استرس یک واکنش طبیعی بدن به موقعیت‌های خطرناک و یا چالش‌برانگیز است. وقتی افراد یک تهدید یا چالش بزرگ را احساس می‌کنند، بدن تولید هورمون‌هایی مانند آدرنالین و کورتیزول را آغاز می‌کند. این هورمون‌ها باعث افزایش ضربان قلب و جریان خون به عضلات و اندام‌های حیاتی می‌شوند تا بدن را برای مقابله یا فرار آماده کنند.
دلایل مختلفی از جمله فشارهای فیزیکی، احساسی و روانی می‌توانند ایجاد کننده‌ی استرس باشند. اگر استرس به طور مداوم و طولانی‌مدت ادامه پیدا کند، می‌تواند باعث ایجاد اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی فرد بشود.
با اینکه تحقیقات زیادی نشان داده‌اند که ناملایمات دوران کودکی می‌تواند تأثیرات طولانی‌مدتی بر زیست و سلامت افراد داشته باشد، اما تعداد کمی از مطالعات به بررسی تأثیر عوامل استرسزا بر عملکردهای بیولوژیکی افراد پرداخته‌اند.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا اکنون اعلام کرده‌اند که بررسی داده‌های سلامت بیش از ۲۱۰۰ نفر نشان می‌دهد که عوامل استرسزا در دوران کودکی نه تنها می‌توانند تأثیرات مشخصی بر سلامتی داشته باشند، بلکه این تأثیرات به طور سیستماتیک بین مردان و زنان متفاوت است.
دکتر جورج اسلاویچ، مدیر آزمایشگاه ارزیابی و تحقیقات استرس در دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده اصلی این پژوهش، بیان کرد: «نتایج ما یکی از جامعترین بررسی‌ها درباره تأثیرات بیولوژیکی و بالینی تجربیات ناخوشایند دوران کودکی است.» او افزود: «بسیاری از افرادی که در مراحل اولیه زندگی استرس شدید یا آسیب را تجربه کرده‌اند، در بزرگسالی هرگز مورد غربالگری قرار نمی‌گیرند. این یافته‌ها بر اهمیت حیاتی غربالگری استرس دوران کودکی در محیط‌های بالینی تأکید می‌کند.»
اسلاویچ و همکارانش برای ارزیابی تأثیر ناملایمات دوران کودکی بر سلامتی در مراحل بعدی زندگی، از یک منبع داده بزرگ استفاده کردند که شامل اطلاعاتی درباره ناملایمات در سال‌های ابتدایی زندگی و وضعیت سلامت روانی و جسمی افراد میانسال در ایالات متحده بود. شرکت‌کنندگان در این پژوهش درباره انواع و شدت تجارب ناخوشایند دوران کودکی خود گزارش داده بودند. این تجارب شامل مشکلات مالی، سوء استفاده، بی‌توجهی، تعداد دفعات نقل مکان و زندگی دور از والدین بیولوژیکی بود.
علاوه بر این، شرکت‌کنندگان نمونه‌های بیولوژیکی خود را ارائه دادند تا ۲۵ نشانگر زیستی بیماری بررسی شود و مشخص شود که آیا تاکنون به یکی از بیست بیماری اصلی مبتلا شده‌اند یا خیر.
محققان دریافتند که با افزایش مواجهه با عوامل استرسزا، خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا، افسردگی، التهاب مفاصل، اعتیاد به الکل، مشکلات گوارشی، اختلالات خونی، بیماری انسدادی مزمن ریه، مشکلات گردش خون و بیماری‌های قلبی عروقی نیز افزایش پیدا می‌کند. مردان و زنانی که تجارب استرسزا داشتند، ضعیفترین سلامت متابولیک و بیشترین میزان التهاب را نشان دادند.
علاوه بر این، زنانی که در دوران کودکی تجربیات ناخوشایندی داشتند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های متابولیک بودند. در مردان، تجربه سوء استفاده عاطفی و بی‌توجهی با افزایش خطر ابتلا به اختلالات خونی، مشکلات سلامت روانی و رفتاری، و اختلالات تیروئید در ارتباط بود.
دکتر اسلاویچ اظهار داشت: «استرس در ۹ مورد از ۱۰ علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده نقش دارد. اکنون زمان آن رسیده است که این آمار را جدی گرفته شده و غربالگری استرس در کلینیک‌های کودکان و بزرگسالان آغاز شود.»
