آثار مصرف آمفتامین ها معمولاً یک تا دو روز طول میکشد، این آثار عبارتند از
افزایش ضربان قلب، فعالیت های حرکتی تکراری (مثلاً کوبیدن انگشت روی میز به صورت غیر ارادی).
اثرات عادی مصرف کنندگان تا دوازده ساعت باقی می ماند و در مصرف بیش از حد آن، فرد مصرف کننده غذا می خورد و در مرحله قطع مصرف، خسته و افسرده است.
مکانیسم محل اولیه آمفتامین ها تأثیر بر نظم سروتونین است. این ماده غالباً توسط جوانان و نوجوانان مورد سوء مصرف قرار میگیرد، بنابراین اولاً به زودی باعث عوارض ناشی از اعتیاد نمی شود و ثانیاً برای ترک آن باید به مسایل و مشکلات این قشر توجه ویژه نمود.
افرادی که بیماری عاطفی دارند با مصرف آمفتامین ها همخوانی دارند. فردی که به کوکائین وابسته است، افسرده است و مصرف این دارو احتمال دارد وی را بیشتر افسرده کند.
اثرات ذهنی (آمفتامین ها مرحله فلات): افزایش توانایی تعامل و تماس با دیگران، تغییر ادراک زمانی، کاهش دفاعی بدن، تغییر در ادراک بینایی، افزایش آگاهی از هیجانها، کاهش پرخاشگری، تغییرات گفتاری، کاهش وسواسی بودن، کاهش بی قراری، کاهش تکانشی بودن.
بنا بر پژوهش ها دارای آثار توهم زا میباشد و فرد تجربه بازگشت به گذشته را به همراه همدلی و پیوند جویی به همراه همدردی را پیدا میکند.
مستی و کیفوری آن تا دو ساعت است، همراه با تغییر هوشیاری با تظاهرات احساسی که فرد احساس آشتی جویی با اطراف پیدا میکند. استفاده از آمفتامین همچنین می تواند قضاوت را مختل کند و منجر به تصادفات و جراحات (مانند تصادفات وسایل نقلیه موتوری) شود.
علائم ترک آمفتامینها: خستگی و افسردگی، اضطراب و بیقراری، دیدن خواب های ناخوشایند، اختلال خواب، افزایش اشتها، تهییج یا کندی روانی حرکتی.
حتی اگر اثرات آمفتامین ها از بین رفته باشد، ممکن است هنوز آمفتامین ها در بدن شما وجود داشته باشد. به عنوان یک راهنمای تقریبی، مت آمفتامین ها را می توان در خون حدود چهار تا هشت ساعت پس از استفاده و در ادرار حدود دو تا پنج روز پس از استفاده تشخیص داد.