شیشه، مت آمفتامین، کریستال، آیس یا یخ یک ماده روان گردان بسیار قدرتمند و به شدت اعتیاد آور است. شیشه برای اولین بار در جنگ جهانی دوم توسط ارتش ژاپن ساخته شد تا سربازان نیاز کمتری به خواب و غذا داشته و همچنین تمرکز و انرژی بالایی داشته باشند.
بعد از جنگ جهانی دوم شیشه به صورت غیرقانونی وارد بازار شد و مصرف آن در بین مردم افزایش پیدا کرد. بعدها پزشکان از ترکیبات آن در درمان اختلالات بیشس فعالی و کمبود توجه و درمان چاقی استفاده کردند.
شیشه بر روی سیستم مرکزی اعصاب اثر می گذارد به همین دلیل مصرف کنندگان احساس سرخوشی می کنند. مصرف شیشه در درازمدت و کوتاه مدت اثر منفی و عوارض بسیار خطرناکی به همراه دارد. مصرف شیشه بر مغز اثر می گذارد و باعث تغییراتی در مغز مصرف کننده می شود.
این تغییرات سریع و پایدار باعث اعتیاد آوری بسیار بالای شیشه می‌شود. فرد با حتی یک بار مصرف شیشه می‌تواند به مصرف کننده دائمی آن تبدیل شود.
افزایش تمرکز متأسفانه سرخوشی و نشئگی ناشی از مصرف شیشه صرفاً مربوط به اولین دفعات مصرف می شود. بعد از تداوم مصرف و ایجاد وابستگی، دلایل مصرف شیشه تغییر ماهیت می‌دهد و فرد نه به خاطر ایجاد سرخوشی و حس لذت، بلکه به خاطر رسیدن به حالت عادی، آن را مصرف می‌کند.
بعد از مصرف شیشه، ماده شیمیایی به نام دوپامین در مغز ترشح می شود که باعث ایجاد احساس رضایت و سرخوشی می‌شود. همچنین بعد از مصرف شیشه فرد احساس اعتماد به نفس بالا داشته و انرژی بیش از حدی دارد.
معمولاً افراد بعد از اولین مصرف شیشه به آن معتاد می شوند و با از بین رفتن اثرات آن، علائم خماری شیشه در فرد ظاهر می‌شود، بنابراین فرد تلاش می‌کند دوباره به آن احساس رضایت دست یابد و دوباره به سراغ مصرف شیشه می‌رود.
به تدریج بدن به اثرات مصرف شیشه عادت می‌کند و زمانی که دوز آن در خون کم می‌شود فرد دچار علائم محرومیت یا خماری می‌شود و کم کم علائم اعتیاد به شیشه ظاهر شده و فرد به سرعت وارد دنیای اعتیاد می‌شود.
مصرف شیشه در کوتاه مدت می تواند باعث بروز علائمی همچون اضطراب، گیجی، بی خوابی، بی اشتهایی، نوسانات خلق و پرخاشگری شود. همچنین می تواند باعث بروز اختلالات روانی مانند پارانویا، توهم دیداری و توهم شنیداری شود. برای مثال فرد تصور می‌کند که زیر پوستش حشراتی در حال حرکت هستند، یا افرادی می خواهند او را بکشند. این عوارض منفی ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها بعد از ترک شیشه باقی بمانند.
همچنین سوء مصرف شیشه می‌تواند در بلند مدت فعالیت سیستم دوپامین مغز را مختل کرده و باعث ناتوانی در یادگیری و کاهش سرعت حرکتی شود. مصرف شیشه باعث تغییرات ساختاری در بخش‌هایی از مغز می شود که منجر به افت عملکرد عاطفی، شناختی، مشکلات حافظه و اختلالات تصمیم گیری می‌شود.
