بنگ نوعی ماده مخدر گیاهی است که از شاهدانه تهیه می شود. در منابع قدیمی تر، در عربی و فارسی بنگ دانه و بانج و در کتاب پهلوی نیز مانگ اطلاق می شد. در فارسی مدرن بنگ همان حشیش است.
در متون پارسی میانه بنگ (مانگ) گاهی به عنوان یک ماده مخدر کشنده و گاهی به عنوان یک ماده توهم زا توصیف شده است. در افسانه ها آمده است، هنگامی که اهریمن به خلقت حمله کرد، اورمزد به گاو نر مانگ داد تا از آسیب آن بکاهد، گاو نر بلافاصله ضعیف و بیمار شد و از دنیا رفت. با این حال، بنگ همچنین یکی از اجزای نوشیدنی روشن کننده بود که از مخلوط کردن بنگ با شراب به دست می آمد. بنگ بخشی جدایی ناپذیر از عمل نشئه با هدف باز کردن «چشم خداوند» بود. ریشه واژه بنگ در اوستا بنگهه و در پهلوی منگ بوده است.
کشت کنف و تولید حشیش در مناطق خشک و آفتابی که 1500 تا 2000 متر بالاتر از سطح دریا هستند رونق دارد. از این رو حشیش تولید شده در افغانستان با ارزش ترین گونه است و مکان های مناسب برای کشت شاهدانه در استان تهران و مناطق مجاور آن مانند شهریار است. این گیاه به مقدار زیادی آب نیاز دارد و معمولاً در کنار نهرها رشد می کند. در مواردی که این امکان وجود ندارد، مزارع باید در دو ماه اول رشد هر روز، در ماه های سوم و چهارم یک روز در میان و پس از آن هر سه روز یکبار آبیاری شوند.
ارتفاع بدست آمده توسط گیاه بالغ به خاک و نوع کود مورد استفاده بستگی دارد. گیاهان معمولاً تا ارتفاع نیم متر تا دو متر رشد می کنند. اما در مناطقی مانند شیراز، استفاده از کودهای شیمیایی رشد عمودی را به بیش از سه متر افزایش داده است. فصل کاشت به آب و هوای محلی بستگی دارد.
برداشت محصول از اواخر مرداد تا پایان آبان ادامه دارد، بهترین زمان دو یا سه روز پس از اولین سرمای پاییزی است که ساقه‌های گیاه شروع به قرمز شدن می‌کنند. پس از این که گیاه به بلوغ کامل رسید، اما قبل از گلدهی، باید گل های نر را از مزارع وجین کرد تا از گرده افشانی ماده ها جلوگیری شود (در غیر این صورت جوانه های ظریف ماده به کنف تبدیل می شوند).
پس از، از بین رفتن گل های نر، ماده ها به گونه ای وجین می شوند که بین آن ها فاصله ایجاد شود، حدوداً یک متر تا پنج متر از هم فاصله دارند (بسته به شرایط آب و هوایی و مناسب بودن زمین برای رشد گیاه). زمان برداشت با اولین دوره سرما فرا می رسد، زمانی که برگ های قدیمی در پایه ساقه گیاه شروع به زرد شدن می کنند. روش های تولید بنگ و حشیش از مکانی به مکان دیگر متفاوت است.
استفاده مداوم از حشیش یا بنگ عموماً باعث نقص حافظه، اختلال عملکرد روانی مشخص، ایجاد وضعیتی شبیه به عقب ماندگی و حماقت در مصرف کننده می شود و در نهایت ممکن است به روان پریشی و شیدایی- افسردگی منجر شود.
خرید و فروش و استفاده از فرآورده های مخدر گیاه شاهدانه در ایران غیرقانونی است و در بین ساکنان امروزی آن چندان محبوبیتی ندارد. استفاده از آن ها در دوره صفویه و قاجار به وضوح بیشتر بوده است. اما سرخوشان امروز ایران بیشتر به مواد افیونی و الکل روی می آورند. حشیش بیشتر در شبه قاره هند، افغانستان، ترکیه و کشورهای عربی به ویژه مصر و سوریه مصرف می شود.
کسانی که با این ماده آشنا هستند می توانند به راحتی دود حشیش که از لوله های آب بسیاری در بیشتر قهوه خانه های قاهره می آید را شناسایی کنند. در ایران روش های سنتی مصرف بنگ در لوله آب یا چپق یا به عنوان نوشیدنی در دعای وحدت است که عمدتاً توسط دراویش دوره گرد و کسانی که بر روش های صوفیه تأثیر می گذارند، ادامه می دهند. مصرف حشیش و بنگ در سیگار به طور کلی مورد علاقه تعداد محدودی از نخبگان جویای سرخوشی است که از غرب بازگشته اند.
