ماری جوانا دروازه ای برای شروع اعتیاد به مواد مخدر در نوجوانان است که برخی از آنها بر این باورند که ماری جوآنا یک نوع ماده گیاهی بی خطر است و اعتیادآور نیست، این در حالی است که بیش از 400 نوع ماده شیمیایی مضر در ماری جوانا وجود دارد.
تتراهیدروکانابینول ترکیب موثر این ماده مخدر است که عامل اصلی ایجاد سرخوشی ماری جوانا است. خنده های مکرر و زیاد، تمدد اعصاب، افزایش اشتها از جمله مواردی است که معمولاً پس از مصرف ماری جوانا شایع است و از عوارض جانبی و کوتاه مدت مصرف آن می توان به کاهش حافظه، قرمزی چشم ها، اختلال در حرکت، خشکی دهان و در برخی موارد احساس اضطراب و وحشت اشاره کرد.
بر خلاف باورهای عمومی، مصرف ماری جوآنا می تواند منجر به وابستگی و اعتیاد به آن شود و وابستگی معمولاً با علائمی نظیر وسوسه شدید به استفاده مجدد، زودرنجی، احساس سردرگمی، بی خوابی و اضطراب همراه است.
بررسی ها و تحقیقات نشان داده است که محرومیت از ماری جوانا در فردی که این ماده را استفاده می کرده است منجر به اضطراب، پرخاشگری شده و در آخر باعث گرایش و استفاده مجدد از این ماده روانگردان شده است.
میزان وابستگی به این ماده روانگردان بستگی به میزان ماده تتراهیدروکانابینول در آن دارد. از اوایل قرن بیستم در اغلب کشورهای جهان محدودیت های قانونی برای استفاده و فروش آن و دیگر محصولات گیاه شاهدانه تصویب شد و نگهداری، مصرف، خرید و فروش آن در اکثر کشورها غیر قانونی است.
محصولات گیاه شاهدانه به شکل های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد، بیشترین استفاده بصورت تنفس دود حاصل از سوختن(تدخینی) است و گاهی بصورت خوراکی و در برخی موارد به شکل روغن استخراج شده از گیاه شاهدانه(حشیش) است. در روش تدخینی این مواد را خرد می کنند و در کاغذ نازک رول کرده یا به صورت سیگار مصرف می کنند.
معمولاً در مصرف تدخینی تاثیرات ماری جوانا حدود 2 ساعت باقی می ماند و در مصرف خوراکی بین 4 تا 10 ساعت. در روش خوراکی اثرات روان گردانی این ماده قوی تر است و دیرتر ظاهر می شود و دیرتر هم از بین می رود.
اکثر کسانی که ماری جوانا مصرف می کنند معتقدند که این ماده اعتیادآور نیست و یک نوع گیاه است که پس از مصرف به آنها احساس سرخوشی و اعتماد به نفس می دهد، این در حالی است که تحقیقات بعمل آمده نشان میدهد که ممکن است عوارض جسمانی ماری جوانا نسبت به سایر مواد مخدر کمتر باشد ولی مصرف آن از نظر روحی باعث وابستگی و تمایل به مصرف دوباره آن می شود.
با اینکه اثبات نشده است ولی افرادی که از ماری جوانا استفاده می کنند تا 8 مرتبه بیشتر احتمال مصرف کوکائین، تا 15 مرتبه بیشتر احتمال مصرف هروئین و تا 5 مرتبه بیشتر به درمان اعتیاد نیاز پیدا می کنند.
معمولاً افرادی که ماری جوانا مصرف می کنند به فکر ترک آن نیستند ولی در مواردی که مصرف فرد بالاست و منجر به ایجاد رفتارهای ناخوشایند و توهم شده باشد نیاز به ترک و در برخی موارد بستری کردن فرد برای ترک ماری جوانا وجود دارد.
اغلب کسانی که ماری جوانا مصرف می کنند معتقدند که به این ماده وابستگی ندارند ولی برای ترک ماری جوانا می بایست به روانپزشک و مشاور مراجعه کرد. تحقیقات نشان داده است که مشاوره با روانپزشک و شرکت در جلسات درمانی گروهی بهترین روش برای ترک ماری جوانا است.
