آبسترال دارویی است که به بیماران برای تسکین هر گونه درد ناگهانی که تجربه می‌کنند تجویز می‌شود و در عین حال از مسکن‌های اپیوئیدی به طور شبانه روزی برای دردهای مرتبط با سرطان استفاده می‌کند. آبسترال به عنوان یک ضد درد اپیوئیدی طبقه بندی می شود و نحوه واکنش مغز و بدن به درد را تغییر می دهد.
بیمارانی که به تازگی از آبسترال استفاده می کنند ممکن است با شروع مصرف دارو متوجه عوارض جانبی شوند. عوارض جانبی شایع تر آبسترال عبارتند از تهوع، استفراغ، یبوست، سبکی سر، سرگیجه، خواب آلودگی و سردرد. همه این‌ها باید پس از عادت کردن بدن شما به حضور آبسترال فروکش کنند. اگر آن‌ها فروکش نکردند یا بدتر شدند، در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر چه نسبتاً نادر است، اما خطر عوارض جانبی جدی پس از مصرف آبسترال نیز وجود دارد. عوارض جانبی جدی آبسترال شامل تغییرات ذهنی، بی قراری، گیجی، توهم، درد شدید معده یا شکم، مشکل در ادرار کردن، از دست دادن اشتها، خستگی غیرعادی و کاهش وزن است. اگر متوجه هر یک از این عوارض جانبی شدید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر بعد از مصرف آبسترال متوجه غش، تشنج، تنفس آهسته یا سطحی، خواب آلودگی شدید و مشکل در بیدار شدن شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. داشتن یک واکنش آلرژیک شدید به آبسترال نادر است، اما مهم است که در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی پس از مصرف آبسترال، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. این علائم اغلب شامل بثورات پوستی، خارش یا تورم صورت یا زبان، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی است.
بیماران وابسته به آبسترال که دارو را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف می کنند، همچنان در معرض خطر ابتلا به وابستگی فیزیکی یا اعتیاد روانی هستند. اگر مشکوک هستید که شما یا کسی از عزیزانتان شروع به استفاده نادرست از آبسترال کرده‌اید، در اسرع وقت برای ترک آن کمک حرفه‌ای بگیرید. نشانه‌های اعتیاد به آبسترال و سوء استفاده از آن، از دست دادن علاقه به سرگرمی‌ها و فعالیت‌هایی است که زمانی برایتان لذت‌بخش بود و وسواس پیدا کردن نسبت به مصرف دارو است. تشخیص اعتیاد به آبسترال در مراحل اولیه بسیار مهم است، زیرا در صورت تشخیص زود هنگام اختلال مصرف مواد مخدر، بهبودی برای بیماران بسیار آسان تر است.
اگر دیگر مایل به ادامه مصرف آبسترال نیستید، با پزشک خود جلسه ای ترتیب دهید تا در مورد مراحل بعدی درمان خود صحبت کنید. در بیشتر موارد، پزشک به تدریج دوز بیمار را در طول زمان کاهش می دهد، بنابراین بدن او یاد می گیرد که به کاهش مقادیر دارو پاسخ دهد. هرگز نباید به طور ناگهانی مصرف آبسترال را قطع کنید، زیرا این می تواند شما را در معرض خطر بیشتری برای تجربه علائم ترک ناخواسته قرار دهد. علاوه بر این، سطوح دوز آبسترال و برنامه درمانی شما هرگز نباید تغییر کند، مگر این که پزشک به شما توصیه کند این کار را انجام دهید.
گزینه های درمانی و منابع زیادی برای افرادی که به دنبال بهبود اعتیاد یا وابستگی به آبسترال هستند در دسترس است. قبل از این که بیمار وارد بازتوانی آبسترال بستری یا سرپایی شود، ابتدا باید تحت یک سم زدایی با کمک پزشکی قرار گیرد. هنگامی که آبسترال به طور کامل از بدن بیمار خارج شد، آن‌ها می توانند در مشاوره گروهی و فردی و همچنین فعالیت های تفریحی در طول مدت اقامت خود شرکت کنند.
این گزینه درمانی به ویژه برای بیمارانی که اعتیاد شدید به آبسترال دارند یا کسانی که به دلیل حواس‌پرتی‌های بیرونی بهبودی در خانه برایشان دشوار است مفید است. در برنامه بازپروری بستری آبسترال، بیماران یاد می‌گیرند که چگونه با چالش‌های منحصر به فرد اعتیاد به آبسترال کنار بیایند.
پس از اتمام توان‌بخشی بستری آبسترال، بیماران در برنامه توان‌بخشی سرپایی قرار می گیرند. در توان‌بخشی سرپایی آبسترال، بیماران در خانه می مانند. گاهی اوقات، بیماران با اتکا به آبسترال شدیدتر ممکن است ترجیح دهند بهبودی خود را با توان‌بخشی سرپایی آبسترال آغاز کنند و برنامه بستری را به طور کامل نادیده بگیرند.
پیدا کردن مرکز توان‌بخشی آبسترال مناسب برای شما گام مهمی در مسیر بهبودی است. برای تصمیم گیری آگاهانه، به بیماران توصیه می شود با پزشک خود جلسه ای ترتیب دهند تا مشخص کنند چه ویژگی هایی را باید در مرکز توان‌بخشی آبسترال جستجو کنند.
