یکی از سوالاتی که می شود قبل از مشاوره از افراد سیگاری پرسید این است که آیا می خواهید سیگار را ترک کنید. این سوال کمی نادرست به نظر می رسد زیرا تمام افراد سیگاری واقعاً دوست دارند سیگار را ترک کنند. برای اثبات این موضوع باید از آن ها پرسید، با شناختی که اکنون از سیگار دارید، اگر می توانستید به عقب برگردید، یعنی زمانی که سیگاری نبودید، آیا باز هم سیگار می کشیدید. در جواب اکثراً خواهند گفت، به هیچ عنوان.
اگر از افراد سیگاری بپرسید، حتی آن ها که فکر نمی کنند سیگار برای سلامتشان مضر است یا آن هایی که ناراحت تأثیر منفی سیگار در جامعه نیستند و همچنین کسانی که توانایی مالی دارند و می توانند از عهده مخارج آن برآیند، یا اگر از آن ها بپرسید فرزندانشان را به این کار تشویق می کنند یا خیر، در جواب خواهند گفت، به هیچ وجه. همه افراد سیگاری احساس می کنند نیرویی شیطانی ذهن آن ها را تسخیر کرده است.
هنگام تصمیم گرفتن برای ترک سیگار، همه با این مشکل رو به رو می شوند، (قصد دارم سیگار را ترک کنم اما امروز نه، از فردا شروع می کنم). در نهایت به جایی می رسیم که فکر می کنیم واقعاً اراده نداریم و یا چیزی در سیگار وجود دارد که برای لذت بردن از زندگی باید آن را مصرف کنیم.
در حقیقت مشکل اصلی این است که چرا افراد برای اولین بار به سیگار رو می آورند و چرا کار به جایی می رسد که بیش از شصت درصد مردم جامعه به سیگار معتاد می شوند. در حقیقت راز عجیبی در سیگار نهفته است. ما فقط به این دلیل اولین سیگار را می کشیم که می بینیم مردم زیادی سیگار می کشند. اما هر کدام از این افراد آرزو می کنند که ای کاش برای اولین بار به سیگار لب نمی زدند اما ما نمی توانیم باور کنیم که آن ها واقعاً از سیگار لذت نمی برند.
در دوران نوجوانی تصور می کنیم، سیگار کشیدن به معنای بزرگ شدن و بالغ شدن است و بسیار سعی می کنیم خود را به آن عادت دهیم. سپس در باقی مانده عمرمان به فرزندانمان می گوییم دنبال سیگار نروند و خودمان هم می کوشیم این عادت را ترک کنیم و به خاطر همین اشتباه باقی مانده عمرمان را با پرداخت تاوانی سنگین سپری می کنیم.
افرادی که هر روز به طور متوسط بیست نخ سیگار می کشند در طول زندگی شان هزینه سنگینی بابت دخانیات می پردازند. با این پول کارهای زیادی می توان انجام داد. آیا بهتر نیست این پول را در چاه فاضلاب بریزیم تا این که برای سیگار به هدر بدهیم.
بوی بد دهان، دندان های جرم گرفته، لباس های سوخته، زیر سیگاری کثیف و استشمام بوی بد توتون مانده، زندگی سیگاری ها غیر از این نیست. نیمی از عمر افراد سیگاری در جاهایی می گذرد که مصرف سیگار در آن مکان ها ممنوع است، مانند اماکن مذهبی، بیمارستان ها، مدرسه، مترو، سالن تأتر و ... . بقیه عمرشان هم در مکان هایی می گذرد که ممنوعیتی برای سیگار کشیدن وجود ندارد اما آرزو می کنند ای کاش این طور نبود. این چه کار مسخره ای است که وقتی سیگار می کشیم آرزو می کنیم ای کاش نمی کشیدیم.
