ترازودون یک داروی ضد افسردگی است که به عنوان تعدیل کننده سروتونین طبقه بندی می شود. این بدان معنی است که سطح یک انتقال دهنده عصبی خاص، سروتونین را در مغز تنظیم می کند. این دارو به عنوان یک داروی ژنریک و یک نام تجاری موجود است و همراه با درمان علائم افسردگی، ممکن است برای درمان اضطراب، اسکیزوفرنی یا حرکات غیرقابل کنترلی که با سایر داروها رخ می دهد نیز تجویز شود.
در برخی موارد، ترازودون ممکن است برای درمان اختلالات خواب مانند بی خوابی نیز تجویز شود، زیرا به خواب افراد کمک می کند، اما به نظر نمی رسد که عملکرد مغز یا تفکر آن‌ها را مختل کند.
هنگامی که افراد ترازودون مصرف می کنند، افسردگی آن‌ها ممکن است قبل از بهبود آن بدتر شود و مهم است که افرادی که از این دارو استفاده می کنند مراقب هر گونه تغییر در خلق و خوی خود با شروع مصرف آن باشند.
احتمال سوء استفاده از ترازودون، بسیار شبیه زاناکس وجود دارد. این امکان وجود دارد که افراد در صورت مصرف دوزهای زیاد از آن احساس خستگی کنند و همچنین می تواند توهم ایجاد کند. با این حال، خطر مصرف بیش از حد و عوارض جانبی بسیار جدی وجود دارد، بنابراین استفاده از ترازودون به صورت تفریحی بسیار خطرناک است.
در بیشتر موارد، برخی از مهم‌ترین خطرات مخلوط کردن داروها یا مواد مخدر با یکدیگر از این واقعیت ناشی می‌شود که هر دو ممکن است بر یک ناحیه از مغز یا بدن تأثیر بگذارند و در نتیجه می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. به عنوان مثال، اگر زاناکس را با مسکن های مخدر مصرف کنید، هر دوی آن‌ها فعالیت سیستم عصبی مرکزی را کاهش می دهند. این می تواند منجر به کند شدن تنفس، مصرف بیش از حد یا مرگ شود.
زاناکس و ترازودون روی مسیرهای مشابهی در بدن تأثیر نمی گذارند. زاناکس بر سیستم عصبی مرکزی و ترازودون بر مواد شیمیایی در مغز تأثیر می‌گذارد، بنابراین خطر تداخلات خطرناک با زاناکس و ترازودون را کاهش می‌دهد.
شما از نظر تئوری می توانید زاناکس و ترازودون را با هم مصرف کنید، اما ممکن است عوارض جانبی شدید یکی یا هر دو را تجربه کنید. به عنوان مثال، اگر زاناکس و ترازودون را با هم مصرف کنید، ممکن است دچار گیجی، سرگیجه و مشکلات هماهنگی و تمرکز شوید.
از آن جایی که زاناکس و ترازودون پتانسیل سوء استفاده، اعتیاد و وابستگی را دارند، اگر هر دو را با هم مصرف کنید، خطر وقوع این سناریوها ممکن است بیشتر باشد.
هر دو زاناکس و ترازودون می توانند منجر به ایجاد وابستگی فیزیکی شوند. این بدان معناست که بدن شما پس از مصرف آن ها برای مدت کوتاهی در برخی موارد به آن‌ها وابسته است. هنگامی که شما به یک دارو وابسته هستید و مصرف آن را به طور ناگهانی قطع می کنید، علائم ترک را دارید که بسته به میزان مصرف شما می تواند شدید باشد.
