کتامین در کارآزماییهای بالینی به عنوان درمانی برای بیماریهای روانی مانند افسردگی مقاوم به درمان، امیدبخش نشان داده است. با این حال، یافتهها نیاز به نظارت دقیق بر مصرف تفریحی آن را برجسته میکنند. چنین نظارتی برای بهرهبرداری کامل از پتانسیل درمانی کتامین و کاهش خطرات ناشی از استفاده غیرقانونی تفریحی، ضروری است.
یافتههای کلیدی از تحلیل اخیر دادههای نظرسنجی ملی آمریکا درباره مصرف مواد مخدر و سلامت در مورد الگوهای استفاده از کتامین، نشان داد:
محققان پیشنهاد میکنند که تلاشها و آموزشهای پیشگیری به مکانهایی مانند دانشگاهها گسترش یابد، جایی که جوانان بیشتر در معرض خطر هستند. همچنین، باید آموزشهایی درباره مضرات استفاده از چندین دارو به ویژه در ترکیب با مواد افیونی ارائه شود.
با گسترش دسترسی به کتامین پزشکی، نیاز به نظارت مداوم بر الگوهای مصرف تفریحی کتامین و تحقیقات بیشتر برای درک عوامل موثر در استفاده از کتامین نیز مورد تاکید قرار گرفته است.
کتامین به عنوان یک بیحسکننده توسط پزشکان و دامپزشکان مورد استفاده قرار میگیرد. این دارو گاهی به صورت غیرقانونی برای تجربه حالتهای سرخوشی توسط افراد مصرف میشود.
کتامین یک داروی تجزیهکننده است که افراد را از بدن یا محیط فیزیکی خود جدا میکند. تجزیهکنندهها شبیه به روانگردانها هستند و میتوانند توهمات و تغییرات دیگری در افکار، احساسات و آگاهی ایجاد کنند. مصرف تفریحی کتامین میتواند به عوارض جدی و تهدیدکننده حیات منجر شود.
در برخی موارد از کتامین برای درمان افسردگی و سایر موارد استفاده میشود، اما باید حتماً توسط پزشک متخصص تجویز شود و دوز مصرف دقیقاً مشخص گردد.
کتامین به شکل پودر یا محلول به صورت داخل بینی، خوراکی، استنشاقی و به ندرت داخل وریدی استفاده میشود. وابستگی و اعتیاد به کتامین معمولاً پس از 5-6 بار مصرف شکل میگیرد و بیشتر جنبه روانی دارد تا فیزیکی.
عوارض کوتاهمدت کتامین شامل توهم، گیجی و سردرگمی، افزایش ضربان قلب و فشار خون، احساس غیرواقعی بودن محیط اطراف، اختلالات دیداری و شنیداری، و مشکلات حافظه است. در بلندمدت، مصرف کتامین میتواند منجر به بیماریهای کلیه و مثانه، تخریب دندانها و آسیب به مخاط بینی شود.