دی متوکسی فنتیلامین به عنوان یک داروی تهییج کننده و جزو داروهای صناعی توهم زاست. ساختمان ترکیبی آن شبیه بسیاری از داروهای زیر مجموعه داروهای تحت کنترل است. ساختن مقادیر زیاد این داروها و استفاده های مخاطره آمیز دوزاژ آن ها در زمانی که ترکیبات آن ناخالص است، خطر آفرین می باشد. در اواخر سال 2000 میلادی افزایش ناگهانی داروی فوق، در کلوپ ها و پارتی های دوره ای به وضوح دیده شده است.
هیچ مجوز پزشکی و طبی جهت استفاده دی متوکسی فنتیلامین وجود ندارد. در امریکا افراد افسرده جهت ایجاد لذت از این دارو استفاده می کنند. اگر چه احتمال تولید و شروع استفاده از این دارو، در استرالیا بوده است، اما به سرعت استفاده از این دارو در تگزاس و کالیفرنیا در اوایل 1970 میلادی نیز شیوع پیدا کرد و بازارهای آن جا را تصرف نمود. شیوع اولیه این دارو و عدم توانایی در کنترل آن به دلیل علاقه نسل جوان بوده که برای خواب و هیجان مورد استفاده قرار می گرفته است.
استفاده از دی متوکسی فنتیلامین باعث سرخوشی و افزایش قوه ادراک (افزایش قدرت دریافت کننده های بینایی، شنوایی و چشایی) می شود. اثرات قابل توجه در نتیجه مصرف تقریباً چهار میلی گرم به صورت خوراکی به وجود می آید و اثر سمی آن با مصرف هشت میلی گرم ماده ایجاد می گردد. زمان تغییرات این ماده درعرض بیست تا سی دقیقه پس از مصرف شروع شده و پیک اثر بین یک و نیم تا دو ساعت پس از خوردن ظاهر می شود. اثر دارو شش تا هشت ساعت پس از مصرف طول می کشد.
مصرف مقادیر پایین (برومو دی متوکسی فنتیلامین) به طور مستقل از توهم زایی و اختلالات روانی عمل می کند، بلکه به جای ایجاد چنین حالاتی علائمی از قبیل هیجان زدگی، سستی و رخوت ایجاد می نماید. مقادیر زیادتر مصرف (بین بیست تا چهل میلی گرم) مانند نمونه ال اس دی می تواند حالات توهم زایی ایجاد نماید. مصرف مقدار بالای پنجاه میلی گرم مصرف اثری بی نهایت توهم زا و سرخوشی بی اساس و بی پایه به وجود می آورد. این داروه مانند دسته آمفتامین ها توانایی اتصال به گیرنده سروتونین را دارد.
این ماده عموماً از راه خوراکی استفاده می شود و همچنین می تواند از راه استنشاقی مورد استفاده قرار بگیرد. هیچ نوع استفاده درمانی برای آن اعلام نشده است. در حال حاضر این ماده همانند داروهای توهم زای دیگر مثل ام. دی. ام. آ و ال. اس. دی در حال تهیه و تزریق به بازار هستند.
فراوانی این دارو به گستردگی ال اس دی نیست اما توسط بعضی از افراد همانند آن هایی که اکستازی در مدرسه ها و کالج های دانش آموزی استفاده می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو همانند داروهای کلوپ مثل گاماهیدروکسی بوتیرات، کتامین و اکستازی در کلوپ های شبانه رواج دارد.
این دارو در بازار به اسامی، برومو و ونکسوز رواج دارد و انواع اشکال دوزاژ و نام و بسته بندی های آن احتیاج به آنالیز شیمیایی برای شناختن دارد.
