اگرچه الکل مانند برخی مواد مخدر دیگر باعث توهم نمی‌شود، اما همچنان ماده‌ای است که ذهن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. الکل نحوه درک احساسات را در مغز تغییر می‌دهد و به طور قطع بر عملکرد حرکتی فردی که مشروبات الکلی می‌نوشد تأثیر می‌گذارد. مستی می‌تواند رفلکس‌ها، حافظه و سایر عملکردهای شناختی را مختل کند.
الکل باعث ایجاد احساس سرخوشی و بی‌حس کردن احساسات منفی می‌شود و مغز را به تمرکز بر رفتارهای لذت‌بخش تحریک می‌کند. با وجود پیامدهای پزشکی بالقوه، الکل همچنان به طور گسترده‌ای استفاده و سوء‌استفاده می‌شود و به شدت اعتیادآور است، زیرا نحوه عملکرد مغز را تغییر می‌دهد.
اختلال مصرف الکل به ناتوانی در توقف یا کنترل مصرف الکل گفته می‌شود و می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. حتی اگر فرد هر روز الکل مصرف نکند، ممکن است به این اختلال مبتلا باشد. نوشیدن زیاد در یک جلسه می‌تواند خطرناکتر از مصرف چند نوشیدنی در روز باشد.
فردی که الکل مصرف می‌کند ممکن است با مشکلاتی مانند اختلال در تکلم، بینایی و شنوایی، خواب‌آلودگی، تهوع و استفراغ مواجه شود. همچنین، امکان رخ دادن مسمومیت الکلی وجود دارد که در صورت عدم درمان می‌تواند کشنده باشد. مصرف طولانی‌مدت الکل می‌تواند به بیماری‌های قلبی، کبدی و صدمات غیرعمدی منجر شود.
همانطور که از نامشان پیداست، این گروه از مواد به دلیل عملکرد خاصی که در مغز دارند، شناخته می‌شوند؛ عملکردی که باعث ایجاد توهم می‌شود. نوع و شدت این توهمات به ذهنیت فرد و مقدار داروی مصرفی بستگی دارد.
مواد توهم‌زا یا روانگردان، ادراک واقعیت را تغییر می‌دهند و می‌توانند تجربیات حسی غیرواقعی ایجاد کنند. این مواد ممکن است مصنوعی یا گیاهی باشند و اغلب غیرقانونی هستند. اثرات آن‌ها متغیر است و می‌تواند از تغییرات جزئی تا وحشت شدید متفاوت باشد، و پیشبینی این اثرات دشوار است.
بیشتر آسیب‌های جسمی پس از مصرف مواد توهم‌زا به دلیل رفتارهای خطرناک پس از مصرف رخ می‌دهند، نه به خاطر خود مواد. این رفتارها ممکن است شامل خودکشی، تصادف، رفتارهای پرخطر و سوء‌مصرف چند ماده باشد.
بسیاری از مراجعات به اورژانس پس از مصرف مواد توهم‌زا به دلیل اثرات روانی ناخوشایند مانند هذیان و پارانویا است. این مواد می‌توانند بر خودکنترلی و خودآگاهی شما تأثیر بگذارند و منجر به رفتارهای غیرمنطقی، تهاجمی یا خشونت‌آمیز شوند. انواع مختلف توهم‌زاها می‌توانند منجر به گشاد شدن مردمک‌ها، افزایش فشار خون، افزایش دمای بدن، تعریق و کاهش اشتها شوند.
ال اس دی: معمولاً به عنوان «اسید» شناخته می‌شود، یک توهم‌زای مصنوعی است که به خاطر قرار گرفتن روی کاغذهای طرحدار و حل شدن روی زبان معروف است. پس از مصرف، توهمات ناشی از ال اس دی می‌تواند بین نه تا دوازده ساعت ادامه داشته باشد.
سیلوسایبین: قارچ‌های جادویی حاوی ماده شیمیایی سیلوسایبین هستند. وقتی مصرف می‌شوند، می‌توانند توهمات قوی ایجاد کنند که بین چهار تا شش ساعت دوام دارند.
پیوت: یک کاکتوس کوچک و در خطر انقراض در جنوب غربی ایالات متحده و شمال مکزیک، که می‌تواند خشک شده و جویده شود یا با آب مخلوط شده و نوشیده شود. اثرات آن می‌تواند حدود ده تا دوازده ساعت طول بکشد.
DMT: دی‌متیل‌تریپتامین یک ماده توهم‌زا است که در گیاهان آمریکای جنوبی یافت می‌شود و به عنوان آیاهواسکا فرآوری و نوشیده می‌شود. اثرات این ماده بسته به روش مصرف می‌تواند از 35 دقیقه تا چهار ساعت طول بکشد. نوشیدن آیاهواسکا تجربه طولانی‌تری ایجاد می‌کند، اما سیگار کشیدن این ماده اثرات را سریع‌تر می‌کند.
با مصرف همزمان این دو ماده، بدن تحت تأثیر و تحت فشار هر دو قرار می‌گیرد. بسیاری از افرادی که به طور عمدی الکل و مواد توهم‌زا را با هم مصرف می‌کنند، این کار را برای تقویت یا تشدید توهماتی که در حالت مستی تجربه می‌کنند، انجام می‌دهند.
مانند بسیاری از موارد مصرف همزمان چند ماده مخدر، اثر شیمیایی این دو ماده نیز با هم تداخل پیدا می‌کنند و در مسیر یکدیگر قرار می‌گیرند. احساسی که ایجاد می‌شود ممکن است نسبت به زمانی که فرد فقط یک ماده مصرف کرده باشد، ضعیف‌تر باشد. با این حال، بدن همچنان در حال پردازش مواد است. مصرف بیش از حد هر ماده‌ای می‌تواند خطرناک باشد.
به عنوان یک ماده کمکی در این ترکیب، الکل می‌تواند مهار را کاهش داده و احتمال مصرف بیشتر مواد توهم‌زا را افزایش دهد. مصرف دوزهای بالاتر از هر ماده مخدری می‌تواند به طور جدی خطرات سلامت جسمی را افزایش دهد. به ویژه در مورد مواد توهم‌زا، خطر با افزایش دوز بیشتر می‌شود.
مصرف همزمان الکل و مواد توهم‌زا می‌تواند بسیار خطرناک باشد و عوارض جدی برای سلامت جسمی و روانی فرد ایجاد کند. برخی از این عوارض عبارتند از:
افزایش خطر مسمومیت: ترکیب الکل با مواد توهم‌زا می‌تواند اثرات هر دو ماده را تشدید کرده و منجر به مسمومیت شدید شود. هم الکل و هم مواد توهم‌زا می‌توانند هنگام مصرف باعث تهوع و استفراغ شوند. این خطر زمانی بیشتر می‌شود که هر کدام در دوزهای بالا مصرف شوند و ترکیب این دو نیز خطر را افزایش می‌دهد.
اختلالات روانی: مصرف همزمان این مواد می‌تواند توهمات، اضطراب و حتی حملات پانیک را تشدید کند.
مشکلات تنفسی و قلبی: این ترکیب می‌تواند فعالیت سیستم عصبی مرکزی را کاهش داده، مشکلات تنفسی ایجاد کند و به قلب و عروق آسیب برساند.
افزایش رفتارهای پرخطر: افرادی که همزمان از الکل و مواد توهم‌زا استفاده می‌کنند، ممکن است درگیر رفتارهای پرخطری شوند مانند رانندگی در حالت مستی.
تحقیقات در مورد مواد توهم‌زا هنوز در مراحل ابتدایی است، اما برخی شواهد نشان می‌دهد که تجربه‌های ناخوشایند می‌تواند خطراتی برای افراد به همراه داشته باشد. در یک مطالعه، زمانی که از آن‌ها درباره بدترین تجربه‌شان با قارچ سیلوسایبین پرسیده شد، بیش از 10٪ از شرکت‌کنندگان گزارش دادند که خودشان یا دوستانشان در معرض خطر قرار گرفته‌اند.
هم الکل و هم مواد توهم‌زا می‌توانند باعث وابستگی شوند. کنترل وابستگی شیمیایی و اختلال مصرف به‌تنهایی، می‌تواند خطرناک باشد، به‌ویژه در مورد الکل. اگر شما یا یکی از عزیزانتان نیاز به اطلاعات یا کمک در مدیریت اختلال مصرف مواد دارید، بدانید که کمک در دسترس است. همین امروز با یک ارائه‌دهنده درمان تماس بگیرید.
کلینیک روانپزشکی و ترک اعتیاد دی با بیش از سه دهه سابقه درخشان در زمینه ترک انواع مواد مخدر، به صورت بیست و چهار ساعته پذیرای بیماران گرامی می‌باشد.
