کوکائین صورتی یک پودر مخدر است که معمولاً حاوی کوکائین نیست و از ترکیب مواد مخدر دیگر ساخته می‌شود. مواد رایج در این ترکیب شامل 2سی-بی، اکستازی (MDMA) ، کتامین و کافئین هستند. این ماده مخدر به نام‌های طوسی، توچی و توسیبی نیز شناخته می‌شود.
تاریخچه کوکائین صورتی به دهه 1970 میلادی بازمی‌گردد که 2سی-بی برای اولین بار در اروپا سنتز شد و به سرعت در محافل دانشگاهی و هنری محبوب شد. در دهه 1980 به ایالات متحده راه یافت و به دلیل اثرات توهم‌زا خود، به ویژه در میان جوانان، محبوبیت بیشتری پیدا کرد. در دهه 1990 به سایر نقاط جهان، راه یافت.
2سی-بی یک ماده‌ی روانگردان است که ابتدا برای درمان اختلالات جنسی ساخته شد، اما به دلیل نگرانی‌های ایمنی از بازار حذف شد. MDMA (متیلن دی اکسی مت آمفتامین) که به عنوان اکستازی یا مولی معروف است، یک ماده روانگردان با خواص محرک است.
کتامین به عنوان یک بی‌حس‌کننده در پزشکی انسانی و دامپزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما این دارو گاهی به صورت غیرقانونی برای تجربه حالت‌های سرخوشی توسط افراد مورد سوءاستفاده نیز قرار می‌گیرد. کافئین نیز دارای اثرات محرک است.
رنگ صورتی کوکائین صورتی به دلیل افزودن رنگ خوراکی و گاهی طعم‌دهنده‌هایی مانند توت‌فرنگی است. این ماده بیشتر در میان جوانان استفاده می‌گردد و معمولاً به صورت قرص بلعیده یا به شکل پودر استنشاق می‌شود و به ندرت تزریق می‌شود.
کوکائین صورتی، بسته به ترکیبات و مقدار مصرف، می‌تواند اثرات متفاوتی داشته باشد. افراد از آن برای تجربه احساسات اجتماعی بودن و سرخوشی استفاده می‌کنند.
عوارض کوتاه‌مدت مصرف کوکائین صورتی عبارتنداز:
عوارض بلند‌مدت مصرف کوکائین صورتی شامل:
اعتیاد: می‌تواند باعث ایجاد اعتیاد و باعث وابستگی در مصرف‌کننده شود.
آسیب مغزی: می‌تواند به مغز آسیب برساند و مشکلاتی مانند کاهش حافظه و کاهش تمرکز ایجاد کند.
مشکلات قلبی عروقی: منجر به مشکلات قلبی مانند حمله قلبی و نارسایی قلبی می‌شود.
مشکلات روانی: ممکن است مشکلات روانی ایجاد کند که شامل افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی می‌شود.
مشکلات رفتاری: می‌تواند مشکلات رفتاری ایجاد کند که شامل پرخاشگری، رفتارهای پرخطر و مشکلات مالی می‌شود.
مشکلات جسمانی: ممکن است مشکلات جسمی از قبیل کاهش وزن، مشکلات گوارشی و مشکلات دندانی ایجاد کند.
کوکائین صورتی یک ماده مخدر پرخطر است که در دوزهای بالا می‌تواند عوارض جدی برای سلامتی داشته باشد، از جمله:
مصرف این ماده همچنین می‌تواند منجر به تجاوزات جسمی و جنسی و صدمات تروماتیک شود. از دیگر عواملی که عامل خطرناکی این ماده می‌شود امکان آلوده بودن کوکائین صورتی به مواد مخدر متفاوت است، که در این صورت اثرات آن بسته به ترکیبات موجود می‌تواند غیرقابل پیش‌بینی باشد و فرد نمی‌داند بدنش چگونه واکنش نشان خواهد داد. تنها ویژگی مشترک آن، رنگ صورتی روشن است.
به عنوان مثال، علاوه بر موارد ذکر شده مواد افیونی، زایلازین، مت‌آمفتامین، فنتانیل، نمک حمام و مواد توهم‌زا نیز در برخی نمونه‌های کوکائین صورتی یافت شده‌اند.
کوکائین صورتی اگرچه به اندازه مواد مخدر دیگری مانند مواد افیونی یا فنتانیل اعتیادآور نیست، اما همچنان احتمال اعتیاد وجود دارد و می‌تواند منجر به معتادی شدن مصرف کننده شود. مانند بسیاری از مواد مخدر مصنوعی دیگر، این ماده می‌تواند وابستگی روانی و فیزیکی ایجاد کند.
کوکائین صورتی یک ماده محرک است که باعث آزاد شدن دوپامین در مغز می‌شود. دوپامین یک ماده شیمیایی است که احساس لذت و رضایت را ایجاد می‌کند. مصرف کوکائین صورتی سطح دوپامین در مغز را افزایش می‌دهد و این امر می‌تواند منجر به احساس سرخوشی شود.
هنگامی که فرد به کوکائین صورتی اعتیاد پیدا می‌کند، احساس می‌کند که باید به مصرف ادامه دهد تا دوباره اثرات سرخوشی را تجربه کنند، حتی با وجود عواقب منفی. با استفاده مداوم، تحمل بدن افزایش می‌یابد و افراد مجبور می‌شوند مقادیر بیشتری مصرف کنند تا به همان اثرات دست یابند، که این امر خطر اعتیاد را بیشتر می‌کند.
هنگامی که فرد مصرف کوکائین صورتی را قطع می‌کند، علائم ترک مانند خستگی، افسردگی و تحریک‌پذیری ظاهر می‌شوند. این علائم می‌توانند بسیار شدید باشند و فرد را وادار به مصرف مجدد کوکائین صورتی کنند. اعتیاد به کوکائین صورتی می‌تواند مشکلات جدی در زندگی فرد ایجاد کند، از جمله مشکلات مالی، شغلی، رابطه‌ای و سلامتی.
درمان اعتیاد به کوکائین صورتی فرآیندی طولانی و دشوار است اما امکان‌پذیر. این فرآیند شامل مدیریت علائم ترک (خستگی، افسردگی، تحریک‌پذیری) با دارودرمانی، روان‌درمانی برای مقابله با دلایل اعتیاد، و آموزش مهارت‌های زندگی (حل مسئله، ارتباطی، مدیریت استرس) می‌شود. نوع درمان به شدت اعتیاد و وضعیت سلامتی فرد بستگی دارد.
