نوشیدن زیاد الکل یا عدم توانایی در کنترل مصرف الکل، می تواند نشانه یک مشکل بزرگتر باشد. دو مسئله مختلفی که ممکن است در برخی افراد ایجاد شود سوء مصرف الکل یا اعتیاد به الکل است که به آن وابستگی به الکل نیز گفته می شود.
این اصطلاحات گاهی به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما تفاوت های مشخصی وجود دارد. افرادی که از الکل بیش از حد مصرف می کنند و عادت های نوشیدن آن ها اغلب منجر به رفتارهای پرخطر و قضاوت نادرست می شود اما سوء مصرف کنندگان الکل به الکل وابسته نیستند. از طرف دیگر، اعتیاد به الکل به این معنی است که فرد برای گذراندن روز خود به الکل نیاز دارد.
مصرف الکل باعث کاهش اشتها می شود. الکل باعث سوء تغذیه شده و به دلیل مواد سمی که در آن وجود دارد آسیب‌های جدی به کبد وارد می‌کند. مصرف کنندگان الکل نیاز به کمک و حمایت جدی دارند. مصرف الکل مانع جایگزین شدن مواد مغذی سالم در بدن می‌شود لذا کالری های مفید به بدن وارد نمی شود.
الکل باعث تحریک دستگاه گوارش نیز می گردد به صورتی که مانع جذب مواد مغذی ضروری در بدن می شود. مصرف الکل باعث اسهال و استفراغ نیز شده و باعث می‌شود افراد مصرف کننده کم اشتها شده و غذا ها را به صورت کامل مصرف نکنند. سوء مصرف‌کنندگان الکل ممکن است آسیب‌های عمده‌ای را در ناحیه کبد و پانکراس تجربه نمایند که منجر به بروز مشکلاتی در تنظیم قند خون آن ها گردد.
الکل نیاز به تیامین برای متابولیسم را افزایش می‌دهد تیامین که در اصطلاح به آن ویتامین ب یک نیز گفته می شود، برای شکستن کربوهیدرات های بدن به آن نیاز دارد. انرژی آزاد شده از این سوخت و ساز صرف فعالیت های تنفسی و حرکتی می شود. این ویتامین تأثیرات بسیار مهمی در سوختن قندها در بدن و عملکرد اعصاب دارد. کمبود تیامین همچنین می تواند موجب تغییرات خلق، احساس مبهم عدم آسایش، ترس، اضطراب، افکار بیمار گونه و سایر نشانه‌های افسردگی شود.
علائمی که پژوهشگران به آن ها علائم عاطفه ای حافظه‌ی می‌گویند. ناکافی بودن این ویتامین منجر به اختلال در سیستم عصبی و قلبی می‌شود. کمبود تیامین باعث دریافت ناکافی و کاهش جذب در روده، کاهش سوخت و ساز تیامین و کاهش ذخیره سازی در افراد می‌شود که کبد آن ها چرب است. چنانچه بیماران مبتلا بدون درمان رها شوند می تواند منجر به آسیب های جدی مغزی شود. آسیب های عصبی به دلیل کمبود تیامین جدی است اما قابل درمان است بنابراین کمبود تیامین باید مد نظر قرار بگیرد.
استفاده از این ماده باعث کاهش درد، ورم، قرمزی دست و پا، سوز سوز شدن و مور مور شدن دست و پاها می شود. از جمله موادی که حاوی تیامین است می‌توان به حبوبات، برنج پرقوت سفید، سبوس گندم، بادام زمینی، لوبیا، شیر، میوه جات و سبزیجات اشاره کرد. مصرف روزانه آن بعد از غذا مفید است.
