کوکائین به اشکال مختلف وجود دارد. مصرف کننده می تواند نوع پودر را از طریق بینی خود استنشاق کند یا آن را به جریان خون خود تزریق کند. کراک شکل کریستالی دارو است که دود می شود و از طریق ریه ها به جریان خون وارد و جذب می شود.
کوکائین با نام های دیگری چون، آب نبات، چارلی، کوکا، کراک، فلیک، راک، برف، یا توت شناخته می شود.
کوکائین یک محرک بسیار اعتیادآور است که از گیاه کوکا تهیه می شود. کراک از آن اعتیادآورتر است.
کوکائین مغز شما را تحریک می کند تا دوپامین ترشح کند و احساس سرخوشی ایجاد می کند. سرخوشی شدید است اما کوتاه مدت است، همین باعث می شود افراد به طور مکرر از آن برای حفظ این احساس استفاده کنند.
افرادی که از کوکائین استفاده می کنند اغلب در مصرف آن زیاده روی می کنند. مصرف مکرر کوکائین در مدت کوتاهی، با دوزهای فزاینده بالاتر برای حفظ حال خوب الزامی می شود.
کوکائین سطوح پیام رسان شیمیایی طبیعی دوپامین را در مدارهای مغزی مرتبط با کنترل حرکت و پاداش افزایش می دهد.
به طور معمول، دوپامین به سلولی که آن را آزاد کرده بازیافت می کند و سیگنال بین سلول های عصبی را قطع می کند. با این حال، کوکائین از بازیافت دوپامین جلوگیری می‌کند و باعث می‌شود مقادیر زیادی در فضای بین دو سلول عصبی جمع شود و ارتباط طبیعی آن ها متوقف شود. این سیل دوپامین در مدار پاداش مغز به شدت رفتارهای مصرف کوکائین را تقویت می کند. با ادامه مصرف کوکائین، مدار پاداش ممکن است سازگار شود و حساسیت کمتری نسبت به کوکائین پیدا کند. در نتیجه، افراد دوزهای قوی تر و مکرر بیشتری مصرف می‌کنند تا احساس کنند همان میزان بالاست.
برخی از افراد متوجه می شوند که کوکائین به آن ها کمک می کند تا کارهای ساده فیزیکی و ذهنی را با سرعت بیشتری انجام دهند، اگر چه برخی دیگر اثر معکوس را تجربه می کنند. مقادیر زیاد کوکائین می تواند منجر به رفتارهای عجیب، غیرقابل پیش بینی و خشونت آمیز شود.
اثرات کوکائین تقریباً بلافاصله ظاهر می شود و ظرف چند دقیقه تا یک ساعت ناپدید می شود. مدت زمان ماندگاری اثرات و شدت آن ها به روش استفاده بستگی دارد. تزریق یا تدخین کوکائین نسبت به استنشاق آن، سریع تر و قوی تر اما ماندگارتر است. اوج مصرف کوکائین ممکن است پانزده تا سی دقیقه طول بکشد.
مانند سایر مواد مخدر، استفاده مکرر از کوکائین می تواند باعث تغییرات طولانی مدت در مدار پاداش مغز و سایر سیستم های مغزی شود که ممکن است منجر به اعتیاد شود. مدار پاداش در نهایت با دوپامین اضافی ناشی از کوکائین سازگار می شود و به طور پیوسته نسبت به آن کمتر حساس می شود. در نتیجه، مصرف کننده دوزهای قوی‌تر و مکرر را مصرف می‌کنند تا همان میزانی را که در ابتدا احساس می‌کردند احساس کنند و از ترک کوکائین رهایی پیدا کنند.
