مطالعه ای بر روی 446 داوطلب، بروز علائم برونشیت مزمن (سرفه زیاد، تولید خلط و خس خس سینه) را در بین مصرف کنندگان معمول ماری جوانا، سیگاری ها و غیرسیگاری ها مقایسه کرد. تقریباً از هر سه مصرف کننده ماری جوانا و تنباکو، یک نفر یک یا چند مورد از این علائم را نشان می دهد، در حالی که از هر دوازده غیرسیگاری فقط یک نفر این علائم را نشان می دهد.
افراد سیگاری (حتی آن هایی که تنباکو نمی‌کشیدند) بیش از پنج برابر افراد غیرسیگاری، دوره‌های برونشیت حاد را تجربه کردند. همچنین مصرف کنندگان ماری جوانا در تست های عملکرد ریه نسبت به افراد غیرسیگاری عملکرد بدتری داشتند.
متوسط مصرف کننده ماری جوانا در این مطالعه سه تا چهار بار در روز مصرف می کرد. مصرف کنندگان تنباکو به طور متوسط بیست نخ سیگار در روز می کشیدند. در این مطالعه بر روی مصرف کنندگان معمول ماری جوانا، شرکت کنندگانی که هم ماری جوانا و هم تنباکو مصرف می کردند، به طور کلی علائم برونشیت مزمن را نسبت به افرادی که فقط سیگار می کشیدند، گزارش نکردند، این نشانه ای است که تدخین ماری جوانا باعث افزایش مضرات ناشی از کشیدن تنباکو نمی شود.
مطالعه دیگری شواهدی از چنین تعاملی را نشان داد، اما بر روی افرادی انجام شد که نسبت به افرادی که در مطالعه توصیف شده قبلی شرکت کردند، به میزان قابل توجهی کمتر ماری جوانا و تنباکو مصرف کردند. محققان دریافته‌اند که به طور کلی، تشخیص اثرات متقابل مواد سمی در سطوح کم قرار گرفتن در معرض آسان‌تر است. این ممکن است توضیح دهد که چرا سیگاری‌های سبک‌تر در مطالعه دوم علائم افزایش آسیب تنفسی را هنگام استفاده از ماری جوانا و تنباکو نشان دادند، در حالی که سیگاری‌های شدیدتر در مطالعه اول این کار را نکردند. در هر صورت، هر دو مطالعه نشان می دهد که دود ماری جوانا عملکرد تنفسی را کاهش می دهد.
تدخین ماری جوانا یا تنباکو به پوشش مجاری هوایی برونش آسیب می رساند. پس از قرار گرفتن مداوم در معرض دود، بافت های ظریف در امتداد این گذرگاه ها قرمز و متورم می شوند. سیگار همچنین سلول های مجاری هوایی برونش را تغییر می دهد. این گذرگاه ها معمولاً با سلول های مژک دار پوشیده شده اند که برآمدگی های مو مانند آن ها به سرعت حرکت می کنند تا مخاط را به سمت دهان بکشند. اما وقتی افراد سیگار می‌کشند، این سلول‌ها با سلول‌های دیگری جایگزین می‌شوند که مقادیر زیادی مخاط غلیظ ترشح می‌کنند، که تنها با «سرفه سیگاری» بدنام دفع می‌شود.
آسیب برونش، معیار حساس تری از آسیب نسبت به علائم برونشیت مزمن، در میان افرادی که هم ماری جوانا و هم تنباکو مصرف می کنند، بیشتر است. آسیب به داخل سلول های برونش گسترش می یابد، که انواع ناهنجاری ها را ایجاد می کند. برخی از این تغییرات که به عنوان پیش سازهای سرطان شناخته می شوند، در مجاری تنفسی افراد سیگاری ماری جوانا و حشیش که از تنباکو استفاده نمی کردند نیز کشف شده است.
شکل دیگری از آسیب تنفسی ناشی از دود تنباکو، وضعیتی است که به نام بیماری مزمن انسدادی ریه شناخته می شود، از دست دادن آهسته و پیشرونده خاصیت ارتجاعی در مسیرهایی که هوا را به ریه ها می رساند. افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه دچار تنگی نفس می شوند و علائم برونشیت مزمن را نشان می دهند. تلاش ها برای تعیین این که آیا دود ماری جوانا باعث تحریک بیماری مزمن انسدادی ریه نیز می شود نتایج متناقضی را به همراه داشته است.
