اگر یک معتاد بخواهد اعتیاد خود را ترک کند، باید «مصرف مواد مخدر را ترک کند». ترک مواد مخدر آن قدرها هم که به نظر می رسد آسان نیست. یک معتاد نمی تواند صرفاً مصرف دارو را متوقف کند. بدن و ذهن او به استفاده از مواد مخدر عادت کرده است و به زمان نیاز دارد تا به آرامی مصرف مواد مخدر را کنار بگذارد.
از آن جایی که فرد اغلب به دلایل مختلف به مواد مخدر معتاد می شود، مهم است که در مراقبت از اعتیاد به دنبال درمان باشید. پزشکان و درمانگران می توانند به علل مشکلی که در پس اعتیاد به مواد مخدر نهفته است نگاه کنند و بنابراین می توان یک برنامه درمانی مناسب را طراحی کنند.
بیمار معتاد اغلب از نظر روحی و جسمی به یک ماده مخدر، معتاد هستند. هنگامی که این ماده مخدر دیگر استفاده نمی شود، علائم ترک اعتیاد ممکن است رخ دهد. همه افراد از علائم یکسان رنج نمی برند و شدت آن نیز می تواند متفاوت باشد.
اغلب اعتیاد روانی بسیار بیشتر از اعتیاد فیزیکی طول می کشد. فرد عادت دارد مشکلات خود را با استفاده از یک ماده مخدر سرکوب کند و میل به این «بیهوشی» مداوم است. مغز دوست دارد احساس خوشایندی را که این دارو به او داده است، برگرداند. در طول مسیر درمان، الگوهای رفتاری جدید باید برای مقابله با احساسات دشوار آموخته شوند.
به طور قطعی نمی توان گفت چه مدت طول می کشد تا یک فرد اعتیاد خود را به مواد مخدر ترک کند. این عمدتاً به انگیزه درونی فرد برای تغییر زندگی خود برای همیشه بستگی دارد. در یک مرکز ترک اعتیاد، همه ابزارهایی که برای داشتن یک زندگی پاک و هوشیار نیاز دارد به یک معتاد داده می شود. تنها سوال این است که آیا کسی انگیزه کافی برای استفاده از این ابزارها را دارد یا خیر. هیچ درمانی نمی تواند فرد معتاد را مجبور کند که بخواهد اعتیاد خود را درمان کند، یک معتاد باید واقعاً بخواهد.
برای فردی که تحت درمان اعتیاد است، دو گزینه وجود دارد، درمان سرپایی و درمان بستری.
اعتیاد به مواد مخدر ممکن است با استفاده از درمان سرپایی، خواه تحت نظارت پزشکی یا بدون نظارت پزشک، متوقف شود. اگر اعتیاد خفیف است و وضعیت زندگی و یا شبکه ایمنی اجتماعی پایدار است، این گزینه خوبی است. یک پزشک و یا درمانگر می تواند پیشرفت برنامه درمانی را تحت نظر داشته باشد در حالی که بیمار الگوهای جدیدی را در یک محیط آشنا می آموزد. درمان اغلب شامل چند روز درمان در هفته در کلینیک ترک اعتیاد است، اما افراد معمولاً در خانه می خوابند.
گزینه دیگر قطع مصرف مواد مخدر در محیط امن یک کلینیک است که این درمان بالینی نامیده می شود. درمان بالینی زمانی اتفاق می افتد که عوارض پزشکی پیش بینی می شود (مانند عوارض ترک اعتیاد). درمان بالینی زمانی انجام می شود که اعتیاد عمیقاً در الگوی رفتاری معتاد ریشه دوانده است. پذیرش نیز در صورت وجود ترس در مورد عواقب عاطفی قطع مصرف انتخاب می شود. اگر متعاقباً مصرف مواد مخدر قطع شود، ممکن است در مدت کوتاهی فرد تحت تأثیر افکار و احساساتی قرار گیرد که قبلاً سرکوب شده بودند.
درمان بالینی اعتیاد به این معناست که مراجعه کننده در کلینیک بخوابد و یک نفر 24 ساعت شبانه روز در کلینیک ترک اعتیاد حضور داشته باشد.
بنابراین درمان سرپایی به این معناست که فردی در طول روز تحت درمان است. گاهی اوقات می توان یک برنامه ترک اعتیاد سرپایی از تعدادی جلسات در هفته را با درمان خانگی ترکیب کرد. تصمیم گیری در مورد این که کدام فرم مناسب تر است معمولاً توسط همه افراد درگیر گرفته می شود.
پس از بهبود اعتیاد، پیگیری یک روند مراقبتی بسیار مهم است. اکثر مراکز و کلینیک‌های ترک اعتیاد، مراقبت‌های بعدی را ارائه می‌کنند. اگر این طور نیست، می توانید به دنبال یک کلینیک ترک اعتیاد با سابقه و معتبر باشید که خدمات پس از ترک اعتیاد آن را به صورت سرپایی ارائه می دهد. با این حال، توصیه می شود مؤسسه ای را انتخاب کنید که واقعاً یک بسته کلی از جمله مراقبت های بعدی ترک اعتیاد ارائه می دهد. به این ترتیب فرد معتاد از حداکثر فرصت ها و حمایت ها برخوردار می شود.
