در مقایسه با خطرات فیزیکی مصرف ماری جوانا، معایب روانی آن به مراتب کمتر شناخته شده است. در واقع، برخی از اثرات روان‌گردان ماری‌جوانا مانند کاهش اضطراب، آرام‌بخشی و سرخوشی را می‌توان در میان فواید بالقوه این دارو برای بیماران خاص به شمار آورد. این پارادوکس، به علاوه این واقعیت که اکثریت قریب به اتفاق تحقیقات در مورد اثرات روانی ماری جوانا و کانابینوئیدها به مسمومیت و استفاده تفریحی مربوط می شود، پیش بینی تأثیر روانی مصرف ماری جوانا پزشکی را دشوار می کند.
انتظار می‌رود افرادی که ماری‌جوانا را صرفاً به عنوان دارو مصرف می‌کنند، تجربیات ذهنی بسیار متفاوتی نسبت به مصرف‌کنندگان تفریحی داشته باشند، فقط به این دلیل که شرایطی که در آن افراد از داروهای روان‌گردان استفاده می‌کنند به شدت بر واکنش‌های روانشناختی آن ها تأثیر می‌گذارد. بیشتر تحقیقات روانشناختی موجود در مورد ماری‌جوانا بر روی افرادی انجام شده است که قبلاً از این ماده مخدر استفاده کرده‌اند، بنابراین اطلاعات کمی در مورد پتانسیل آن برای ایجاد واکنش‌های روانشناختی نامطلوب در مصرف‌کنندگان اولیه یا بی‌تجربه وجود دارد.
اکثر مطالعات روانشناختی اثرات یک دوز منفرد و اغلب بزرگ از دارو را به جای قرار گرفتن در معرض مزمن که بیشتر برای استفاده پزشکی معمول است، اندازه‌گیری کرده‌اند. در عوض، اگر قرار است به عنوان پایه ای برای داروها استفاده شود، این اثرات ظریف تر دوزهای پایین ماری جوانا و کانابینوئیدها است که باید در نظر گرفته شود. ماری جوانا و تی. اچ. سی حتی در مقادیر بسیار کم که باعث ایجاد احساس «بالا بودن» در مصرف‌کنندگان نمی‌شود، تغییراتی را در خلق و خو، تفکر و عملکرد در کارهایی که نیاز به ترکیبی از توجه و هماهنگی دارند، تحریک می‌کنند.
محبوبیت ماری جوانا به عنوان یک ماده مخدر تفریحی به توانایی آن در القای حس موقتی از رفاه یا سرخوشی در اکثر مصرف کنندگان بستگی دارد. بسیاری احساس می‌کنند که بالا بودن حساسیت فیزیکی و عاطفی آن‌ها را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که پرحرف شوند و با افراد دیگر درگیر شوند. از آنجایی که حافظه کوتاه مدت و یادگیری را سرکوب می کند، افراد تحت تأثیر ماری جوانا اغلب در انجام یک مکالمه قابل فهم مشکل دارند. از دست دادن حافظه کوتاه مدت نیز باعث تحریف حس زمان آن ها می شود.
واکنش‌های خلقی نامطلوب به ماری‌جوانا نیز می‌تواند رخ دهد، به ویژه در میان مصرف‌کنندگان بی‌تجربه پس از سیگار کشیدن یا خوردن دوز زیاد. شایع ترین در میان چنین واکنش های حاد اضطراب و پارانویا است. دیگر عوارض مصرف ماری جوانا شامل وحشت، افسردگی، مسخ شخصیت، هذیان و توهم هستند. این علائم معمولاً ظرف چند ساعت ناپدید می شوند و به خوبی به اطمینان و یک محیط حمایتی پاسخ می دهند. هفده درصد از سیگاری‌های معمولی ماری‌جوانا گزارش می‌دهند که حداقل یکی از این علائم را در برخی زمان‌ها تجربه کرده‌اند که معمولاً در اوایل استفاده از این دارو بوده است.
دوزهای زیاد ماری جوانا نیز باعث اختلال در شناخت می شود. محققان با استفاده از یک تکنیک تصویربرداری به نام توموگرافی انتشار پوزیترون برای اندازه‌گیری اثرات حاد ماری‌جوانا بر عملکرد مغز، ناهنجاری‌های جریان خون را در داوطلبان پس از کشیدن یک نخ ماری‌جوانا شناسایی کردند. به طور خاص، گردش خون به لوب تمپورال مغز، که بر توجه شنوایی حاکم است، محدود شد. این اثر با کاهش عملکرد در وظایف گوش دادن همزمان بود. با این حال به نظر می رسد که کشیدن ماری جوانا باعث افزایش و نه کاهش جریان خون به لوب های پیشانی مغز و مخچه جانبی می شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اثرات ماری‌جوانا را به آن‌هایی که توسط الکل و کوکائین تولید می‌شوند ترجیح می‌دهند، که معمولاً کمتر از جمعیت عمومی استفاده می‌کنند. دلایل این ترجیح ناشناخته باقی مانده است، اما نشان می دهد که ماری جوانا ممکن است به این بیماران تا حدودی علائم آن ها را تسکین دهد.اما افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا سابقه خانوادگی این بیماری باید بدانند که مصرف ماری جوانا آن ها را در معرض خطر بیشتر از حد متوسط برای واکنش های نامطلوب روانپزشکی قرار می دهد.
سوال اصلی این است که آیا ماری جوانا می تواند اختلالات روانی شدید و پایدار ایجاد کند یا خیر. گزارش‌های بالینی از حالات ناشی از ماری جوانا وجود دارد که شبیه به روان‌پریشی‌هایی مانند اسکیزوفرنی، افسردگی و شیدایی است که علائم آن یک هفته یا بیشتر طول می‌کشد. برخی از محققان استدلال کرده اند که تنوع این علائم وجود یک «روان پریشی ماری جوانا» خاص را رد می کند. برخی دیگر به این نتیجه رسیده اند که مصرف زیاد ماری جوانا و شاید حتی مصرف حاد در افراد به ویژه حساس می تواند باعث ایجاد روان پریشی شود که با مجموعه ای از علائم مانند گیجی، فراموشی، هذیان، توهم، اضطراب و بی قراری مشخص می شود. صرف نظر از این که کدام یک از این تفاسیر صحیح است، هر دو گروه موافق هستند که استفاده از ماری جوانا به تنهایی بدون تأثیر عوامل خطر اضافی بعید است که روان پریشی را تحریک کند که بیشتر از مسمومیت ادامه یابد.
