تا کنون در کار با معتادان، کسی که چند سال به صورت تفننی مصرف کند و دوره هایی از وابستگی شدید هر چند کوتاه مدت نداشته باشد، مشاهده نشده است. در واقع بعضی افراد فقط ظاهر قضیه اعتیاد را می بینند و نمی دانند، مصرف مواد در چه دوره هایی باعث وابستگی کامل و یا مشکلات دیگر برای یک فرد شده است.
اگر هم نهایتأ فرض را بر درست بودن این سخن بگذاریم، اولأ معلوم نیست که آیا این افراد در آینده هم در مقابل مواد دوام خواهند آورد یا خیر، و ثانیأ ما نمی توانیم موارد استثنا را ملاک قرار دهیم و آنچه عمومیت دارد، قابل اعتناتر است.
پس ساده انگاری دراین مورد را باید کنار گذاشت و توجه داشت همان طور که برای اثبات ادعای خود، این افراد معدود را مثال می زنیم، افراد بی شماری هم که نتوانسته اند در مقابل مصرف تفریحی مواد دوام بیاورند را ببینیم و نتیجه گیری اشتباه نکنیم.
در بهترین حالت هم اگر افرادی وجود داشته باشند که به طور تفریحی مصرف کنند، در هر زمان که مصرف می کنند دچار نشئگی، بی خوابی، افسردگی، نامنظم شدن برنامه های روزمره، خشم و تحریک پذیری می شوند. اگر هم این مصرف در حضور خانواده و افراد غیر مصرف کننده باشد، باعث تأثیر نامطلوبی در دیگران می شود و چه بسا بذر گرایش به مواد مخدر و اعتیاد را در بعضی از اطرافیان بکارد.