لین، که به نام خیابانی «نوشیدنی بنفش» نیز شناخته می‌شود، یک ماده غیرقانونی است که با ترکیب شربت سرفه حاوی کدئین، نوشابه، آبنبات رنگی، گاهی اوقات الکل و پرومتازین ساخته می‌شود. کدئین، مشتق شده از گیاه خشخاش و شبیه به مورفین، یک ماده مخدر ضعیف اما بسیار اعتیادآور و مضر است. این ماده به سرعت به سیستم پاداش مغز متصل می‌شود و می‌تواند در مدت کوتاهی اعتیاد ایجاد کند.
لین بیشتر در میان نوجوانان و جوانان در مهمانی‌ها و محیط‌های اجتماعی رایج است. ترکیب نوشابه و آبنبات با کدئین به دلیل طعم شیرین آن برای این گروه سنی جذاب‌تر است.
با وجود استفاده از داروهایی که با تجویز پزشک قانونی هستند، لین تحت هیچ شرایطی ایمن نیست. کدئین، که پتانسیل بالایی برای سوء‌مصرف و اعتیاد دارد، معمولاً برای تسکین درد خفیف یا کاهش سرفه تجویز می‌شود. سایر مواد مانند پرومتازین یا الکل به طور گسترده در دسترس هستند. مصرف لین به دلیل عوارض اجتماعی، پزشکی و قانونی خطرات زیادی دارد و توصیه می‌شود از مصرف آن خودداری کنید.
کدئین: ماده فعال در بسیاری از شربت‌های سرفه که به عنوان یک اپیوئید طبقه‌بندی می‌شود.
پرومتازین: یک آنتی‌هیستامین که برای درمان آلرژی، حالت تهوع و بی‌خوابی استفاده می‌شود.
دکسترومتورفان: موجود در بسیاری از داروهای سرفه بدون نسخه که می‌تواند اثرات تجزیه‌کننده و مسموم‌کننده داشته باشد.
نوشیدنی گازدار: معمولاً از نوشابه اسپرایت استفاده می‌شود.
آبنبات: برای افزودن رنگ و شیرینی.
الکل: گاهی اوقات برای افزایش قدرت نوشیدنی اضافه می‌شود.
لین به عنوان یک داروی سرگرم‌کننده یا مناسب برای نوجوانان شناخته می‌شود، اما این تصور اشتباه است. مصرف لین می‌تواند خطرات جدی برای سلامتی و حتی مصرف بیش از حد کشنده داشته باشد. برخی از عوارض جانبی جدی لین شامل موارد زیر است:
اعتیاد جسمی و روانی: مصرف مداوم لین می‌تواند به اعتیاد جسمی و روانی منجر شود.
کند شدن ضربان قلب و تنفس: کدئین، که جزء اصلی لین است، یک ماده افیونی است که می‌تواند اثرات خطرناکی مشابه فنتانیل، اکسیکانتین و هروئین داشته باشد. یکی از خطرناک‌ترین اثرات لین، کاهش ضربان قلب و تنفس است که می‌تواند منجر به مرگ شود. وجود الکل یا سایر داروها در لین، خطر افسردگی تنفسی و مصرف بیش از حد را افزایش می‌دهد.
آسیب به کبد: لین می‌تواند به کبد آسیب‌های جدی وارد کند، به خصوص اگر حاوی پرومتازین باشد.
مشکلات قلبی و عروقی: مصرف طولانی‌مدت کدئین می‌تواند به مشکلات قلبی و عروقی منجر شود.
تشنج: مصرف لین با افزایش خطر تشنج همراه است، به‌ویژه در افرادی که ممکن است در حال حاضر در معرض خطر باشند. کارشناسان بر این باورند که این مسئله به دلیل اثرات شبه‌افیونی لین بر قلب و ریه‌ها است که می‌تواند مغز را از اکسیژن محروم کرده و منجر به تشنج شود.
مشکلات عاطفی و روانی: مصرف طولانی‌مدت لین می‌تواند به افسردگی، اضطراب و اختلالات خلقی منجر شود.
پوسیدگی دندان: ترکیب شربت سرفه، نوشابه، آبنبات و الکل می‌تواند به پوسیدگی دندان منجر شود.
ایجاد توهم: مصرف لین می‌تواند به توهمات منجر شود.
اختلال بینایی: کدئین می‌تواند به اختلالات بینایی منجر شود.
تأثیرات اجتماعی و حرفه‌ای: اعتیاد به لین می‌تواند به تخریب روابط اجتماعی و مشکلات قانونی و حرفه‌ای منجر شود.
لین به دلیل مواد افیونی و آرام‌بخش موجود در آن، بسیار اعتیادآور است. اعتیاد به لین مشابه سایر اختلالات مصرف مواد است، اما بیشتر به هروئین، اکسی‌کدون، فنتانیل و سایر مواد افیونی شباهت دارد.
اثرات لین معمولاً در عرض 30 تا 45 دقیقه ظاهر می‌شود و اوج آن 1 تا 2 ساعت پس از مصرف است و حدود 4 تا 6 ساعت طول می‌کشد. با استفاده مداوم، پتانسیل وابستگی و سپس اعتیاد افزایش می‌یابد و راه بهبودی سخت‌تر می‌شود.
درمان اعتیاد به لین مشابه درمان اعتیاد به مواد افیونی است و ممکن است نیاز به مراقبت بستری یا سرپایی داشته باشد. سم‌زدایی و درمان فردی یا خانواده‌درمانی می‌تواند بخش‌های مهمی از فرآیند بهبودی باشند.
برای فردی که به لین یا هر مخدر دیگری معتاد است، ترک ناگهانی آن بسیار دشوار است. به دلیل خاصیت اعتیادآور، قطع خودسرانه مصرف مواد افیونی بسیار مشکل است. اولین قدم برای درمان اعتیاد به لین، ورود به مرحله سم‌زدایی است.
علائم ترک لین شامل تحریک‌پذیری، کاهش اشتها، آبریزش بینی، چشمان اشک‌آلود، بدن درد، خمیازه کشیدن، مشکلات خواب و اسهال است. ممکن است برای کاهش علائم دردناک ترک مانند تهوع، استفراغ و اسهال، داروهای درمان تریاک تجویز شود.
ترک لین لزوماً تهدیدکننده زندگی نیست، اما فرآیند سم‌زدایی می‌تواند چالش‌های ناراحت‌کننده‌ای ایجاد کند که بسیاری از افراد مبتلا به اعتیاد را به ادامه مصرف وادار می‌کند. این چالش‌ها بدون حضور و کمک یک متخصص پزشکی سخت‌تر می‌شوند. بنابراین، سم‌زدایی تحت نظارت پزشک در یک کلینیک ایمن ضروری است.
