تفاوت انواع مواد مخدر

تفاوت انواع مواد مخدر
اختلال مصرف مواد مخدر یک وضعیت پیچیده است که در آن علیرغم پیامدهای مضر، استفاده کنترل نشده از یک ماده مخدر وجود دارد. افراد مبتلا تمرکز شدیدی بر استفاده از یک ماده خاص مانند الکل، تنباکو یا داروهای غیرقانونی دیگر دارند، تا جایی که توانایی فرد برای عملکرد روزانه مختل می شود. افراد حتی زمانی که می دانند این ماده باعث ایجاد مشکلاتی می شود، به استفاده از آن ادامه می دهند. شدیدترین نوع اختلال مصرف مواد مخدر گاهی اوقات اعتیاد نامیده می شوند.

«اعتیاد به مواد مخدر» یک اصطلاح کلی است که به نیاز اجباری به جستجو و استفاده از مواد مخدر علیرغم پیامدهای مضر اشاره دارد. با این حال، مواد مخدر در خواص اعتیادآور آن‌ها متفاوت است و روندهای اجتماعی می‌تواند بر محبوبیت برخی از مواد مخدر تأثیر بگذارد.

برخی از مواد مخدر رایج مورد سوء استفاده را بررسی می کنیم.

ماری جوانا

ماری جوانا به یکی از پرمصرف ترین مواد مخدر در جهان تبدیل شده است. شیوع سوء مصرف ماری جوانا در چند سال گذشته به شدت افزایش یافته و در بین دانش آموزان دبیرستانی همچنان بالا بوده است. در همین حال، عدم تأیید حشیش در بین نوجوانان کاهش یافته است. ماری جوانا همیشه اعتیادآور در نظر گرفته نمی‌شود، اما داده‌های اخیر نشان می‌دهد که این دارو می‌تواند علائم وابستگی و اعتیاد از جمله هوس، بی‌خوابی، اضطراب، افسردگی و بی‌قراری را ایجاد کند.

کوکائین

کوکائین و کراک یک محرک سیستم عصبی مرکزی است. اثرات شادی آور و انرژی زای آن نه تنها اغوا کننده است، بلکه بسیار اعتیاد آور است. تخمین زده می شود که کراک، شکل قوی تر این دارو، بین هفتاد و پنج تا صد درصد قوی تر از شکل پودری آن باشد. کراک بسیار اعتیاد آور است و باعث تغییراتی در شیمی مغز می شود که به سرعت منجر به سوء استفاده و وابستگی اجباری می شود.

تفاوت انواع مواد مخدر

مت آمفتامین

مت آمفتامین که با نام متامفتامین یا شیشه شناخته می شود، یک محرک سیستم عصبی مرکزی است که سالانه توسط میلیون ها نفر به طور غیرقانونی مصرف می شود.

مواد افیونی

مواد افیونی شامل گروهی از مواد تسکین دهنده درد قوی از اکسی کدون تا هروئین است. آن‌ها اغلب در مجموع مواد مخدر نامیده می شوند. گروه زیادی از مواد افیونی سوء استفاده می کنند که بیشتر آن‌ها از مواد افیونی تجویز شده استفاده کرده اند. به عنوان داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، اپیوئیدها فعالیت مغز را کاهش می دهند که در صورت مصرف بیش از حد منجر به اعتیاد می شود. مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی در طول همه گیری کووید نوزده افزایش یافته است و خطراتی را برای مصرف کنندگان مواد افیونی ایجاد می کند.

توهم زاها

مواد توهم زا، داروهای روان‌گردانی هستند که بر نحوه تجربه افراد از دنیای اطراف تأثیر می گذارند. برخی از داروهای توهم زای رایج عبارتند از اکستازی، ال. اس. دی، پی. سی. پی و قارچ های جادویی. اثرات داروهای توهم زا می تواند از تحریفات حسی دلپذیر و احساس همدلی تا توهمات وحشتناک و تکانه های خشن متغیر باشد. جوانان ممکن است در کنسرت ها یا مهمانی ها با داروهای توهم زا آشنا شوند. اگر چه معمولاً اعتقاد بر این است که داروهای توهم زا غیر اعتیادآور هستند، اکستازی ممکن است برای همیشه به توانایی بدن در تولید ناقل عصبی سروتونین آسیب برساند.

داروهای تجویزی

اپیوئیدها تنها گروه دارویی نیستند که مستعد سوء مصرف هستند. سایر داروهای تجویزی که معمولاً مورد سوء استفاده قرار می گیرند عبارتند از بنزودیازپین ها (والیوم، کلونوپین، آتیوان، زاناکس)، محرک ها (آدرال، ریتالین، کنسرتا) و قرص های خواب آور.