ال اسی دی جزء یکی از قوی ترین توهم زاها می باشد که با نام تجاری لیزرژیک اسید دی اتیل آمید نخستین دارویی است که در گروه توهم زاها قرار گرفت. اولین بار در سال ۱۹۳۸ توسط شیمیدان سوئیسی به نام دکتر هافمن ساخته شده است اما خواص آن در سال ۱۹۴۳ زمانی که به صورت اتفاقی توسط دکتر هافمن مصرف شد، مشخص گردید. این ماده در دهه ۱۹۶۰ شهرت خاصی پیدا نمود و به مرور زمان از استعمال آن توسط مردم کاسته شد، لیکن در دهه ۱۹۹۰ مجدداً در میان دبیرستانی ها و دانشجویان شهرت پیدا کرد و ال. اس. دی به عنوان ابزار جنبش ضد فرهنگ در غرب مورد استفاده قرار گرفت.
ال اس دی از دی اتیل آمید اسید لیزرژیک گرفته شده است. لیزرژید متعلق به خانواده ای از آلکیل آمین ایندول است که شامل تریپتامین های جایگزین متعددی مانند سیلوسین (موجود در قارچ جادویی) و دی متیل تریپتامین می باشد.
در حال حاضر این دارو هیچ گونه استفاده پزشکی ندارد. گر چه در دهه ۱۹۵۰ این دارو توسط برخی روان پزشکان برای درمان احساسات سرکوب شده مورد استفاده قرار می گرفت. سازمان سیا نیز آزمایشات خود را بر روی انسان به صورت مخفیانه جهت بازپرسی از متهمان انجام داد. در سال ۱۹۶۶ استفاده از این ماده در آمریکا به دلیل پیامدهای بهداشتی و درمانی آن ممنوع اعلام شد.
ال. اس. دی وابستگی روانی و وابستگی جسمی ندارد ولی مقاومت دارویی آن حائز اهمیت است که به مرور زمان و با استفاده مکرر از این ماده، مقاومت دارویی ایجاد می شود و لذا برای ایجاد احساس اولیه از دوزهای بالاتری می بایست استفاده شود. تأثیرات روانی ال. اس. دی بین سی تا شصت دقیقه پس از مصرف ماده شروع می شود و حدوداً دوازده ساعت باقی می ماند. اوج این تأثیرات حدوداً پنج ساعت پس از مصرف ال اسی دی است. تأثیرات روانی این ماده وابسته به وضعیت جسمی فرد مصرف کننده و نیز محیط فیزیکی است که فرد در آن قرار دارد.
ال. اس. دی غالباً به شکل قرص و یا کاغذ خشک کن یافت می شود که غالباً همراه الکل و یا آب بلعیده می شود. اثرات آگونیستی و آنتاگونیستی در سطح گیرنده های سروتونینی از خود نشان می دهد، همچنین فرضیه دیگری بر این باور است که ال. اس. دی موجب افزایش فعالیت در غشای مغزی و قسمت جلوی مغزی می شود. مصرف ال. اس. دی موجب میدریاز، افزایش فشار خون خفیف، تپش قلب و تاکی کاردی می شود و ندرتاً افزایش دمای بدن (هیپرترمی) و از نظر رفتاری استعمال کننده ممکن است درونگرا و یا مضطرب شود. تأثیرات نامطلوب غالباً در افراد تازه کار یا افرادی که اشتباهاً ال. اس. دی مصرف نموده اند، حادث می شود.
ال اس دی معمولاً بی رنگ، بی بو و محلول در آب است. فرم رایج خیابانی مربع کاغذی که با طرح های متمایز چاپ شده و سوراخ شده اند و به اندازه مربع های کوچک (معمولاً ۷ میلی متر) است که هر کدام یک دوز دارند. هر برگ معمولاً شامل صد دوز یا بیشتر است. ال اس دی کمتر به صورت قرص های کوچک (ریزنقطه) با قطر دو تا سه میلی متر، به صورت مربع های ژلاتینی نازک یا در کپسول دیده می شود. محلول های ال اس دی در آب یا الکل و به نور حساس است، اما در واحدهای دوز پایدارتر است. ال اس دی به صورت خوراکی مصرف می شود. دوزهای کاغذی روی زبان گذاشته می شود، جایی که دارو به سرعت جذب می شود. قرص ها یا کپسول ها بلعیده می شوند. ال اس دی از طریق پوست خشک جذب نمی شود.
