توانبخشی برای اعتیاد به کلونوپین یا کلونازپام می تواند در محیط بستری یا سرپایی رخ دهد. انتخاب این که کدام یک برای شما مناسب است به موقعیت منحصر به فرد شما بستگی دارد. هر دو روش درمانی برای افراد مختلف کار می کنند، بنابراین درک آن چه که آن‌ها ارائه می دهند برای موفقیت درمان مفید است.
افرادی که از اعتیاد به مواد مخدر رنج می برند، اگر از محیط های منفی خانه یا محافل اجتماعی دور شوند، اغلب برایشان مفید است. توانبخشی بستری می تواند بهشتی را فراهم کند که از تأثیرات بالقوه مضر دور باشد. همچنین در صورت نیاز به سم‌زدایی، ممکن است ایمن‌ترین راه برای درمان اعتیاد به کلونوپین باشد.
در طول توانبخشی بستری، بیماران می توانند در کلینیک ترک اعتیاد زندگی کنند و روزانه با پزشکان، پرستاران یا درمانگران تعامل داشته باشند. بیماران همچنین ممکن است برای رسیدگی به هر مشکلی، از جمله علائم ترک روانی و هوس هایی که ممکن است پس از سم زدایی ادامه یابد، مراقبت های بیست و چهار ساعته دریافت کنند.
بیشتر کلینیک ها مکان هایی برای تفریح و ورزش و یا فعالیت های دیگر را ارائه می دهند.
توانبخشی بستری یکی از فشرده‌ترین بخش‌های فرآیند توانبخشی است. اگر چه لازم نیست، برخی از مراجعان ترجیح می دهند مستقیماً به بازتوانی سرپایی بپردازند، توصیه می شود و اغلب منجر به بهبودی قوی تر می شود.
توانبخشی سرپایی برای اعتیاد به کلونوپین بسیاری از جنبه‌های بازتوانی بستری را ارائه می‌دهد، اما تفاوت اصلی این است که بیمار تمام وقت در یکی از مراکز درمانی زندگی نمی‌کند. بیماران می توانند در خانه زندگی کنند و به مسئولیت های روزانه خود ادامه دهند، یا می توانند با خانواده یا دوستان زندگی کنند. زندگی آن‌ها در بیشتر موارد، قبل از شروع سم زدایی به همان شکلی است که داشتند. بیماران می توانند به مدرسه یا محل کار، مراقبت از اعضای خانواده و انجام کارهای خانه ادامه دهند.
توانبخشی سرپایی می تواند شامل برنامه های درمانی روزانه یا هفتگی، از جمله ملاقات با مشاوران برای جلسات فردی یا شرکت در گروه درمانی باشد. برنامه زمانی خاص به نیازهای فردی هر بیمار بستگی دارد.
برنامه‌های مراقبت‌ها به مراجعان کمک می‌کنند تا به جوامع خود بازگردند و زندگی بدون مواد مخدر را آغاز کنند. هدف حفظ مشارکت در بهبودی هنگام انتقال از توانبخشی و در عین حال خودداری از مصرف مواد مخدر است. متخصصان درمان به مراجعان در طول اقامت در دوران بستری کمک می کنند تا ابزارها و مهارت های مورد نیاز برای موفقیت پس از ترک را شناسایی کنند.
