتی، استرس، بی حوصلگی یا خوشحالی می خواهید.
معمولاً ما به دلیل ترکیبی از این دلایل سیگار می کشیم.
اعتیاد به نیکوتین به علاوه عوامل محرک (احساسی و موقعیتی) مساوی با تمایل شدید به سیگار کشیدن است.
فقط پرداختن به یک طرف معادله سیگار کشیدن معمولاً کافی نیست، زیرا بیشتر افراد در آن صورت طرف دیگر را زمین می زند. برای مثال، اگر بتوانید میل خود به نیکوتین را کنترل کنید اما از قبل در مورد نحوه مدیریت عوامل استرس زا برنامه ریزی نکنید، ممکن است یک روز بد در محل کار کافی باشد تا دوباره سیگار بکشید.
این که چقدر به نیکوتین معتاد هستید، بهترین روش‌ها را برای مقابله با علائم و هوس‌های ترک مانند دارو یا محصولات جایگزین نیکوتین (که گاهی اوقات به آن درمان جایگزین نیکوتین می‌گویند) تعیین می‌کند.
افراد مختلف محرک های مختلفی دارند، بنابراین هیچ راه واحدی برای ترک وجود ندارد. هر کسی که ترک می کند داستان متفاوتی دارد، اما شباهت هایی نیز وجود دارد.
بهترین شانس برای ترک سیگار ترکیب دارو یا محصولات جایگزین نیکوتین به همراه مشاوره و راهنمایی است.
محصولات جایگزین نیکوتین با اعتیاد فیزیکی مقابله می‌کنند، در حالی که متخصصان ترک اعتیاد می‌توانند راه‌هایی برای مقابله با محرک‌های عاطفی و موقعیت محور ارائه دهند.
در قرن بیستم، سیگار کشیدن به عنوان یک عادت اجتماعی و به عنوان یک انتخاب شخصی در نظر گرفته می شد. تنها در دهه گذشته است که نقش اساسی نیکوتین در حفظ رفتار سیگار کشیدن به طور گسترده پذیرفته شده است. در حال حاضر مشخص شده است که کشیدن سیگار در درجه اول یکی از مظاهر اعتیاد به نیکوتین است و افراد سیگاری ترجیحات مشخصی برای سطح دریافت نیکوتین خود دارند. سیگاری ها برای رسیدن به دوز نیکوتین مورد نظر خود، نحوه پک زدن و استنشاق خود را تنظیم می کنند.
ارتباط اعتیاد با نیکوتین به این معنا نیست که عوامل دارویی رفتار سیگار کشیدن را به روشی ساده و به استثنای تأثیرات دیگر هدایت می کنند. تأثیرات اجتماعی، اقتصادی، شخصی و سیاسی همگی نقش مهمی در تعیین الگوهای شیوع و ترک سیگار دارند. اگر چه تأثیرات مواد مخدر زیربنای این رفتار است، خانواده و تأثیرات اجتماعی گسترده‌تر اغلب در تعیین این که چه کسی سیگار را شروع می‌کند، چه کسی آن را ترک می‌کند و چه کسی ادامه می‌دهد، حیاتی است.
جذب دود سیگار از ریه سریع و کامل است و با هر بار استنشاق غلظت بالایی از نیکوتین وارد ریه می شود که در عرض ده ثانیه سریع تر از تزریق داخل وریدی به مغز می رسد. نیمه عمر توزیعی نیکوتین پانزده تا بیست دقیقه و نیمه عمر نهایی در خون دو ساعت است. بنابراین افراد سیگاری الگویی از غلظت‌های تکراری و گذرای بالای نیکوتین خون را از هر سیگار تجربه می‌کنند، مصرف سیگارهای ساعتی منظم، برای حفظ غلظت‌های بالا مورد نیاز است و سطح خون در طول شب نسبت به افراد غیر سیگاری بیشتر کاهش می‌یابد.
