از سال ۲۰۱۵ تعداد افرادی که در بریتانیا به دلیل اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی دارو مصرف می‌کنند، تقریباً سه برابر شده است. در سال گذشته، ADHD دومین مشکل پرمراجعه در وب‌سایت سازمان ملی سلامت بریتانیا بوده است.
دکتر اولریش مولر سجویک، مدیر برنامه ADHD در کالج سلطنتی روان‌پزشکان بریتانیا، بیان می‌کند که تعداد مراجعات برای تشخیص این اختلال در ۱۵ سال گذشته به خصوص طی سه سال اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. دکتر سجویک از سال ۲۰۰۷ مدیریت کلینیک‌های بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی را بر عهده دارد، عنوان داشت که تعداد این کلینیک‌ها در آن زمان بسیار کمتر بود.
این اختلال نسبتاً جدید است و تنها در ۱۶ سال گذشته توسط موسسه ملی سلامت و مراقبت بریتانیا به طور رسمی در بزرگسالان شناخته شده است. دکتر مولر سجویک اشاره می‌کند که در مورد افزایش موارد ابتلا باید بین دو مفهوم شیوع و بروز تفاوت قائل شد.
شیوع به درصد افرادی که به ADHD مبتلا هستند اشاره دارد و دکتر سجویک پیش‌بینی می‌کند که این درصد ثابت و در حدود ۳ تا ۴ درصد جمعیت بزرگسال بریتانیا باقی خواهد ماند.
اما بروز به تعداد موارد جدید اشاره دارد، یعنی افرادی که ابتلای آن‌ها تشخیص داده می‌شود و این همان جایی است که افزایش مشاهده می‌شود. او بیان می‌کند که با افزایش تعداد موارد تشخیص، بحث و گفتگو عمومی درباره آن نیز افزایش پیدا می‌کند.
پروفسور امیلی سیمونوف نیز دیدگاه مشابهی دارد. او که روان‌پزشک کودکان و نوجوانان در مرکز درمانی مادزلی است، باور دارد که تقریباً ۵ تا ۷ درصد کودکان در بریتانیا به ADHD مبتلا هستند و بیان می‌کند که این درصد در سراسر جهان تقریباً ثابت است و افزایش قابل توجهی نداشته است.
پروفسور سیمونوف بیان می‌کند که تعداد افرادی که پس از همه‌گیری کرونا برای معاینه و ارزیابی مراجعه کرده‌اند افزایش یافته است، اما این افزایش ناشی از سال‌ها عدم تشخیص کافی است. او اشاره می‌کند که حدود ۳ تا ۴ درصد از کودکان بریتانیا به داروهای ADHD نیاز دارند، اما تنها ۱ تا ۲ درصد از آن‌ها واقعاً این داروها را مصرف می‌کنند، که نشان می‌دهد همچنان ابعاد این مشکل کم گرفته شده است.
پروفسور سیمونوف بیان می‌کند که بریتانیا سال‌ها اختلال ADHD را کمتر از میزان واقعی تشخیص داده است و اکنون سیستم در حال جبران این کمبودها است. به همین دلیل می‌توان انتظار داشت که تشخیص ابتلای افراد به این اختلال افزایش یابد.
تیا استاین، مدیر اجرایی اندیشکده سلامت «نافیلد تراست»، افزایش مراجعات برای آزمایش‌های تشخیصی را یک دست‌انداز می‌داند و می‌گوید این افزایش به دلیل آگاهی و دیده شدن است. او تأکید می‌کند که باید افرادی که در لیست انتظار هستند معاینه شوند و در بلندمدت، جامعه باید در شناسایی اختلال بیش‌فعالی در کودکان مهارت بیشتری پیدا کند.
اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی مشکل جدیدی نیست، حتی الکساندر کرایتون در سال ۱۷۹۸ به آن اشاره کرده بود. این اختلال می‌تواند به سوءمصرف مواد مخدر، مشکلات مالی، جرم و تصادفات رانندگی منجر شود. کارشناسان معتقدند که تشخیص و درمان زودهنگام این اختلال برای جلوگیری از پیامدهای منفی ضروری است. دکتر مولر سجویک تأکید می‌کند که تشخیص و درمان می‌تواند زندگی افراد را بهبود بخشد.
در حال حاضر، درمان ای‌دی‌اچ‌دی عمدتاً شامل دارو و روان‌درمانی است، اما گزینه‌های جدیدی نیز در دست بررسی است. در آمریکا، برچسبی برای کودکان مبتلا به ADHD موجود است که هنگام خواب پالس‌های محرک به مغز ارسال می‌کند. این روش در بریتانیا تجویز نمی‌شود، اما پژوهشگران در دو کشور در حال آزمایش آن هستند.
پروفسور کاتیا روبیا از کینگز کالج لندن بیان می‌کند که بخش‌هایی از مغز افراد مبتلا به ADHD کوچکتر و کم‌فعال‌تر هستند. او در حال بررسی روشی است که می‌تواند فعالیت لوب پیشانی را افزایش دهد و امید دارد که این تحقیق به درمان جدیدی منجر شود.
در آینده‌ای نزدیک، احتمالاً روش‌های بیشتری برای درمان اختلال بیش‌فعالی بدون نیاز به دارو در دسترس خواهد بود. اما در حال حاضر، چالش اصلی، رسیدگی به افرادی است که در لیست انتظار معاینه و آزمایش هستند.
