مت آمفتامین یک محرک غیرقانونی است که بر سیستم عصبی تأثیر گذاشته و به‌شدت اعتیادآور است. مصرف این ماده می‌تواند باعث ایجاد سرخوشی شدید شود و در برخی موارد منجر به مسمومیت گردد. در ایران، به دلیل ظاهر شفاف و بلورین این ماده، مت آمفتامین با نام شیشه شناخته می‌شود. برخی از نام‌های رایج این ماده عبارتنداز:
مت آمفتامین از آمفتامین مشتق شده است که یک محرک بسیار قوی و اعتیادآور محسوب می‌شود. این ماده مستقیماً بر مغز و سیستم عصبی تأثیر گذاشته و آن را تحریک می‌کند. مت آمفتامین به شکل بلورهای شفاف و کریستالی دیده می‌شود، بی‌بو و دارای طعمی تلخ است و به‌راحتی در مایعات حل می‌شود.
مصرف مت آمفتامین می‌تواند تأثیرات جدی و غیرقابل بازگشتی بر سلامت فرد داشته باشد. این ماده پس از ورود به سیستم عصبی، باعث ترشح بیش از حد دوپامین در مغز می‌شود که نتیجه آن تحریک سلول‌های مغزی، افزایش تحرک بدنی و رفتارهای تهاجمی است.
در صورت مصرف طولانی‌مدت، مت آمفتامین می‌تواند منجر به تغییرات شدید خلقی، افسردگی و بروز اختلالات حرکتی شود که در برخی موارد علائمی مشابه بیماری پارکینسون ایجاد می‌کند.
اگر مشکوک هستید که خودتان یا یکی از عزیزانتان به مت آمفتامین وابسته شده‌اید، شناخت علائم و نشانه‌های آن بسیار مهم است. علائم شایع اعتیاد به مت آمفتامین عبارتنداز:
مصرف مت آمفتامین می‌تواند تغییرات شدیدی در رفتار فرد ایجاد کند. اگر متوجه تغییرات رفتاری شدید مانند گشاد شدن غیرعادی مردمک چشم، کاهش وزن ناگهانی و شدید یا سایر نشانه‌های سوءمصرف مت شده‌اید، بررسی گزینه‌های درمانی می‌تواند ضروری باشد.
مت آمفتامین یک ماده‌ی بسیار اعتیادآور است که می‌تواند تأثیرات جدی و مخربی بر سلامت جسمی و روانی، هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت، ایجاد کند.
مصرف مت آمفتامین می‌تواند ذهن، بدن و رفتار فرد را به شکل‌های مختلف تحت تأثیر قرار دهد. تأثیرات قوی این ماده ممکن است باعث شود فرد رفتارهایی غیرمعمول و خارج از کنترل از خود نشان دهد.
نشانه‌های روانپریشی ناشی از مت آمفتامین شباهت زیادی به علائم اسکیزوفرنی دارند، به‌طوری که گاهی تفکیک این دو دشوار می‌شود. هر دو می‌توانند شامل توهمات، هذیان و پارانویا باشند. با این‌حال، برخلاف اسکیزوفرنی، روانپریشی ناشی از مت آمفتامین معمولاً به عنوان یک اختلال روانی مستقل طبقه‌بندی نمی‌شود، زیرا ناشی از مصرف، سوءمصرف یا ترک مواد مخدر است.
مصرف مت آمفتامین می‌تواند باعث افزایش فعالیت مغزی، هوشیاری، ضربان قلب و فشار خون شود که این موارد به نوبه خود می‌توانند منجر به افزایش بی‌قراری و آشفتگی شوند. در برخی موارد، این تأثیرات ممکن است باعث بیش‌فعالی، طغیان‌های فیزیکی و رفتارهای خشونت‌آمیز شوند.
افرادی که مت آمفتامین مصرف می‌کنند ممکن است دچار انواع مختلفی از توهمات شوند. توهمات شنوایی (شنیدن صداهایی که وجود ندارند) و توهمات لمسی (احساس لمس چیزهایی که واقعی نیستند) از جمله نشانه‌های شایع در روانپریشی ناشی از مت آمفتامین هستند.
برخی از شرایط و عوامل ممکن است احتمال بروز روانپریشی ناشی از مصرف مت آمفتامین را افزایش دهند، از جمله:
مت آمفتامین یک محرک قوی از خانواده آمفتامین‌ها است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این ماده با افزایش سطح دوپامین، سروتونین و نوراپی‌نفرین در مغز، باعث افزایش هوشیاری، تسریع ضربان قلب، افزایش دمای بدن، تغییرات خلقی و افزایش فعالیت مغزی می‌شود.
مت آمفتامین یک ماده محرک قوی است که به‌شدت اعتیادآور بوده و وابستگی جسمی ایجاد می‌کند. از آنجایی که اثرات آن کوتاه‌مدت است، افراد ممکن است برای حفظ احساس سرخوشی، به مصرف مکرر روی بیاورند. این موضوع خطر اعتیاد را افزایش می‌دهد.
علاوه بر سایر عوارض جانبی، سوءمصرف مت آمفتامین می‌تواند احتمال بروز روانپریشی ناشی از مت آمفتامین را بیشتر کند. مصرف طولانی‌مدت این ماده همچنین ممکن است تغییرات دائمی در عملکرد مغز ایجاد کند. مشکلاتی مانند کاهش هماهنگی، اختلال در حافظه و تغییر در توانایی‌های شناختی از جمله پیامدهایی هستند که در افراد با سابقه مصرف مزمن مت آمفتامین گزارش شده‌اند. برخی از این تغییرات ممکن است غیرقابل برگشت باشند.
سوءمصرف مت آمفتامین می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامت جسم و روان وارد کند. این ماده اعتیادآور ممکن است منجر به روانپریشی، توهم و رفتارهای خشونت‌آمیز شود. بنابراین، دریافت درمان مناسب برای کاهش خطرات ناشی از سوءمصرف مواد ضروری است
بر اساس برخی تحقیقات، داروهای ضدروانپریشی می‌توانند به کاهش علائم روانپریشی ناشی از مت آمفتامین کمک کنند. روش‌های درمانی مبتنی بر رفتار نیز می‌توانند در مدیریت اعتیاد به مت آمفتامین و عوارض آن نقش مؤثری داشته باشند. در موارد شدید، ممکن است بستری شدن در یک مرکز درمانی ضروری باشد.
اولین گام در درمان اعتیاد به مت آمفتامین، سم‌زدایی از بدن است. در این مرحله، فرد علائم ترک را تجربه خواهد کرد. به دلیل خطرات احتمالی ناشی از قطع مصرف، توصیه می‌شود این فرآیند تحت نظارت پزشکی انجام شود تا در صورت بروز شرایط حاد، مراقبت‌های لازم فراهم گردد. گزینه‌های درمانی مؤثر شامل:
مراقبت‌های اقامتی بلندمدت: فراهم کردن یک محیط ساختاریافته و حمایتی برای بهبودی در کنار سایر افراد در حال ترک.
درمان سرپایی: مناسب برای افرادی که دوره درمان اولیه را گذرانده‌اند اما همچنان به حمایت نیاز دارند.
برنامه‌ریزی و مدیریت شرایط اضطراری: برای کاهش احتمال بازگشت به مصرف.
درمان شناختی-رفتاری (CBT): درمان شناختی-رفتاری به شناسایی، درک و پرهیز از عوامل محرک مصرف کمک می‌کند.
مشاوره فردی: جهت بررسی عوامل زمینه‌ای اعتیاد و ارائه راهکارهای درمانی.
گروه‌درمانی: ایجاد حمایت اجتماعی و افزایش انگیزه برای ترک.
گام برداشتن در مسیر درمان اعتیاد به مت آمفتامین، نقش حیاتی در بهبودی دارد. همکاری با متخصصان باتجربه می‌تواند به شناسایی و درمان علل اصلی سوءمصرف کمک کند و مسیر بهتری برای بازگشت به زندگی سالم فراهم آورد.
کلینیک روانپزشکی و ترک اعتیاد دی با بیش از دو دهه سابقه درخشان در زمینه ترک انواع مواد مخدر، به صورت بیست و چهار ساعته پذیرای بیماران گرامی می‌باشد.
