اگر چه کسانی که والیوم و الکل را مخلوط می کنند به خوبی از فوایدی که در نظر می گیرند آگاه هستند، اما ممکن است به طور کامل عوارض جانبی منفی احتمالی این ترکیب را ندانند یا درک نکنند. والیوم، به طور کلی، زمانی که طبق تجویز پزشک مصرف شود، یک داروی تجویزی نسبتاً ایمن در نظر گرفته می شود. با این حال، هنگامی که از آن سوء استفاده یا با ماده ای مانند الکل مخلوط شود، می تواند خطرات جدی برای بدن ایجاد کند.
مردم اغلب این دو ماده را برای افزایش اثرات والیوم ترکیب می کنند، بدون این که از خطرات آن آگاه باشند. مخلوط کردن این دو ماده هرگز توصیه نمی شود، زیرا علاوه بر خطرات سلامتی فراوان می تواند کشنده باشد.
ترکیب والیوم با الکل می تواند باعث خواب آلودگی، سرگیجه، اختلال در کنترل حرکتی، مشکلات حافظه و مشکل در تنفس، از جمله از دست دادن هوشیاری و آسیب مغزی شود. والیوم می تواند به طور چشمگیری اثرات الکل را در جریان خون افزایش دهد. این منجر به یک احساس سرخوشی می شود که می تواند منجر به سوء استفاده مکرر از هر دو ماده در ترکیب شود. این نیز خطر مصرف بیش از حد را افزایش می دهد.
والیوم و الکل هر دو دارای اثرات آرامش بخش هستند، اما در صورت سوء استفاده از آن ها عوارض جانبی منفی مختلفی نیز دارند. این اثرات برای هر فرد متفاوت است و به دوز مصرفی و سلامت کلی کاربر بستگی دارد. اگر نسخه ای برای والیوم دارید، فقط دوز تجویز شده را مصرف کنید و دستورات پزشک خود را دنبال کنید.
بیش از ده ها عارضه جانبی کوتاه مدت و بلند مدت وجود دارد که هم بر مغز و هم بر بدن تأثیر می گذارد.
زمانی که والیوم طبق تجویز مصرف شود نسبتاً بی خطر در نظر گرفته می شود ولی مخلوط کردن والیوم با الکل می تواند خطرات جدی ایجاد کند.
طبق گزارش اداره سوء مصرف مواد مخدر و سلامت روان، نود و پنج درصد از افرادی که در سال 2011 به دلیل اعتیاد به بنزودیازپین هایی مانند والیوم در بازتوانی بستری شدند، همچنین با یک ماده سوء مصرف دیگر دست و پنجه نرم کردند.
برنامه های توان‌بخشی بستری معمولاً از سی تا نود روز متغیر است. برخی موارد حتی بیشتر طول می کشد، اگر چه به طور کلی به معتادان در حال بهبودی هر چه مدت بیشتری تحت درمان باشند، استقلال بیشتری دارند. مدت زمان صرف شده در توان‌بخشی به شدت اعتیاد به والیوم و این که آیا فرد نیازهای دیگری مانند درمان یک اختلال سلامت روانی هم‌زمان دارد یا خیر بستگی دارد.
