مسکالین جزو دسته بندی مواد روانگردان محسوب می شود و از نظر ساختاری شباهت زیادی به آمفتامین ها دارد.
مسکالین ماده فعال کاکتوس است که در طب قدیم به عنوان دارویی برای تسکین دردها استفاده می شده است. برای تهیه آن تکه هایی از بخش فوقانی گیاه کاکتوس را بریده، خرد می کنند و سپس آن را به شکل پودری یکدست در آورند تا در آخر آن را درون کپسولی خالی بریزند. سپس آن را بصورت بلعیدنی مصرف می کنند. گونه های مصرفی دیگری نیز در کتب قدیمی ذکر شده است که در اینجا به آن اشاره نمی کنیم. قدمت مصرف مسکالین حدوداً به 3000 سال قبل از میلاد مسیح می رسد.
کاکتوس سن پدرو ECHINOPSIS PACHANOI یکی از کاکتوس هایی است که بدلیل داشتن مسکالین جز کاکتوس های شناخته شده در تهیه این ماده مخدر است.
مسکالین پس از مصرف، بلافاصله توسط روده جذب خون شده و سبب بروز توهمات بینایی می گردد. نیمه عمر اثرات مسکالین در بدن مصرف کننده حدود 2 ساعت و زمان اثرگذاری آن نیز بین 8 تا 9 ساعت می باشد. اما لازم به ذکر است که خطر مسمومیت مسکالین از دیگر مواد توهم زا بسیار بیشتر است.
اوایل مسکالین را به عنوان یک داروی نشاط آور مصرف می کردن و در مواردی نیز برای روان درمانی یا برنامه های مدیتیشن مورد استفاده قرار می گرفته است.
تهیه مسکالین امروزه به شکل صنعتی و طبیعی صورت می پذیرد و غالباً در کپسول هایی تحت عنوان قرص اکستازی در دسترس نوجوانان و جوانان قرار می گیرد.
مسکالین مانند دیگر مواد توهم زایی چون ال اس دی، قارچ و یا اکستازی سبب بالا رفتن ضربان قلب، فشار خون بالا و حتی افزایش دمای بدن می گردد.
مصرف مداوم مسکالین باعث اعتیاد نمی شود اما با مرور زمان دوز مصرفی آن توسط فرد افزایش می یابد و گرایش فرد به سیگار کشیدن حتی بیشتر می شود. مسکالین وابستگی ایجاد می کند بطوریکه در صورت محرومیت حالت های خماری نیز مشاهده می شود.
مصرف مسکالین در دراز مدت سبب بروز مشکلات و پیامدهای منفی در زندگی اجتماعی و عاطفی می گردد.
همچنین از علائم سوء مصرف مسکالین می توان به انزوای فرد از محیط های اجتماعی، پریشانی دائم و حواس پرتی نام برد.
با توجه به اینکه مصرف مسکالین وابستگی فیزیکی ایجاد نمی کند، برخی افراد بر این باورند که مصرف آن مشکلی ندارد و عوارضی برای آنها ایجاد نمی کند و مصرف آن بصورت تفریحی باعث ایجاد یک تجربه جدید و حس شادی می گردد. در صورتیکه مصرف مسکالین عوارض مختلفی ایجاد کرده و به فرد حالت هایی را می دهد که بیماران روانی بر اثر مصرف مواد شیمیایی تجربه می کنند.
معمولاً افرادی که مسکالین مصرف می کنند از اختلالات روانی رنج می برند و پس از مصرف طولانی مدت این ماده روانگردان، حالت های روانی و مشکلات روانی مختلف در فرد ایجاد می شود. برای درمان این اختلالات می بایست فرد به متخصص روانپزشکی مراجعه کرده و تحت مشاوره و مراقبت های روانی قرار گیرد.
ما در کلینیک ترک اعتیاد دی با موارد زیادی از سوء مصرف مسکالین مواجه بوده ایم که فرد بر این باور بوده که مصرف آن بصورت تفریحی مشکلی ایجاد نمی کند ولی فرد با عوارض شدید جسمی و روانی مواجه شده است.
افراد زیادی نیز بر این باورند که اختلالات روانی بر اثر مصرف مسکالین نبوده است و ناشی از عوامل دیگری بوده اند ولی واقعیت امر این است که مصرف مسکالین وابستگی روانی ایجاد می کند و در صورت عدم مصرف، فرد دچار بیقراری و میل به مصرف دوباره ماده در دوزهای بالا می گردد و می باست برای ترک اعتیاد به این ماده توهم زا به مرکز ترک اعتیاد مراجعه و تحت مراقبت های روانی و ذهنی قرار گیرد.
