دانشمندان تخمین می زنند که دوز کشنده تی. اچ. سی، ماده فعال حشیش، چیزی در محدوده پانزده تا هفتاد گرم است که بسیار فراتر از مصرف روزانه حتی مشتاق ترین مصرف کننده حشیش است.
حشیش سالانه حدود صد و هشتاد میلیون نفر را در سراسر جهان جذب می کند، عوارض جانبی از اضطراب و پارانویا تا مشکلات توجه، حافظه و هماهنگی را شامل می شود. اختلال روانی حاد ناشی از کشیدن حشیش توضیح می دهد که چرا رانندگان مصرف کننده حشیش دو برابر بیشتر از رانندگان سالم در معرض خطر تصادف با اتومبیل خود هستند.
مطالعات نشان می دهد که از هر ده مصرف کننده معمولی شاهدانه، یک نفر به این ماده وابسته می شود، یا از هر شش نفر از کسانی که در اواسط نوجوانی خود را شروع می کنند، یک نفر به آن وابسته می شود. تعداد افرادی که به دنبال کمک حرفه ای برای ترک یا کنترل عادت حشیش خود هستند در بیبست سال گذشته در اروپا، ایالات متحده و استرالیا افزایش یافته است. مصرف الکل و تنباکو افراد بیشتری را به سمت درمان سوق می دهد. افرادی که در حال ترک هستند ممکن است اضطراب، بی خوابی، افسردگی و اختلال اشتها را تجربه کنند.
مشکلات سلامت روان یکی از بزرگترین نگرانی هاست. نزدیک به سی سال پیش، مطالعه ای بر روی سربازان وظیفه سوئدی نشان داد کسانی که در سن هجده سالگی بیش از پنجاه بار شاهد مصرف حشیش بودند، سه برابر بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به اسکیزوفرنی در چهل و پنج سالگی بودند. مطالعات دیگر این یافته ها را تأیید می کنند، اما همگی دارای نقاط ضعف هستند. اما بدون شک ثابت نشد که حشیش باعث مشکلات سلامت روان می شود.
مصرف کنندگان روزانه دو درصد شانس ابتلا به اسکیزوفرنی را در زندگی خود دارند که تقریباً دو برابر جمعیت عمومی است، اگر چه خطر سایر مشکلات سلامت روان کمتر جدی بیشتر است. اکنون تلاش‌ها برای شناسایی آسیب‌پذیرترین افراد در حال انجام است. در بررسی منتشر شده شواهد اکنون به اندازه کافی قوی است که پیام های بهداشت عمومی را تضمین می کند که حشیش می تواند اختلالات روان پریشی را افزایش دهد.
گیاهان شاهدانه بیش از صد ترکیب فعال به نام کانابینوئید تولید می کنند. یکی از مهمترین عوامل تأثیرات تغییر دهنده ذهن تتراهیدروکانابینول یا تی. اچ. سی نام دارد. پرورش دهندگان گیاهان را با هم آمیخته می کنند تا سویه هایی با تی. اچ. سی بالا تولید کنند تا به آن ها قدرت بیشتری بدهند. این دارو در هنگام استنشاق فوری ترین اثرات خود را دارد. در عرض چند ثانیه، تی. اچ. سی موجود در دود وارد جریان خون و سپس به مغز می شود. دوز دو-سه میلی گرم تی. اچ. سی برای تولید بالا کافی است.
در داخل مغز، تی. اچ. سی به گیرنده های کانابینوئیدی متصل می شود. این ها در تعداد زیادی در هیپوکامپ یافت می شوند، جایی که تی. اچ. سی بر حافظه تأثیر می گذارد. مخچه، جایی که بر هماهنگی تأثیر می گذارد و در عقده های قاعده ای، جایی که تی. اچ. سی نیز می تواند بر حرکت تأثیر بگذارد.
