کلردیازپوکساید یا لیبریوم یک داروی طولانی اثر است که در عرض چند ساعت به اوج خود در بدن می رسد، بر خلاف سایر داروهای ضد اضطراب مانند داروهای ضد افسردگی که ممکن است هفته ها طول بکشد تا اثر داشته باشند. به طور کلی، زمانی که مواد مخدر به سرعت اثر می‌کنند و احساسات خوبی ایجاد می‌کنند، پتانسیل سوء مصرف دارند.
افراد ممکن است از کلردیازپوکساید سوء استفاده کنند زیرا می خواهند راهی سریع برای تسکین استرس داشته باشند یا به این دلیل که به یک خروجی برای فرار از زندگی روزمره خود نیاز دارند. در برخی موارد، افراد اثرات آرام بخش کلردیازپوکساید را در حد بالایی می دانند که می خواهند به آن برسند.
دلایل دیگری که افراد ممکن است از کلردیازپوکسید سوء استفاده کنند عبارتند از میل به خوددرمانی در هنگام ترک مواد مخدر، مدیریت احساسات خود در هنگام ترک کوکائین، افزایش میزان بالای مواد افیونی یا تقویت اثرات الکل.
اعتیاد به کلردیازپوکساید با وابستگی فیزیکی متفاوت است. وابستگی جسمانی زمانی اتفاق می‌افتد که مغز و بدن شما به حضور دارو عادت کنند و اگر مصرف آن را به طور ناگهانی قطع کنید، علائم ترک اعتیاد را تجربه می‌کنید. وابستگی می تواند با یا بدون اعتیاد رخ دهد. اعتیاد زمانی اتفاق می افتد که افراد با وجود پیامدهای منفی مانند از دست دادن دوستان یا خانواده یا حتی مشکلات قانونی، کلردیازپوکساید مصرف می کنند.
برخی از علائم اعتیاد به کلردیازپوکساید عبارتند از مصرف روزانه آن، تمرکز بر روی دستیابی به آن و ادامه مصرف آن حتی در صورت بروز عواقب منفی.
همچنین اگر به نظر می رسد کنترل خود را بر مصرف دارو از دست داده اید، یا سعی می کنید آن را ترک کنید و نمی توانید، می تواند نشانه اعتیاد باشد.
کلردیازپوکساید برای درمان اضطراب شدید و سندرم ترک الکل مورد تأیید است. با این حال، از آن جایی که این ماده یک ماده کنترل شده است و خطر سوء مصرف و وابستگی را به همراه دارد.
از زمانی که بنزوهادیازپین ها معرفی شدند، معمولاً به عنوان مواد مخدر تفریحی مورد سوء استفاده قرار می گرفتند. هنگامی که آن‌ها در دوزهای بالا مصرف شوند، می توانند یک تجربه سرخوشی شبیه مسمومیت با الکل ایجاد کنند. علاوه بر این، مردم اغلب بنزوها را با مواد دیگر ترکیب می کنند تا به اوج برسند.
در حالی که کلردیازپوکساید کاربردهای پزشکی معتبری دارد، افرادی که آن را در مدت زمان طولانی یا در دوزهای بالاتر از توصیه های پزشکی مصرف می کنند ممکن است به این دارو وابسته شوند.
هنگامی که این سطح از وابستگی وجود داشته باشد، کسانی که با اعتیاد به بنزو دست و پنجه نرم می کنند ممکن است پس از قطع مصرف، علائم ترک شدیدی از جمله خلق و خوی افسرده، مشکل در خواب، لرزش، گرفتگی شکم و عضلات، استفراغ، تعریق و تشنج را تجربه کنند.
