از آن جایی که آبسترال یک اپیوئید است، می تواند روی جنین به روشی مشابه سایر داروهای این دسته تأثیر بگذارد. سایر مواد افیونی شامل داروهای ضد درد تجویزی مانند هیدروکودون و اکسی کدون و همچنین هروئین است. آبسترال می تواند خطر سقط جنین و زایمان زودرس را افزایش دهد. مصرف مواد افیونی در دوران بارداری با افزایش خطر نقایص مادرزادی مانند نقایص قلبی و همچنین وزن کم هنگام تولد و محدودیت رشد جنین همراه است.
با این حال، اگر زنی هنگام باردار شدن به آبسترال یا مواد افیونی دیگری وابسته باشد، قطع ناگهانی آن نیز می تواند خطرناک باشد. قطع ناگهانی مواد افیونی در دوران بارداری می تواند خطر زایمان زودرس یا جدا شدن جفت را افزایش دهد. جدا شدن جفت می تواند باعث خونریزی شدید شود که می تواند برای مادر و کودک کشنده باشد. مرده زایی نیز امکان پذیر است، یعنی مرگ نوزاد در رحم در هر زمان پس از هفته بیستم بارداری. به جای تلاش برای توقف درمان به تنهایی، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد ایمن ترین مسیر صحبت کنید.
هنگامی که مادری در دوران بارداری آبسترال یا مواد افیونی دیگری مصرف می کند، ممکن است نوزادش معتاد به آن متولد شود. هنگامی که نوزاد در رحم مادر در معرض یک دارو قرار می گیرد و پس از تولد دچار ترک می شود، به آن سندرم پرهیز نوزادی می گویند. کودک ممکن است مشکلات تنفسی، لرزش، تشنج، انقباض یا سفت شدن عضلات را تجربه کند. همچنین ممکن است گریه یا تحریک بیش از حد، تغذیه نامناسب، تب، عرق کردن یا مشکلات خواب وجود داشته باشد. عوارض مربوط به سندرم پرهیز نوزادی شامل وزن کم هنگام تولد، ایجاد زردی و نیاز به ماندن در بخش مراقبت های ویژه نوزادان پس از تولد است.
هنگامی که نوزادی با سندرم پرهیز نوزادی متولد می شود، پزشکان معمولاً داروهایی را برای درمان علائم و تثبیت کودک ارائه می دهند. داروهایی مانند مورفین و بوپرنورفین ممکن است در موارد ترک شدید نوزادی استفاده شوند. همچنین برای جلوگیری از کم آبی به کودک مایعات داده می شود و همچنین ممکن است از شیر خشک پرکالری برای کودک استفاده شود. علائم سندرم پرهیز نوزادی معمولاً در عرض پنج تا سی روز شروع به فروکش می کنند.
اگر فردی آبسترال، هر محصول فنتانیل یا هر ماده مخدری مصرف می کند و باردار می شود، باید قبل از هر چیز با پزشک خود صحبت کند، خواه برای او تجویز شده باشد یا نه. پزشک متخصص می‌تواند به یک زن باردار کمک کند تا راه‌هایی برای قطع مصرف مواد افیونی پیدا کند، اما این کار را ناگهانی انجام ندهد. گاهی اوقات از درمان های کمک دارویی مانند متادون یا بوپرنورفین برای زنان باردار استفاده می شود. بسته به دلایلی که یک مادر ممکن است از مواد افیونی استفاده کند، پزشک متخصص او ممکن است بتواند داروی دیگری برای درمان درد پیدا کند. مجدداً، صرف نظر از موقعیت، مهم است که به طور ناگهانی مصرف مواد افیونی را در دوران بارداری قطع نکند زیرا می تواند بیشتر از این که مفید باشد مضر باشد.
