آثار مصرف داروهای خواب آور معمولاً چند ساعت تا یک روز باقی می‌ماند.
افسردگی، سردرد، ناراحتی گوارشی، آسیب کبدی، اختلال حافظه
مسمومیت با (اکستازی): دو تا چهار دقیقه پس از مصرف خوراکی، یورش شبه آمفتامین ناگهانی و افزایش ادراک حسی تجربه می شود، این احساس همچنین با حالت تهوع خفیف و بعضی اوقات به اندازه کافی شدید که منجر به استفراغ می شود، همراه می‌گردد. این مرحله بلافاصله با مرحله فلات دنبال می‌شود.
اعتقاد بر این است که آرام بخش ها و خواب آورها با اتصال به گیرنده های گابا و باز کردن کانال های کلرید در غشای عصبی، اثرات گابا را افزایش می دهند. هنگامی که یون های کلرید به درون نورون جریان می یابند، قطبیت الکتریکی درون نورون را تغییر می دهند و تحریک پذیری آن را برای تکانه های عصبی کاهش می دهند.
برخی از آرام بخش ها و خواب آورها باربیتورات ها هستند، دسته دیگری از داروها که با افزایش فعالیت گابا نیز کار می کنند. باربیتورات‌ها بیشتر در محیط‌های بالینی برای آرام‌بخشی استفاده می‌شوند و به دلیل پتانسیل بالایی که برای اعتیاد، مصرف بیش از حد و استفاده به عنوان داروهای غیرقانونی خیابانی دارند، دیگر معمولاً تجویز نمی‌شوند.
انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی هستند که سلول های عصبی (نورون ها) برای انتقال سیگنال های عصبی آزاد می کنند. انتقال‌دهنده‌های عصبی به انواع خاصی از گیرنده‌ها متصل می‌شوند که مولکول‌های پروتئینی روی غشاهای عصبی هستند که وقتی توسط انتقال‌دهنده عصبی تحریک می‌شوند، عمل را در داخل سلول آغاز می‌کنند.
برخی از داروهایی که به عنوان آرام بخش و خواب آور استفاده می شوند به روش های دیگری نیز عمل می کنند که عبارتند از:
آگونیست های گیرنده ملاتونین به گیرنده های ملاتونین متصل می شوند و فعالیت آن ها را افزایش می دهند. ملاتونین بسیاری از عملکردهای ضروری از جمله تنظیم چرخه خواب و بیداری را انجام می دهد و افزایش فعالیت ملاتونین در شب خواب شبانه را بهبود می بخشد.
آنتاگونیست های اورکسین با مسدود کردن فعالیت اورکسین خواب را تقویت می کنند. اورکسین، همچنین به عنوان هیپوکرتین شناخته می شود، یک انتقال دهنده عصبی است که عملکردهای زیادی از جمله تنظیم حالت خواب و بیداری دارد. اورکسین در ناحیه هیپوتالاموس مغز به دو شکل ترشح می شود که به گیرنده ها متصل می شود و باعث برانگیختگی و بیداری می شود.
آنتی هیستامین ها با اتصال به گیرنده های هیستامین در سیستم عصبی مرکزی و مسدود کردن فعالیت هیستامین که در بیداری نقش دارد، خواب را تقویت می کنند. آنتی هیستامین ها همچنین با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای درمان بی خوابی های گاه به گاه ناشی از درد خفیف تا متوسط ترکیب می شوند.
