با توجه به اینکه الکل ماده ای است مسکن نه محرک، می تواند تأثیرات دوگانه ای در انسان ایجاد کند. این تأثیرات عبارتند از: تأثیرات آنی و فوری و تأثیرات دراز مدت که به شرح زیر می باشند
تأثیرات آنی و فوری در نتیجه ی مصرف کوتاه مدت و مقدار کم الکل ظاهر می شود که شامل تغییراتی چون:
یکی از علت های مهم که موجب گرایش افراد به مصرف الکل می شود، دستیابی به خلق مثبت و فراموشی و تغییر در آگاهی است که می تواند خودتردیدی، خود انتقادی، ناراحتی و غم و غصه را کاهش دهد؛ هرچند که به مرور زمان استفاده ی مکرر از الکل به افسردگی، بی قراری و آسیب های جدی فیزیولوژیکی و روانی منجر خواهد شد.
مصرف زیاد و دراز مدت الکل عوارض بسیار وخیم جسمانی و روانی را به همراه دارد و تا اندازه ای به پدیده ی تحمل مربوط می شود. بنابراین، شخص برای رسیدن به تأثیر مطلوب الکل مقدار مصرف را افزایش می دهد و با مصرف مقدار ثابت الکل اثرات مطلوب و خوشایند گذشته در شخص پدیدار نمی شود و در واقع، شخص نسبت به آن مقدار مقاوم می شود.
الکل به عنوان یک داروی مسکن تقریباً بر تمام قسمت های مختلف بدن تأثیر می گذارد و به طور کلی مصرف کوتاه مدت، تخریب موقت و مصرف بلند مدت، تخریب همیشگی یا دائمی ایجاد می کند. تأثیرات مزمن و منفی دراز مدت مصرف الکل عبارتند از:
ضایعات جسمانی ناشی از مصرف مزمن الکل، عبارتند از:
هرچند که در ابتدا، مصرف الکل منجر به تسهیل درخواب رفتن و افزایش میل جنسی می شود، اما در دراز مدت درست برعکس عمل می کند و منجر به بروز اختلالاتی چون:
مصرف دراز مدت الکل، منجر به پدیدار شدن اختلالاتی چون:
