هروئین، که به عنوان دیامورفین یا دی استیل مورفین نیز شناخته می‌شود، یک ماده مخدر غیرقانونی است که از دانه‌های گیاه خشخاش استخراج می‌شود. این ماده به عنوان یک مسکن مخدر طبقه‌بندی می‌شود، اما هیچ تأییدیه‌ای برای استفاده پزشکی از سوی سازمان غذا و دارو (FDA) ندارد. هروئین مشتقی از آلکالوئید مورفین در تریاک است و ساختار شیمیایی آن C21H23NO5 می‌باشد.
تبدیل تریاک به هروئین قوی‌تر نیازمند استفاده از یک اصلاح‌کننده pH مانند هیدروکسید کلسیم و یک عامل استیله‌کننده است. ساخت غیرقانونی هروئین خطرناک است زیرا معمولاً با مواد ناشناخته ترکیب می‌شود و برای مصرف‌کننده خطرات جدی به همراه دارد.
رنگ هروئین نشان‌دهنده خلوص آن است، هروئین سفید خالص‌ترین و هروئین سیاه کمترین خلوص را دارد. این ماده به دو شکل پودر یا ماده چسبنده و قیر مانند موجود است. پودرها معمولاً سفید یا قهوه‌ای هستند، در حالی که نوع چسبنده آن سیاه است و اغلب به عنوان هروئین سیاه شناخته می‌شود. برخی از هروئین‌های سیاه به شکل توده‌های زغال سنگ دیده می‌شوند و جامد هستند.
افراد با استنشاق کردن، سیگار کشیدن یا تزریق هروئین سوءاستفاده می‌کنند و هر روش خطرات خاص خود را دارد. هروئین پودری را به صورت استنشاقی یا دود کردن مصرف می‌کنند، در حالی که برخی هروئین سیاه را با قرار دادن روی فویل آلومینیومی و گرم کردن آن دود می‌کنند. کاربران بخارها را با استفاده از لوله یا قیف استنشاق می‌کنند. هنگام استنشاق یا سیگار کشیدن، ماده ابتدا به مغز می‌رسد.
روش‌های تزریقی هروئین را مستقیماً وارد جریان خون می‌کنند تا اثرات دارو سریع‌تر احساس شود. هروئین تار سیاه باید قبل از تزریق داخل وریدی حرارت داده شود و به شکل مایع ذوب شود.
هنگامی که فردی هروئین مصرف می‌کند، این ماده به مغز می‌رسد و به گیرنده‌های مواد افیونی متصل می‌شود. این اتصال باعث آزاد شدن دوپامین، یک انتقال‌دهنده عصبی که احساس خوب ایجاد می‌کند، می‌شود. ترشح دوپامین باعث ایجاد احساسات لذت‌بخش و سایر اثرات کوتاه‌مدت می‌شود. این اثرات عبارتنداز:
اعتیاد و سوءمصرف هروئین می‌تواند به تغییرات فیزیکی و روانی طولانی‌مدت منجر شود. برخی از این اثرات پس از ترک مصرف هروئین قابل برگشت هستند، اما نه همه آن‌ها. این اثرات بالقوه عبارتنداز:
هروئین به شدت اعتیادآور است. مسیر اعتیاد به هروئین زمانی آغاز می‌شود که این ماده وارد مغز شده و احساس لذت و خوشایندی را به فرد القا می‌کند. مغز این احساس را دوست دارد و تمام تلاش خود را می‌کند تا فرد به مصرف نادرست آن ادامه دهد. یکی از راه‌های این تلاش، ایجاد تحمل است.
تحمل زمانی رخ می‌دهد که فرد نیاز دارد مقدار بیشتری هروئین مصرف کند تا همان اثرات مطلوب را تجربه کند. این تحمل می‌تواند به وابستگی منجر شود، به طوری که مغز باور می‌کند برای بقا به این دارو نیاز دارد. عوامل خطر متعددی می‌توانند در ایجاد اختلال مصرف هروئین نقش داشته باشند، از جمله:
سندرم ترک یکی دیگر از عواملی است که به اعتیاد کمک می‌کند. هنگامی که فردی سعی در کاهش یا ترک مصرف هروئین دارد، به سرعت علائم دردناک ترک را تجربه می‌کند. این علائم به قدری ناراحت‌کننده هستند که ممکن است فرد ترجیح دهد مصرف هروئین را ادامه دهد. علائم ترک ممکن است شامل موارد زیر باشد:
وقتی فردی به هروئین معتاد می‌شود، این ماده به اولویت اصلی او تبدیل می‌شود. علائم اعتیاد به هروئین عبارتنداز:
اگر شما یا کسی که می‌شناسید برای دریافت کمک در مبارزه با اعتیاد به هروئین آماده‌اید، توصیه می‌شود همین امروز با یک ارائه‌دهنده خدمات درمانی مراجعه کنید. این متخصصان می‌توانند به پرسش‌های شما درباره فرآیند توانبخشی پاسخ دهند و گزینه‌های مختلف درمانی را که برایتان مناسب است، معرفی کنند.
این گزینه‌ها ممکن است شامل مشاوره، درمان‌های دارویی، برنامه‌های توانبخشی و حمایت‌های روانی و اجتماعی باشد. با تماس به موقع، می‌توان از کمک‌های حرفه‌ای بهره‌مند شد و گامی موثر در راه بهبود برداشت.
