اگر چه آتیوان یا لورازپام یک داروی بسیار اعتیادآور است، اما درمان آن در دسترس است. این فرآیند معمولاً با سم‌زدایی پزشکی شروع می‌شود و سپس به درمان توان‌بخشی تبدیل می‌شود که به افراد کمک می‌کند یاد بگیرند که چگونه از مصرف داروهایی مانند آتیوان در آینده اجتناب کنند.
اعتیاد به بنزودیازپین به ندرت به تنهایی رخ می دهد، بنابراین یک برنامه درمانی خوب باید به سایر اعتیادها یا اختلالات سلامت روانی که ممکن است فرد مبتلا باشد نیز رسیدگی کند.
علائم اعتیاد به آتیوان معمولاً پس از سوء استفاده منظم یا در طول ترک ظاهر می شود. در زیر برخی از علائم و نشانه های روانی، بیولوژیکی و رفتاری گزارش شده سوء استفاده از آتیوان آورده شده است.
برای افرادی که به طور انحصاری از بنزودیازپین ها یا به عنوان بخشی از سوء مصرف چند دارو سوء استفاده می کنند، آتیوان ممکن است یک داروی ارجح باشد. با این حال، افراد ممکن است در صورت لزوم یک بنزودیازپین را با بنزودیازپین دیگری تعویض کنند.
به همین دلیل، درک سوء مصرف بنزودیازپین ها به طور کلی و همچنین شناخت علائم و نشانه های سوء مصرف آتیوان به طور خاص می تواند مفید باشد.
در میان افرادی که از آتیوان سوء استفاده می کنند، ممکن است برخی بدون داشتن نسخه شروع به استفاده از این دارو کرده باشند. به طور خلاصه، مسیرهای متعددی برای سوء استفاده از آتیوان وجود دارد.
گزینه های درمان اعتیاد به آتیوان را بررسی می کنیم.
ترک آتیوان یا سایر بنزوها می تواند علائم خطرناکی مانند تشنج، روان پریشی و کما ایجاد کند. به همین دلیل، افراد معتاد به آتیوان باید با سم زدایی پزشکی و سپس درمان بستری شروع کنند. ما سم زدایی پزشکی را در برنامه های درمانی خود گنجانده ایم تا مشتریان بتوانند به طور یکپارچه به مراقبت های بستری منتقل شوند.
در طول درمان بستری، شما شروع به ایجاد مهارت های مورد نیاز برای جلوگیری از مصرف مواد مخدر در آینده خواهید کرد. برنامه درمانی شما ممکن است شامل درمان گروهی و فردی، تفریح درمانی و برنامه های خاص بر اساس نیازهای شما باشد.
مراقبت های بستری در بیشتر موارد از سی تا نود روز طول می کشد، اما فرآیند سم زدایی آتیوان می تواند چندین هفته طول بکشد.
توان‌بخشی سرپایی ترک آتیوان معمولاً از یک برنامه بستری پیروی می کند. در طول دوره توان‌بخشی سرپایی، مراجعان در جلسات درمانی شرکت می کنند و می توانند در صورت نیاز با روان‌پزشک برای مدیریت مصرف دارو ملاقات کنند.
مراقبت‌های سرپایی به افراد اجازه می‌دهد تا با حمایت مستمر کارشناسان اعتیاد، دوباره به زندگی روزمره خود بازگردند.
در طول درمان فردی مراجعین با یک روان پزشک در جلسات خصوصی کار می کنند تا به خودشناسی و بینش دست یابند. در طول درمان گروهی، مراجعان می توانند مهارت های مقابله ای و ارتباطی تازه آموخته شده خود را تمرین کنند و همچنین از همسالان خود قدرت بگیرند.
این رویکردها به مشتریان کمک می کند تا درک عمیق تری از اعتیاد به دست آورند، راه های سالمی برای مدیریت استرس بیاموزند و انگیزه خود را برای ادامه زندگی بدون مواد مخدر افزایش دهند.
بسیاری از افرادی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند به اختلالات روانی مانند اضطراب یا افسردگی نیز گرفتار هستند. این لزوماً به این معنی نیست که یک بیماری باعث دیگری می شود، اما ممکن است افرادی که نگرانی های زمینه ای مربوط به سلامت روان دارند بیشتر مستعد اعتیاد به مواد مخدر باشند.
برای ایجاد پایه ای برای بهبودی طولانی مدت، درمان مصرف مواد مخدر و سلامت روان به طور هم‌زمان مهم است. درمان تشخیصی دوگانه کمک می کند تا سلامت روان خود با روش هایی که شامل مواد مخدر یا الکل نمی شود کنار بیایند.
این رویکرد یکپارچه کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که نگرانی‌های مربوط به سلامت روان فرد، آن‌ها را دوباره به اعتیاد سوق نمی‌دهد.
