مرفین یک داروی افیونی است که برای تسکین درد توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی تجویز می‌شود. با این حال، مصرف آن باید با احتیاط انجام شود، زیرا می‌تواند منجر به وابستگی و اعتیاد شود.
این دارو در موارد محدودی برای کاهش مستقیم درد استفاده می‌شود و گاهی برای تولید سایر مسکن‌ها مانند کدئین به کار می‌رود. نکاتی که باید درباره مرفین بدانید شامل موارد زیر است:
مصرف مرفین، می‌تواند احساس سرخوشی ایجاد کند. با این حال، با استفاده مداوم، دستیابی به این حس دشوارتر می‌شود و ممکن است فرد را به مصرف مقادیر بیشتری ترغیب کند. علاوه بر اثرات ضددرد و ایجاد سرخوشی، مرفین می‌تواند اشتها را کاهش داده و رفلکس‌های سرفه را سرکوب کند.
افرادی که به‌طور مزمن از مرفین استفاده می‌کنند، ممکن است از نظر جسمی و روانی به آن وابسته شوند. در این شرایط، عوارض جانبی مرفین ظاهر شده و خطر بروز مشکلات جدی سلامتی و مصرف بیش از حد افزایش می‌یابد.
شناسایی علائم اعتیاد به مرفین اهمیت زیادی دارد تا بتوانید برای درمان خود یا عزیزانتان اقدام کنید. وابستگی زمانی ایجاد می‌شود که فرد برای تجربه سرخوشی، تسکین درد، یا دیگر اثرات مرفین به مصرف دوزهای بالاتر یا دفعات بیشتر نیاز پیدا کند. اعتیاد به مرفین می‌تواند نشانه‌های جسمی و رفتاری مختلفی داشته باشد، از جمله:
اگر این علائم در فردی مشاهده شود، مداخله زودهنگام و دریافت کمک حرفه‌ای می‌تواند از پیامدهای جدی‌تر جلوگیری کند.
مصرف دوز بالای این ماده افیونی می‌تواند منجر به اوردوز شود، که در مدت کوتاهی ممکن است زندگی فرد را به خطر بیندازد. در چنین شرایطی، دریافت کمک پزشکی فوری ضروری است. برخی از علائم مصرف بیش از حد مرفین شامل موارد زیر است:
هنگامی که مصرف مرفین متوقف شود، بدن و مغز که به این ماده عادت کرده‌اند، واکنش نشان می‌دهند و علائم ترک بروز می‌کند. علائم اولیه ترک مرفین شامل موارد زیر است:
در مراحل بعدی، علائم شدیدتری ممکن است ظاهر شود، از جمله:
برنامه‌های سم‌زدایی نقش مهمی در مدیریت ایمن علائم ترک دارند. حضور در یک مرکز تخصصی ترک نه‌تنها امکان دسترسی به مراقبت‌های پزشکی در صورت بروز علائم شدید را فراهم می‌کند، بلکه حمایت لازم را از سوی متخصصان سلامت و درمانگران اعتیاد ارائه می‌دهد. این برنامه‌ها اغلب نخستین گام در مسیر غلبه بر وابستگی به مرفین محسوب می‌شوند.
از آنجایی که مرفین یک داروی افیونی است، برنامه‌های درمانی معمولاً شامل داروهایی می‌شوند که به کاهش علائم ترک و پیشگیری از عود کمک می‌کنند. با توجه به خطر بازگشت به مصرف و علائم شدید ترک، دریافت مراقبت حرفه‌ای از طریق یک برنامه توانبخشی بسیار مهم است. این برنامه‌ها ممکن است شامل ترکیبی از روش‌های زیر باشند:
درمان با کمک دارو: این روش شامل استفاده از داروهایی است که اثرات مرفین را تقلید می‌کنند، اما بدون ایجاد وابستگی یا خطر عود. این داروها به بدن و مغز کمک می‌کنند تا به‌صورت ایمن با نبود مرفین سازگار شوند. علاوه بر این، درمان دارویی اغلب با رفتاردرمانی ترکیب می‌شود تا روند بهبودی را تقویت کند.
درمان بستری یا اقامتی: در این روش، فرد در یک مرکز توانبخشی اقامت دارد و به‌طور مداوم از حمایت تخصصی برخوردار می‌شود. این مراکز محیطی ایمن و ساختارمند را برای افراد درگیر با اعتیاد فراهم می‌کنند و معمولاً شامل جلسات گروه‌درمانی و سایر رویکردهای درمانی هستند.
رفتاردرمانی: رفتاردرمانی بخش مهمی از روند درمان اعتیاد به مرفین است. این روش به افراد کمک می‌کند عادات سالم‌تری ایجاد کرده و طرز فکر و رفتار خود را تغییر دهند تا خطر عود کاهش یابد. ترکیب این روش‌های درمانی می‌تواند مسیر بهبودی را هموارتر کند و به افراد کمک کند تا زندگی سالم‌تری را پس از ترک مرفین تجربه کنند.
