اعتیاد یک بیماری مغزی مزمن و عودکننده است که با وابستگی جسمی و روانی به مواد مخدر، الکل یا یک رفتار تعریف می شود. فردی که معتاد است علیرغم این که خود یا دیگران را در معرض خطر قرار می دهد، اغلب عادت های سمی خود را دنبال می کند.
اعتیاد به شدت بر نحوه تفکر، احساس و عمل شخص تأثیر می گذارد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات اعتیاد می‌دانند که مشکلی دارند اما در ترک خود به خود مشکل دارند.
در حالی که امتحان کردن یک ماده مخدر یا فعالیت اعتیادآور برای اولین بار می تواند وسوسه انگیز باشد، اما رفتن به سمت ترک بسیار آسان است، به خصوص در مورد سوء مصرف مواد مخدر و الکل. زمانی که افراد در طول زمان به طور مکرر از مواد استفاده می کنند، تحمل می کنند. این بدان معناست که مقادیر بیشتری از مواد مخدر یا الکل برای دستیابی به اثرات مطلوب مورد نیاز است و ماهیت اعتیاد را تشدید می کند.
سوء مصرف طولانی مدت مواد مخدر می تواند منجر به چرخه خطرناک اعتیاد شود. چرخه ای که در آن افراد باید به مصرف مواد مخدر یا الکل ادامه دهند تا از علائم ناراحت کننده ترک اعتیاد اجتناب کنند. زمانی که مردم متوجه می شوند که مشکلی دارند، ممکن است مواد مخدر یا الکل قبلاً کنترلشان را در دست گرفته باشد و باعث می شود که مصرف کنندگان مواد مخدر را بر هر چیز دیگری که زمانی در زندگی آن ها مهم بوده، اولویت دهند.
هیچ کس هرگز قصد ندارد معتاد شود. دلایل بی شماری وجود دارد که چرا فردی یک ماده مخدر را امتحان می کند. برخی تحت تأثیر کنجکاوی و فشار همسالان هستند، در حالی که برخی دیگر به دنبال راهی برای کاهش استرس هستند. کودکانی که در محیط‌هایی بزرگ می‌شوند که مواد مخدر و الکل وجود دارد، در خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال مصرف مواد مخدر قرار دارند. عوامل دیگری که ممکن است فرد را به سمت رفتار مضر مصرف مواد مخدر سوق دهد عبارتند از ژنتیک و اختلالات روانی.
تحقیقات تخمین می‌زند که ژنتیک عامل چهل تا شصت درصد احتمال ابتلای افراد به سوء مصرف مواد مخدر است.
اختلالات سلامت روان و اعتیاد به مواد مخدر
احتمال ابتلا به سوء مصرف مواد مخدر در افراد مبتلا به اختلالات سلامت روان بیشتر از جمعیت عمومی است.
سوء مصرف بیش از حد مواد مخدر بر بسیاری از قسمت‌های بدن تأثیر می‌گذارد، اما عضوی که بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد مغز است. وقتی فردی ماده ای مانند مواد مخدر یا الکل مصرف می کند، مغز مقادیر زیادی دوپامین تولید می کند. این سیستم پاداش مغز را تحریک می کند.
پس از مصرف مکرر دارو، مغز قادر به تولید مقادیر طبیعی دوپامین به تنهایی نیست. این بدان معناست که افراد معتاد ممکن است برای لذت بردن از فعالیت‌های لذت‌بخش، مانند گذراندن وقت با دوستان یا خانواده، زمانی که تحت تأثیر مواد مخدر یا الکل نیستند، تلاش کنند.
شناسایی اعتیاد به مواد مخدر می تواند یک فرآیند پیچیده باشد. در حالی که برخی از علائم اعتیاد به مواد مخدر آشکار است، برخی دیگر دشوارتر است. بسیاری از افرادی که متوجه می‌شوند مشکلی دارند سعی می‌کنند آن را از خانواده و دوستان پنهان کنند و تشخیص این که آیا کسی مشکل دارد یا نه.
تلویزیون، رسانه و فیلم اغلب افراد مبتلا به اعتیاد را به عنوان مجرم یا افرادی با نقص اخلاقی به تصویر می کشند. حقیقت این است که هیچ چهره واحدی از اعتیاد وجود ندارد. هر کسی بدون توجه به سن، فرهنگ یا وضعیت مالی خود می تواند الگوهای سوء استفاده یا رفتارهای مخاطره آمیز مصرف مواد مخدر را ایجاد کند.
اصطلاحات «اعتیاد» و «وابستگی» اغلب اشتباه گرفته می شوند یا به جای یکدیگر استفاده می شوند. در حالی که برخی از همپوشانی ها وجود دارد، مهم است که تفاوت های عمده بین این دو را درک کنید.
زمانی که مصرف کنندگان نسبت به یک ماده مخدر تحمل فیزیکی داشته باشند، وابستگی وجود دارد. اگر مصرف دارو را به طور کامل متوقف کنند ممکن است علائم ترک اعتیاد را تجربه کنند. معمولاً یک وابستگی با کاهش تدریجی استفاده از یک ماده مخدر خاص برطرف می شود.
از سوی دیگر، اعتیاد زمانی اتفاق می‌افتد که مصرف زیاد مواد مخدر یا الکل باعث تغییر ساختار شیمیایی مغز فرد شده باشد. اعتیادها علیرغم آسیبی که به خود یا دیگران وارد می شود، خود را به عنوان ولع غیرقابل کنترل برای مصرف مواد مخدر نشان می دهند. تنها راه غلبه بر اعتیاد از طریق درمان اعتیاد است.
